Isinulat ni: dhanica
Genre: Horror/ Romance/ Fantasy
Kulang nalamang ay maibato ni Nikko ang kanyang cellphone ng makatangap siya ng mensahe mula kay Elliah. Nobya na mahigit siyam na taon. Napatiim bagang nalamang siya sa nabasa mula dito nakikipag hiwalay ito sa kanya sa hindi niya ma waring dahilan.
“You can’t do this to me babe, diko kayang wala ka sagot niya sa message nito. Sabihin mo ano bang nakakapag pasakal sayo?” tanong niya dito.
Durog na durog ang binata ano pa ba ang hahanapin nito sa isang lalake bukod sa may maayos siyang trabaho bilang architect. Napaka gandang lalake nito, puwede nga ito pang Korean actor kung tutuusin.
Samantalang sa kagubatan na kung saan ando’n ang kaharian ng Agaibah. Isang malamyos na tinig ang maririnig habang kumakanta..
“♪♪♪ Sanay pag-ibig nalang ang isipin ng bawat isa sa Mundo “… Napakaganda ng kanyang tinig wari ba ay nag-aanyaya sa mga lagaslas ng tubig at haplos ng hangin sa bawat nilalang na makakarinig. Siya si Princess Lhyn .
Isang prinsesa na nangangalaga sa kagubatan ng Merindia, siya ang naatasan ng haring si Ezikuz na mangalaga mula sa kaharian ng Agaiba.
“Napaka lamig talaga ng iyong tinig , tila ako pinaghehele sa tuwing naririnig ko ang iyong boses Prinsesa Lhyn, sabi ni Anaya ang prinsesa ng mga hangin.
“Salamat prinsesa Anaya, tanging ito lamang ang aking magagawa sa ngayon upang mapangalagaan ang mga puno na aking nasasakupan.
Gumaralgal ang kanyang tinig. Mahal na mahal niya ang lugar na ito sapagkat dito na nabuo ang mga ala-ala nung siya ay musmos palamang. Kay sayang pag-masdan ng mga ibon na malayang lumilipad kasama ng mga paru-paru.
Mga punong kahoy hitik sa bunga , isama mo na ang mga halamang tumutubo lamang sa paligid ngunit may kaaya-ayang mga bulaklak na humahalimuyak sa tuwing itoy masasamyo.
Si prinsesa Lhyn ay may mahiwagang tinig na kung saan ito ang kanyang kapangyarihan para itaboy ang sino mang mangahas na pumutol sa mga naglalakihang puno. Ang mga ugat ng puno ay nagiging galamay para mapigilan ang pangahas na tao na wasakin ang kagubatan..
Hindi lamang ito ang kakayahan ng prinsesa. Kaya din niyang magtawag ng apoy sa pamamagitan ng paggamit ng kanyang malamyos na boses.
Samantalang nakakailang bote ng red label si Nikko. Para bang hindi siya nalalasing habang pinakikinggan ang mga bandang tumutugtog sa Land slide sa kenon.
Pasuray-suray siyang pumasok sa kanyang sasakyan. Lasing na siya oo pero kaya pa naman niyang mag manehong pauwi. Nang makarating sa bahay, ibinagsak niya ang katawan sa kama. Hinayaan niyang magapo siya ng antok di na niya na magawang magpalit ng damit.
Sa kalalaliman ng gabi biglang nagising si Nikko wari ba ay may nang gising sakanya. Nakarinig siya ng mga hagikgik na animo’y naghaharutan. Pilit niyang dinidilat ang kanyang mga mata. Hindi ba niya alam kung nanaginip ba siya o dala lamang nang kalasingan.
Dahil may nakita siya dalawang bata na naglalaro sa kanyang harapan. Ngunit hindi ito typical na bata ‘pagkat mababanaag dito ang mga sungay na wari ba ay sa isang demonyo. Nakita niyang tumalon ang Isa sa kama niya at tila unti-unti pang nilalapit nito ang mukha sakanya. Napabalikawas ng bangon si Nikko. Dali-dali niyang binuksan ang ilaw. Ngunit– wala ang kanina lamang ay dalawang batang naglalaro sa kanyang harapan.
