escape
chapter 2
ito na ang huling araw na masisilayan ko ang mga magulang ko ..dahil ihahatid na sila sa kanilang huling hantungan….sobrang sakit sa dibdib na hindi muna sila makikita kahit kailan .
tanging sa larawan mo nalang sila makikita dahil kahit kailan hindi na sila babalik..ito nayata ang pinaka masaklap na ng yari sa buhay ko. ang mawala ang dalawang tao na sobrang importante sa akin..
ay ngaun ihahatid ko na sila sa kanilang huling hantungan..
ma .pa hindi ko alam kung kaya kung mag patuloy sa buhay kung to.andaya niyo naman po iniwan niyo agad ako .sabi niyo gusto niyo pang makita ang magiging apo niyo pag dating ng araw….
hindi panga ng yayari iniwan niyo agad ako pariho……hindi ko alam kung paanu mag simula ulit ng wala kayo…parang hindi ko kaya …..
halos himatayin na ako sa kakaiyak ….habang unti unting tinatakpan ng lupa…ang kanilang mga ataol….
kaya muyan andrea ..nandito lang ako kapag kailangan mo ng tulong ko……
salamat po.aling ruby….
alam mo andrea pariha lang tayong mag isa sa buhay…..maaga din pumanaw ang mga magulang ko …ang mga kapatid ko naman may kanya kanya ng pamilya …ako nalang ang wala.kaya mag isa lang akong namumuhay…
kaya ikaw alam kung kaya mo yan…pag dating ng araw masasanay karin ng wala sila….wag ka lang sumuko..ha.
wag po kayong mag alala susubukan maging ok….hindi man ngaun ….alam kung darating ang araw na yon…..
so panu hindi kapa ba uuwe mag hahapon na ..hindi naman kita pwedeng iiwan dito baka anu gawin mo sa sarili mo….alam mo andrea masama ang kitilin ang sariling buhay isang malaking kasalan yan sa mata ng dios..
sana wag mong tangkain mag pa katiwakal ..alam kung may plano pa ang dios para sayo…naiintindihan mo ba ako….
tanging tango lang ang sinagot ko kay aling ruby .masakit sampalin ng katutuhanan ..ngunit wala tayong magagawa..tanging magagawa ko lang ay tanggapin ang katotohanan ….na wala na sila ..sana kung saan man sila ..gabayan nalang nila ….sa lahat ng desisyon ko ..
mag gagabi na nong umuwe kami hindi ako iniwan ni aling ruby baka daw anong gawin ko sa sarili ko…..
mabuti nalang may taong katulad ni aling ruby..na may malasakit..sa kagaya ko…..
ng makarating ako ng bahay unti unti nanaman nag silaglagan ang mga luha.ko..alam kung hindi pa ako handa mamuhay mag isa…..
at alam kung hindi matutuwa si mama at papa kung may gawin akong hindi maganda sa buhay ko…..
kaya susubukan kung..mag patuloy sa pag aaral .. yan nalang ang tanging pag asa ko mag karoon ng magandang buhay…..
sa ngaun kailangan kung mag pahinga halos hindi ako nakatulog nitong nakaraan dahil gusto kung nasa tabi nila ako lagi……kahit isa na silang malamig...

na bangkay …
ganon ko sila kamahal … ….
…….
……
……
……
…..
one week pass pumasok na uli ako sa klase…mahirap mamuhay mag isa ..nasasanay ako sa tuwing gigising ako nakikita ko kaagad si mama sa kusina ….nag luluto ng umagahan
pero ngaun wala na hindi na mang yayari ang dati …hanggang pangarap ko nalang …ang mga yon….
matamlay akong nag lakad patungo sa universidad. kung saan ako pumapasok ..sa edad kung 22 mag isa na akong mamumuhay simula ngayon ..mag tatapos nadin ako sa kolehiyo….sayang lang hindi man nakaabot sila mama at papa sa graduation ko….
ng kamarating ako sa gate kung saan ako pumapasok…ay biglang may kotse na huminto sa harapan ko …lumabas ang isang matandang lalaki na halos ka edad ni papa .. siya din yong lalaki na kaibigan daw ni papa….
iha maari ba kitang maka usap ..pag katapos ng klase mo…..
tungkol ho saan ..
malalaman mo din mamaya….ipapasundo kita dito pag ka tapos ng klase mo….aasahan kita iha…
sige ho…..
oh siya aalis na ako ….wag mong kakalimutan .iha …ipapasundo kita mamaya.
sege ho mag ingat po kayo…
ng maka alis ang matanda ay pumasok narin ako sa loob pag kadating ko sa classroom ay may mga classmate pa ako na nakiramay sa akin…..
andrea pasinsiya kana kung hindi ako naka punta ..sa burol ng magulang mo…medyo bc kasi ako lalot pa malapit na ang pag tatapos natin sa kolehiyo…
ok lang naiinti dihan ko naman…
sorry talaga ha….hayaan mo babawi ako sayo..lilibre kita mamaya ng dinner….
pasinsiya na hindi ako sayo makakasama may lakad ako mamaya…
ganon ba dibali bukas nalang ..saan ka nga pala pupunta….
susunduin ako mamaya ng kaibigan ni papa may pag uusapan daw kami …
ay ganon ba pwede bang sumama ..para naman may kasama ..baka anu gawin nila sayo..
hindi naman siguro masamang tao .mukha naman siyang mabait.
basta sasama ako mamaya.ha..
sige kung yan gusto mo…….
pero andrea ok kana ba ngayon …..kapag kailangan mo ng kausap nandito lang ako…
ok na ako kahit papanu ….salamat …
ang buhay talaga hindi natin masasabi no…pero kahit anu ang mang yari….wag ka dapat susuko…laban lang ..
wag kang mag alala gagawin ko ang sinasabi mo….sige na mamaya na tayo mag kwentuhan ..anjan na .si mam adel.
basta mamaya ha sasama ako sayo..
oo na ..
ok good morning class before i start the lesson i would like si say…something to andrea .
..condolence again to what happen to your parents..dont lose your .hope stay strong….no matter what.. couz god i always with us …….always remember that…
… so yon lang andrea sana map patuloy ka parin kung anu ang nasimulan mo……
thank you mam…naiintindihan …ko.po….