“Shit! Go faster!” nagpapanic na sigaw ni Thalia.
“Why?” naguguluhang sinulyapan siya ng tingin ni Brooklyn mula sa salamin, siya ang may hawak ng manibela.
“Nagtext si Tita Halia, Grandpa’s coming!”
“Shit!” Brooklyn’s cursed really hard. I saw Brooklyn accelerated the car. This time, it was faster than normal.
Natataranta na din ako kagaya ni Thalia.
I got my cellphone from my bag to inform the boys that our Grandpa is on the way to mansion.
“Press down the accelerator, Brook!” I hissed.
“I already did!”
“Ayoko pang mamatay, tangina niyo ha!” Thalia’s said on the back.
“Akala ko ba next week pa ang dating niya galing South Korea?” tanong ni Brooklyn.
“Iyon naman talaga ang alam natin. Maybe changed of plan.” ani ko.
Mabuti hindi masyadong traffic. Brooklyn’s drive really fast but it was not enough. Kailangan namin unahan si Grandpa sa mansyon.
This will be a total mess for sure kapag naabutan niyang ganoon ang mansyon. This is not good, I swear.
“Did you already text them?!” ani Brooklyn sa’min dalawa ni Thalia.
“I did. I even tried call Collete pero hindi niya sinasagot! Malamang nasa kandungan na iyon ng babae!” sigaw ni Thalia.
“I tried calling the other boys but they didn’t answering,” saad ko.
“I already texted Charlotte and Ara!” Si Thalia.
Ang lapit lang namin pero nagsisigawan kami. Naghalo-halo na ang nararamdaman namin taranta dito sa loob ng sasakyan.
“Hindi ko macontact si Aidan,” ani Thalia, ang tinutukoy ay panganay na kapatid ni Brooklyn.
Malamang nag-eenjoy na mga iyon kaya hindi manlang abalahing tignan ang mga cellphone nila. Bakit ba kasi ngayong araw pa nila naisipang magpa-party sa mansyon? Porket ata wala sila Grandpa at sila Tito.
Humawak ako sa seatbelt ko nang pinaharurot pa ng mabilis ni Brook. Namamawis ang noo ko kahit malakas naman ang aircon dito sa loob. My heart beats really fast.
Mabilis akong napatingin sa cellphone ko nang tumunog ito sa pag-aakalang isa sa mga lalaking pinsan namin, but it was Charlotte. Magkasama sila ngayon ni Ara.
“Malapit na kami sa bungad ng subdivision, Casydee. Kayo?” Bungad niya. Nasa boses din ang pagkabalisa.
“Malapit na din kami,” sabi ko.
“Nasaan na daw si Grandpa?”
“I don’t know. Basta nagtext si Tita Halia na nandito na daw si Grandpa sa Manila. And we know Grandpa, Charlotte. We will be a dead meat if naunahan niya tayo doon na ganoon ang maaabutan niya.”
“We need to drive there as fast as we can. We need to inform the boys before everything turn into a mess.” seryosong pahayag niya.
Sumang-ayon ako sa kanya.
“Bilisan mo pa, Ara.” narinig kong sabi niya sa kabilang linya bago kami nagpaalam sa isa’t-isa.
Ara’s driving. Kung sa husay sa pagda-drive ay silang dalawa ni Brooklyn, sa aming mga babaeng magpipinsan, ang magpagkakatiwalaan sa pagmamaneho ng mabilis.
They’re already a damn pro.
We step outside the car nang makarating kami. Sakto naman dumating na sila Charlotte at Ara. Sabay sabay kaming pumasok sa Mansyon.
Sa bukana palang ay naririnig na namin ang malakas na tugtog. I even saw some couple kissing.
“The devil is coming! Chop chop!” sigaw ni Ara, pero tinabunan ng malakas na tugtugin ang boses niya.
“I’ll turn off the music. Go find them!” Si Charlotte.
Iyon nga ang ginawa namin. Nagsimula na akong maghanap sa isa sa mga pinsan namin lalaki. Sobrang kalat ng paligid. There were stick of cigarettes, and red cap everywhere.
“Hi, Casydee.” he even winked at me. I know him, classmate siya ni Isaac.
“Si Isaac?” magkasalubong ang kilay kong tanong kung nasaan ang pinsan.
Sinundan ko ng tingin ang itinuro niya.