Napasabunot pa si Nikko sa kanyang buhok, dala lamang ba iyon ng pagkalango niya sa alak? Maya-maya ay nakadinig nanaman siya ng isang hagikgik palakas ito ng palakas. Kinilabutan siya kaya napabangon ang binata. Naisip niya baka dala lamang ito ng hallucination dahil lango siya sa alak.
Bumangon siya para uminom ng tubig. Pero kita niya na may tao sa harap ng ref. Nagulat siya dahil pigura ng isang lalake ang andito. Nakahubad ito na wari ba ay nangingislap pa ang buo nitong katawan dahil sa tila langis na nasa katawan nito.
“Who the hell are you?” mariing tanong niya dito.
Nagulantang si Nikko ng humarap ito sakanya. Dahil mukha niya ang nakita niya dito. Nakangisi pa ito sakanya ng humarap. Nanlilisik ang mga mata. Napaurong si Nikko. Dala na marahil ito ng kanyang stress ang dami na niyang nakikita na hindi kanais-nais.
Marahil ay tama nga sila kailangan na siguro niya mag relax dahil wari ba’y nasosobrahan na siya ng stress dahil sa nangyari sakanila ni Elliah. Sa takot naibato ni Nikko ang baso na nahawakan niya. Bumagsak lamang ito sa sahig at nabasag. Ang kaninang tao na kawangis niya ay nawala na parang bula.
Dali-dali siyang kumuha ng tubig at muling bumalik sa kuwarto. Palaisipan parin sakanya hanggang ngayon ang pangyayaring nakita. For 27 years of existing sa mundo ngayon lang siya pinagpakitaan ng multo. At hindi pa basta multo kundi isang demonyo.
Nakaupo siya sa may kama ng may marinig na iyak ng isang babae at kasabay ng isang mahinang bulong sa kanyang tenga. Malamyos ngunit tila may diin sa pagkakabigkas ng isang pangalan na hindi pamilyar sakanya.
“Luscious…..” dinig niya sa punong tenga na nag-paangat ng kanyang ulo.
“Stop ruining my night, and get the hell out of here!” sigaw niya kasabay ng pagtalukbong sa kumot. Grabe na ang lala ng nangyayari sa kanya kaya isang plano ang pinasya niya. Mag tatake siya ng leave sa office at kailangan muna niya i-relax din ang sarili. Babalik siya sa dating ginagawa. Dati kasi pag na i-stress sya mountain climbing at hiking lang sapat na.
Hindi na niya muling narinig ang tinig, sa tanang buhay niya ngayon lamang siya kinilabutan ng ganito. Nakatulugan na niya ang pag-iisip. Bukas na bukas din tutungo siya sa kagubatan ng Merindia kung saan makikita ang “Mount Binibini”.
Tinawag itong mount Binibini dahil sa napakagandang korte nito, na animo’y kay gandang dilag. Kinabukas tumawag siya sa kaibigang si Miguel para sabihin na mag le-leave siya kasosyo at Engineer sa Construction Firm na business nila.
Dala ang sports car na pula tinungo nga niya ang Merindia para sa gagawing hiking at mountain climbing. Mas pinili niyang mapag isa dahil ayaw niya ni isa mang mag usisa nanaman sa nangyari sakanila ni Elliah. He was so damn tired of the issue infact he want to escape sa stressed dala ng pangyayari.
Si Princess Lhyn ng mga oras na iyon ay may naamoy na kakaiba. Dama niya ang prisensya ng malakas na awra. Hindi nga siya nagkamali ng magsalita siya ay lumabas ang isang nilalang na kung iyong susuriin at mukhang demonyo. May sungay ito at buntut. Kulay itim na mata at mahahabang kuko may matulis na noo at maitim ding labi.
