” Sandali lang! Hintayin mo naman ako. ” Halos maputol na ang hininga ni Leslie sa kakahabol kay Lee. Sila kasi ang nagkasamang dalawa nang mahiwalay sa ibang kasama.” Ha…ha….” Habol ng kanyang hininga. Takbo at lakad kasi ang ginawa nila para lang makalayo sa mga humahabol na mga tauhan ni Chairman.
Huminto si Lee sa ilalim ng malaking puno. Narinig niya naman si Leslie pero dahil sa alam nyang kapatid ito ni Rodney,malamig ang pakikitungo niya.
Tahimik na nakatanaw sa malayo. Nag iisip ng kung ano. Dumating si Leslie at tuluyang umupo saka nagpahinga.
” Nasaan na kaya sina kuya?” Tanong niya.
” Bakit kasama mo si Viel? ”
Tumingala si Leslie sa nakatayong si Lee.
” Isinama ko siya. Namasyal lang kami. Hindi ko naman akalain na…na may haharang at tatangay sa min. ”
” Kasalanan mo kung bakit nangyari ito. Kung hindi mo siya kinuha sa klase niya ,hindi mangyayari ito. Gulo lagi ang dala nyong magkapatid sa buhay ko.”
Sa narinig na iyon ni Leslie mula kay Lee. Nag init ang tenga niya.
” Teka lang! Anong ibig mong sabihin?! Anong gulo lang ang dala naming magkapatid?! May atraso ba sayo kuya ko?!” Sa pagkainis,nagawa niyang tumayo at lapitan si Lee. Hindi nga niya alam kung ilang distansya na lang ang pagitan nila.
” Oo! Malaki ang atraso ng kapatid mo sakin!” Galit na tugon ni Lee. Hindi rin niya namalayan na nasobrahan yata ang kanyang paglapit kay Leslie. Na para bang malapit nang magkadikit ang dulo ng mga ilong nila. Nanlilisik na mga mata na para bang nais niyang kainin ang huli.
” Hoy! Hindi ko alam kung ano ang atraso ng kuya ko sayo. Pero tama bang isali mo ko?!”
” Kasali ka na rin. Kasali ka dahil ikaw ang dahilan kung bakit natangay ang anak ko!” Sa galit ay pati laway niya ay napatalsik sa mukha ni Leslie. Buti na lang pala nakapag toothbrush siya bago nagplanong sumugod sa hideout ni Chairman.
” Teka lang! Wala namang ganyanan! Mataas ang araw pero inuulan mo ko ng laway mo!” Hindi biro yon para kay Leslie.
Natauhan naman si Lee kaya lumayo siya sa babae.
” Pero ,teka! Anak mo?! Si Viel ba?!”
” Oo!”
” Sa pagkakaalam ko si Larry ang papa niya. Pati nga kuya ko papa rin ang tawag niya. Tapos ,ikaw…heto..sinasabing anak mo si Viel. Papano?!”
” Ako ang tunay na ama ni Yong! Ang batang tinatawag nyong Viel!”
“Eh,papano nga?!”
Tumigil si Lee. Ayaw niyang ikuwento kay Leslie ang tungkol don. Hindi rin naman magtatagal,kukunin niya si Yong at isasama. Magbabagong buhay.
” Wala ka na ron.” Nasabi na lamang ni Lee saka tinalikuran si Leslie.
” Teka lang!” Hinawakan siya ni Leslie sa balikat at pilit na pinaharap. ” Di ba sabi mo,kasalanan ko kung bakit nangyari ito? Sige…anong gusto mong kabayaran? Sabihin mo.” Lakas loob niyang sabi. ” Pero ligtas naman na si Viel. Nasa kay Larry na siya ngayon. Nakita ko kanina bago tayo nagkahiwa hiwalay.”
” Hindi pa ligtas ang anak ko hanggang hindi tayo nakakalabas dito.” Diin ni Lee sa kanya.
” So anong gusto mong gawin ko? Sabihin mo na. Isama mo na rin ang kasalanan ng kuya ko sayo sa ipapagawa mo sakin. Para naman matahimik na iyang utak mo.” Desidido si Leslie na gawin ang anumang sabihin ni Lee sa kanya.
” Sigurado ka?!”
” O..oo!” Nag aalinlangan man pero gagawin niya iyon.
Umiwas ng tingin si Lee sa kanya. Saka tumingin ulit.