Siya ay si Froyeda ang prinsesa ng mga Ogaydo ang kaharian ng mga itim ng engkanto na may kasamaan na tulad ng sa demonyo.
” Balang araw Princess Lhyn ay mapapasaakin ang buong kahariang ito. Lalo na pag bumalik na si Luis…,” Hindi na naituloy ni Froyeda ang sasabihin dahil pinutol na ito ni Princess Lhyn.
“Hindi mangyayari ang nais mo, Froyeda!” malakas ang loob na sabi niya dito.
“Namnamin mo na ang katagang iyan, dahil ang kaharian kong Ogaydo ang siya lamang kikilalanin na kaharian sa mundo ng mga Engkanto at diwata!” Humalakhak pang turan nito.
Naisip ni Princess Lhyn na wag nalamang itong patulan kay tagal ng panahon nitong sinasabi iyon ngunit wala paring nangyayari. Isa pa matagal ng may alitan ang dalawang kaharian. Hindi lang sa malupit na tao prinoproktektahan ni princess Lhyn ang kagubatang ito maging sa lupit ni Froyeda at ng buong Ogaydo.
Sa mundo ng mga Engkanto may dalawang panig na kung tawagin ay zembua, ang zembua ay ang mga mabubuting engkanto at diwata na taga bantay ng kalikasan. Nagiging mapag parusa lamang ang mga ito dahil narin sa kagagawan ng mga tao. At ang Zibao ang itim na elemento ng lupa na walang ibang nais kundi ang maghari sa ibabaw ng mundo.
Sa wakas nakarating na din si Nikko sa bamboo forest, kay lamig ng simoy ng hangin. Ramdam niya ang tila hamog pa ng dumampi ito sa sakanyang balat. Walang kamalay-malay ang binata na isang nilalang ang nakamasid sakanya. Matapos ayusin ang tent na gagamitin sa pagtulog. Umupo sandali ang binata.
Nakarinig siya ng mga ibon na wari ba ay kumakanta. kasabay ng isang tinig na sa ganda ay tila pinaghehele siya. It was just a humming pero tila nadadala siya sa bawat bigkas nito ng tono.
“Saan galing ang tinig na iyon?” wika niya animo’y kinakausap ang sarili. luminga linga ang binata. Ngunit wala siyang nakita na kahit na sinong tao.
Samantalang ang isang nilalang na kanina pa nakamasid sakanya ay walang pagsidlang sa kaligayahan.
“Andito ka, hindi mo ako binigo.” bigkas nito na wari pa ay yakap ang sarili.
Hindi naman nakatiis si Nikko kung kaya’t hinanap nito ang pinagmumulan ng tinig. Tila kay sarap sa pandinig ng boses na iyon. Isang makulay na paru-paru ang tila naging gabay ni Nikko. Ang kaninang iisa lamang ngayon ay dumadami ng paru-paru.
Namangha naman si Nikko ng masilayan ang tila parisong ito. Kay gandang nga bulaklak Sapa na kay linis at linaw. Nagtaka siya ngayon lamang niya nasilayan ang ganitong kagandang tanawin. Tumambad din sa kanyang harapan ang Isang babe na tila isang Diyosa sa ganda. May pak-pak ito na animo’y isang anghel. May magandang kutis, mapilantik na pilik mata, matangos na ilong. Nakasuot ito ng puting-puting kasuotan.
Tila naman naramdaman ni Princess Lhyn ang kakaibang presenya kung kaya’t napaangat siya ng tingin. At nagulat siya isang tao. At hindi lang basta tao may napaka guwapo nitong mukha na tila nahihipnotismo siya sa pag-kakatitig dito.
“God you are so beautiful!” bulalas ni Nikko sa prinsesa.
“Sino ka, bakit nakikita mo...

ako?” takang tanong nito.
“I don’t know, bakit ba dapat ay di kita makita?” ganting tanong nito sa babae.
Umiling naman ang baba at nagsimulang tumawag ng hangin upang itaboy ang binata, ngunit nagulat siya sapagkat hindi tinatablan ang lalake. Kumanta din siya para maging bato ang lalake ngunit tulad kanina hindi ito tinablan. Gulat na gulat si Princess Lhyn “sino ang lalakeng ito?” bulong niya.
Mabilis na tumakbo ang babae, humabol dito si Nikko kaya mabilis naman niyang naabutan. Nahawakan niya ito sa braso halos mag dikit na ang kanilang mukha.
I’m Nikko, and you are?” tanong niya dito.
“Hindi ka na dapat nag punta dito mapanganib.” Mahinang tugon nng dalaga.
Pero walang pakielam si Nikko dahil gusto lamang niyang pag-masdan ang maganda at maamong mukha nito. Na love at first sight siya dito marahil sa kilos ng babae- ay ganun din ang nararamdaman nito. Kay bilis ng pintig nila pareho tila ba nasa alapaap sila ng mga oras na iyon. Kay tagal nilang nagtititigan lang.
Sa di kalayuan isang nilalang ang nag ngi-ngitngit sa galit. Hindi siya nakakapayag na maagaw ni Princess Lhyn so Luscious. Ang Prinsipe ng mga Ogaydo at ang mapapangasawa sana niya kung hindi ito nawala libong daan na ang nakalilipas.
Nakabalik na si Nikko sa Tent hindi din niya alam paano nakaalis ang babae kanina. Basta ang alam niya Hahanapin niya itong muli. Parang kay bilis ng oras sa kakahuyang iyon padilim na din. Gumawa siya ng apoy na magsisilbing pang init sa malamig na hangin at ilaw na din bukod sa emergency light na dala niya.
Habang nakahiga muli nanaman niya narinig ang hagikgik ng isang babae at ang pagtawag sa pangalang Luscious. Lumabas siya sa tent nakita nanaman niya ang lalakeng nakahubad na puno ng langis sa katawan. At ang lalakeng ito say kamukha niya. Ang pagkakaiba nga lang may matatalim itong nga mata at makapal na buhok.
Habang papalapit ito sakanya na animo’y susugod kinuha ni Nikko ang flashlight kaya naman bigla nalang itong nawala sa kanyang paningin. Kinilabutan nanaman siya. “Sino ba ito at sino si luscious?” bulong niya sa sarili.
Maya-maya lamang ay lumitaw sa kanyang harapan ang nakakatakot na itsura ng isang nilalang. Kabaligtaran ng babaeng nakita niya kanina sa sapa. Napatili si Nikko at dali-daling pumasok sa tent.
“Luscious, maawa ka wag mo ako Iwan.” narinig pa niyang hikbi ng isang babae na animoy galing sa ilalim ng lupa ang tinig.
Hindi na halos makatulog ang lalake nakikiramdam. Hindi na parte ng hallucination ito alam niyang dahil hindi naman siya lasing. Sa kakaisip iginupo nalamang siya ng antok.
Sa pagkakalat ng liwanag muling dumako si Nikko sa sapa upang hanapin ang babae na nakita niya Kahapon. Hindi na niya kayang pigilan ang damdamin. Ewan din naman ni Princess Lhyn bakit hindi niya magawang iwasan ang lalake. Umiibihmg na ata siya sa lalakeng estrangero. At alam niyang hindi ito matatangap sa kanilang kaharian dahil Isa itong tao.
Halos araw-araw na silang nagkikita. Tumawag nalamang ang binata na i-extend ang leave niya para makatagal sa kagubatan. Nais niyang makilala ng buong-buo ang nagpapatibok ng puso ko. Tumatakas lage si Princess Lhyn sa kanyang amahin upang katagpuin ang lalake. Alam niyang mali pero napakahirap pigilan ang bugso ng damdamin. Inamin din niya sa binata na hindi siya isang tao bagkus isang diwata na nangangalaga sa kalikasan.