” Nakikita mo yang mataas na punong iyan? Umakyat ka doon at pagkatapos,tumalon ka!” Tinuro ni Lee ang mataas na puno na nasa di kalayuan.
Napalunok si Leslie. Mataas iyon.
” Ha?”
” O,dali na!Gagawin mo kung anong gusto ko diba?!”
” Oo! Kung sa pagtalon ko ay mapapatawad mo ko pati na si Kuya Rodney. Hindi naman siguro masama kung malumpo ako ulit at mananatili na lang sa wheelchair ng tuluyan sa tanang buhay ko.”
Iniwan ni Leslie si Lee. Naglakad patungo sa punong sinasabi ng huli na aakyatin niya at tatalon.
Pero hindi pa man siya nakakalayo ay sinundan siya ni Lee at pinigilan ang braso.
” Sandali!”
” Bakit?!”
” Hindi pwede iyan. Sabi mo nakaranas ka na ng pagkalumpo…”
” Oo. Pero pansamantala lang. Akala ko nga pang habang buhay na. Pero parang sa gagawin ko ngayon,hindi lang ata ako malulumpo kundi mamamatay pa.”
” Kaya mong gawin iyon?” Maya maya ay naging kalmado na si Lee.
” Oo. Para sa nagawa kong gulo at para na rin sa atraso ng kuya ko sayo…kung ano man iyon.” Nakayuko niyang tugon.
Nagpa iling iling si Lee.
“Halika na nga. ” Hinawakan niya ang kamay ni Leslie at saka hinila pabalik sa puno.
” Teka lang!” Iwinaksi ni Leslie ang kamay niyang nakahawak sa kamay nito.” Wala namang hawakan ng kamay. Kakakilala ko pa lang sayo ah!” Sabi niya.
” Tsk!” Yun lang ang tanging tugon ni Lee sa kanya. Umupo ito at ipinikit ang mga mata nang makasandal sa malaking puno.
Maya maya ay nilapitan siya ni Leslie at kinausap.
” Talaga bang anak mo si Viel?”
” Ayokong pag usapan.”
” Gusto ko lang naman malaman. Malapit sa puso ko si Viel. Akala ko nga si kuya Rodney ang papa niya....

Pero sabi ni Viel,si Larry ang totoo niyang papa.”
Nainis si Lee sa sinabi ni Leslie. Pumuputok butsi niya sa tuwing maririnig na may ibang papa si Viel bukod sa kanya. Dumilat siya ng mga mata at tiningnan ng diretso si Leslie.
” Gusto mo bang utusan kitang muli na tumalon?”
” Naku…sabi ko nga tatahimik na.” Agad na umalis si Leslie sa harapan ni Lee. ” Ang sungit nito. Pinagloloko ata ako ng lalaking to. Anak niya raw si Viel,eh…ang layo ng ugali nila sa isat isa.hmmpp..sinungaling…”
” Anong ibinulong bulong mo diyan?” Usisang tanong ni Lee kay Leslie kahit na bumalik na sa pagpikit ng mga mata.
” Wala! Sabi ko matulog ka na lang.”
Ang pagpikit ni Lee ng mga mata ay nauwi sa pagkahimbing. Halatang hindi pagod kanina pero heto at nakatulog.
” Nasaan na kaya sina Kuya?” Tanong ni Leslie sa kanyang sarili habang nakaupo sa mga dahon. ” Hindi pa ba siya nagigising? Medyo matagal na ah…” Baling niya kay Lee.
Epekto ng pagkabagot ,nagpasya siyang humarap kay Lee. Tiningnan ng mabuti at pinagmasdan ito.
” Hmm..maamo naman ang mukha niya. Pero siguro dahil sa hirap at pasakit sa buhay..kaya siguro naging matigas puso niya. Kung siya ang tunay na papa ni Viel,kung ganoon….nasaan kaya ang mama ng bata ? Mm..tiyak na naghihintay na rin yon sa pagbabalik niya at ni Viel.” Hinuha ni Leslie habang minamasdan ang walang kamalay malay na si Lee.
Kumilos ng bahagya si Lee. Nahirapan yata sa posisiyon niya. Dali dali namang tumalikod si Leslie. Baka kasi mahuli siya at pag iinitan na naman.
Nagising na si Lee. Tiningnan niya agad si Leslie. Tumayo siya at saka inaya nang magpatuloy sa paglalakas si Leslie para hanapin ang iba pang kasama nila.