“Wala akong pakielam ano ka pa, ang alam ko lang ay mahal kita,” sabi ng binata sa babae habang hawak nito ang kamay ni Princess Lhyn.
Napatitig naman ang dalaga sa binata. Walang makakapantay sa kaligayahan niya ngayon magkaiba man sila ng lahing pinag mulan. Habang titig na titig si Nikko kay Princess Lhyn hindi maiwasan ilapat niya ang kanyang labi sa labi ng babae. Dinadama nila ang halik ng bawat isa. Sila lamang ang nakakaunawa sa damdaming meron sila.
Nasa ganun silang eksena ng makarinig sila ng isang galit na sigaw.
“Hindi ako makakapayag na maagaw mo sa akin si luscious, Kay tagal kong naghintay!” Gali na galit na turan nito.
” Froyeda manahimik kana!” Sigaw ni Froyeda.
“Hindi mo ba naaalala ang lahat? Ngayon ipapaalala ko,” sabi nito sabay kumpas sa hangin na nagpalabas ng itim na usok.
Nakita ni Nikko mula sa usok ang sarili habang kasama ang babaeng nakasuot ng itim. May sungay ito. May nakakatakot na itsura isang itim na elemento. Samantalang siya ay nakahubad na puno ng langis sa katawan katulad ng babae may sungay din at itim na labi. Itsurang engkanto pagkat may malaking tenga. Nanlaki ang mata ni Nikko hindi makapaniwala. Gulong-gulo ang isip Niya.
Napag alaman ni Nikko na lahi pala siya ng Ogaydo may taglay din siyang kapangyarihang itim ngunit hindi pa niya ito alam gamitin. Ang lalake na tinatawag na Luscious ay ang kanyang ama na umibig din sa isang tao kaya ito nawala sa mundo ng mga Engkanto. Namatay ang kanyang ama ng maipanganak siya sa mundo dahil hindi nito nakayanan ang buhay sa labas ng itim na elemento.
At si Freyda ang dapat mapapangasawa nito at ang lalakeng kamukha niya ay masamang elemento na naiwan ng kanyang ama dahil naging tao ng umibig sa kanyang inn. At ang batang mukhang demonyo pala na nakikita niya ay ang batang Nikko sana kung hindi siya lumaki sa mundo ng mga tao.
” Kaya hindi ako makakapayag na mapunta ka saknya!” sigaw nito kasabay ng pag-papakawala ng animo ay itim na usok. Tila ito isang lason na unti-unting papatay sa sino man ang matamaan nito.
Hindi naman agad pumasok iyon sa isip ni Nikko Ibig sabihin ang mama niya at muli lamang mag-asawa ng mamatay ang kanyang tunay na ama. Kaya nakatagal siya sa mundo ng mga tao dahil tao ang kanyang ina.
Samantalang nailagaan naman iyon ni Princess Lhyn at Nikko. Pero hindi natinag ang itim na si Freyda. Maya-maya lamang ay isa-isa nang nagsisidatingan ang alagad ng Prinsesa ng mga Ogayda. Kaya naman napalibutan ang dalawa.
Nagpalabas muli ng itim na usok si Freyda ngunit nagawa na ni Princess Lhyn na tawagin ang hangin ng kalikasan kung kaya’t naitaboy nito ang itim na usok. Nang tamaan ang itim na engkanto ay napaupo ito na lalong ikinagalit nito.
Samantalang ang lahat naman ng alagad ni Freyda ay isa-isang sumusugod kay Nikko. Pero laking gulat ng binata na halos hindi siya tamaan sa mga pinalalabas na kapangyarihan ng mga ito. Bagkus bumabalik lamang ito sa kanila na sanhi ng kanilang pagkatilapon. May dugong engkanto kasi siya at prinsipe pa ang kanyang amang si Luscious kaya ganun nalamang siya kalakas.
Maya-maya lamang ay dumating sila Amaya ang kaibigang matalik ni Princess Lhyn at iba pang kasamahan nito. Nagtagisan ng lakas at kapangyarihan. Wala isa man ang nais padaig. Si Princess Lhyn laban Kay Freyda, si Nikko laban sa masamang elemento ng kanyang ama at sila Amiya laban sa mga taga Obaydo.
Nagpalitan ng kapangyarihan si Freyda at Princess Lhyn. Itim na usok laban sa hangin ng kalikasan sa una nadadaig ng itim na usok ang hanging puti. Pero sa huli mas nanaig ang kapangyarihan ni princess Lhyn. Maging si Nikko at ang masamang Elemento hanggang sa madaig ng mga Zembua ang mga Zibao. Unti-unti ay sumuko ang mga ito. At si Nikko napasabog niya ang itim ng elemto ng kanyang ama sa pamamagitan ng sinag ng araw na nag-mumula sa ulap nang sipain niya ito at madako sa sinag ng araw.
“Sige sinusuko na kita Luscious, at hindi na ako muling gagambala sa kaharian niyo princess Lhyn. Pero sana Luscious dumating ang panahon manumbalik kana sa itim na elemento.” Naiiyak nitong turan bago tumalikod na lumuluha.
Tapos na ang labanan nila princess Llhyn pero ang laban ng pag-ibig ay hindi pa. Nalaman ni Ezikiel ng tungkol kay Nikko kung kaya’t tumutol ito sa pag-iibigan ng dalawa. Hindi maaring mag ibigan ang dalawa sapagkat si Nikko at may lahing tao at Zibao. Samantalang Prinsesa naman ng Agaiba ang babae.
Pinaghiwalay ang dalawa kahit hindi nila kagustuhan dahil kung ipipilit nila ito mamatay si Princess Lhyn. Pareho silang nag sakripisyo sa pag-ibig. Masakit man kay Nikko pero kailangan niya gawin para sa kaligtasan ng mahal niyang si Prinsess Lhyn. Hindi kasi maaring mag-ibigan ang Zibao at ang Zembua dahil isa sakanila ang mamatay.
Ang lungkot para sa dalawang nag-mahalan pero wala silang magawa. Lumipas ang maraming araw, buwan isinubsob nalamang ni Nikko ang sarili sa trabaho ng makabalik sa dating buhay. Kay bigat ng araw-araw para kay Nikko. Dalawang beses na namatay ang kanyang puso.
Dahil sa sobrang pagod nahiga nalamang sa kama si Nikko. Papikit na sana ang kanyang mata ng biglang may marinig siyang mahinang tawag ng kanyang pangalan.
“Nikko…” Mahina ngunit nanunuot sa buong katawan niya.
“Who are you?” marring tanong niya sa tinig.
Maya-maya lamang ay napalibutan ng usok ang kanyang silid. Hindi na niya halos maaninag ang kabuuan nito.
“Nikko…” Muli nitong bigkas.
Maya-maya lumantad sa kanyang harapan ang isang nilalang na pamilyar na pamilyar sakanya. How he missed her kaya naman wala siyang inaksayang oras hinila niya sa bewang ang babae at hinaplos sa pisngi at dahan-dahang naghinang ang kanilang mga labi. Maalab hayos ayaw maghiwalay. Dinadama nila ang pag-ibig na kay tagal pinanabikan.
Ngayon dito sa mundo ng mga tao na sila lamang ang mga hari at reyna ng kanilang pag-iibigan. At si Princess Lhyn handa na niyang ipag laban ang kanyang pag-ibig Kahit kamatayan pa ang kaharapin ganun din si Nikko. Alam nilang wala ng sino man ang makakapigil sa kanila. Alam din nilang kakayanin nilang harapin ang kahihinatnan ng lahat basta magkasama.
Wakas.