” Tara na. ”
” Ha?” Kunwaring gulat ni Leslie. Pero alam naman nya na gising na ito.
” Hahanapin natin ang iba. Delikado kapag maabutan tayo ng gabi sa lugar na ito.” Saad niya nang hindi man lang tumitingin sa babae.
Tumalima si Leslie. Nilinisan ang pang upo saglit saka sumunod na kay Lee. Nakapahinga naman na siya kaya balik sa alay lakad na naman. Kailangan nilang mahanap kahit na sino kina Larry at Rodney. Para makita na rin sina Yssa at Viel.
Malayo na ang kanilang narating. Malapit nang gumabi. Huwag lang sanang umulan dahil sa wala silang masisilungan.
” Aahh!!!!”
Napalingon si Lee sa likuran nang marinig ang sigaw ni Leslie. Nahulog ang huli sa isang hindi gaanong malalim na bangin. Pero mahirap siyang maka akyat.
” Saan ka ba nakatingin?At nahulog ka pa?”
” Pwede ba..mamaya mo na ako talakan. Iangat mo nako. Para akong inilibing ng buhay rito.” Pagmamakaawa ni Leslie kay Lee.
” kung mamalasin ka nga naman. Hindi tuloy mapapadali ang paghahanap ko sa anak ko.”
Tumahimik si Leslei. Nahiya siya kay Lee. Kababago lang nilang nagkakilala,puro problema na ang dulot niya rito.
” Sige na. Umalis ka na. Iwanan mo na ko rito. Balikan mo na lang ako kapag…kapag nakita mo na yung iba. Pakisabi kay kuya..hinihintay ko siya. Mag iingat ka.” Malungkot na sabi ni Leslie. Dama niya kasi na parang pabigat na siya kay Lee. Iniisip niya tuloy na siya ang dahilan kung bakit hindi nagkikita kita ang mag ama.
” Sigurado ka?”
” Ha?!” Nagulat man pero ano pa nga ba ang inaasahan ni Leslie mula sa lalaking galit sa kaniya at sa kanyang kuya.” Oo. Maghihintay na lang ako.”
” Sige. Maghintay ka rito.” Yun lang at iniwan na siya ni Lee.
” Pssshh…talagang iniwanan ako. ” Bulong ni Leslie nang makaalis na si Lee.
Wala siyang nagawa kundi ang maupo at maghintay sa pagdating ng kanyang kuya Rodney. Iiyak na sana siya pero…
” O! Hawakan mo dali!”
Iniangat ni Leslie ang kanyang mukha. Nakita niya si Lee na may hawak na mahabang medyo makapal na kahoy. Isang sanga na galing sa isang puno ng mangga.
” Bumalik ka?!”
” Dali na! Hawakan mo na at susubukan kong iangat ka.”
” Sandali.”
Pero sa kabila nang ginawa ni Leslie ay hindi pa rin siya maka angat. Nahawakan nga niya ang sangga pero nabali naman.
” Ilang kilo ba yang timbang mo? Nabali mo lang ang sanggang pinutol ko.”
” Oy! Magaan lang ako noh! Ang liit lang ng sanggang nahanap mo!”
” Ang kapal na nga ito.” Sabay angat sa sanggang nabali. ” Mag diet ka nga. Para sa susunod na mahulog ka,madali kang maiangat!”
” Sumusobra ka na ah!” Napipikon na si Leslie sa pang aasar ni Lee sa kanya. Wala yatang galang sa babae ang lalaking nakasama niya.
Maya maya ay tumalon si Lee pababa.
” O! Anong ginagawa mo?”
” Wala nakong pagpipilian. Gumagabi na. Sasamahan na lang kita rito sa baba.”
Umupo si Lee sa gilid. Si Leslie naman ay napatingin sa kanya at napa upo. Tinitigan niya ng mabuti si Lee ng walang kakurap kurap.
” Huwag mo kong titigan. Kagustuhan kong manatili at samahan ka.” Sabi niya at ipinikit na naman ang mga mata.
Sa oras na nais niyang maalala si Estela na kanyang asawa. Ipinipikit niya na lang ang kanyang mga mata. Sa tuwing nalukungkot at nababagot,ganito ang palaging ginagawa. Maibsan lamang ang kanyang kalungkutan sa tuwing naiisip ang asawa.