Nagpupuyos ako sa inis na lumapit sa kanya. He’s in the couch while kissing a girl on his lap. Nanlaki ang mata ko nang bumaba ang kamay nito at bahagyang pinisil ang puwet ng kahalikan.
Enjoy na enjoy sila habang kami dito aburidong hinahanap sila!
Itinulak ko ang babaeng nasa kandungan niya, at sumadsad siya sa sahig.
“Arayyy!”
Magkasalubong ang kilay na nilingon ako ni Isaac. Namumungay ang mata nito, mukhang marami na rin nainom na alak.
“What are you doing here, Casydee? I thought you were busy doing a project with your classmates?”
Hindi ko pinansin ang sinabi niya.
“Tumayo ka na diyan. Grandpa’s coming, Isaac.”
“Fuck.” malutong niyang mura. At pilit na tumayo.
Inilagay niya ang braso niya sa balikat ko, at hinayaan niyang ako ang magbalanse sa katawan namin magkadikit.
“Ang bigat mo, Isaac, balance your body or else we both fall down.” nakangiwing sambit ko.
Tumawa siya nang marahan habang nakatingin sa akin.
He has a strong tolerance in alcohol. Kaya hindi ako naniniwalang lasing na siya agad.
Kasabay no’n ay pumailanlan ang boses ni Brooklyn sa buong bahay. Nilingon namin ang pinanggalingan ng tinig niya.
Nakatayo siya sa gitna ng hagdan, all the attention was on her.
“People! The party is done! Go home now!” malinaw sa pandinig niyang sigaw.
“Don’t be a killjoy, cousin.” nakangising saad ni Six, nasa balikat ng babae ang braso niya. Mukhang hindi pa alam ang dahilan.
Matalim itong tinignan ni Brooklyn, “He’s coming.”
Sukat no’n ay sabay nagmumura ang mga pinsan namin lalaki, they already know who is. Nakita ko pa na mabilis isinuot ni Trevor ang damit.
Umakyat na rin si Six sa tabi ni Brooklyn, at sumigaw. “Umalis na kayo. Let’s end this way,”
Sinunod nila si Six. Ganoon ang nagagawa ng presensiya niya. Dominante. Well, lahat naman silang mga lalaki sa pamilya namin.
Subalit huli na kami. Nasa pintuan na si Grandpa habang ang mga bodyguards niya ay nasa likod at tuwid na tuwid ang tayo.
Sa kabila ng malakas ang pintig ng puso ko ay ngumiwi ako dahil sa mga bodyguards niya. They were always wearing their black shades in night. Creepy and weird.
Mahigpit na nakalapat ang labi, matalim ang tingin niyang nakatayo doon. He’s mad… really mad. At masamang pangitain iyon ‘pag ganoon ang anyo ng Grandpa namin.
“Sino ang may pakana nito?” galit na tanong niya, nakaupo na siya ngayon sa kanyang swivel chair.
Nandito kami sa library niya. Nakahilera kaming nakatayo sa harapan niya.
“Alam niyo bang bukas na bukas din laman na naman kayo ng periyodiko? I saw a paparazzi outside. Ano ang sasabihin sa akin ng mga tao? Na hindi ko kayang pasunurin ang mga apo ko.”
“Grandpa, we are sorry.” Charlotte is the soft spoken among of us.
“Nauubos ang pasensiya ko sa inyo. Imbes sa lipunan sasakit ang ulo ko ay hindi! Sa inyo! Matigas ang ulo niyo.”
Napakislot ako sa sigaw niya. Lahat kami ay tahimik. Aaminin kong sa kanya...

kami lang takot. Ngayon lang kasi mangyari uli ‘to pagkatapos niyang manalo sa presidential election ng pilipinas.
Marahan kong kinurot sa tagiliran si Isaac nang sinasadya niyang pabigatin ang braso niya sa balikat ko.
Hindi nakikinig eh! Pasaway!
“Sino sa inyong dose ang utak ng gulong ‘to?”
“Kaming mga lalaki, president.” they said in unison.
Ganoon sila. Kasalanan ng isa, kasalanan ng lahat. Hindi nila ibaba o sasabihin kay Grandpa ang tunay na may kagagawan talaga.
Tinignan ni Grandpa ang mga lalaki isa’t-isa. Then, his gaze darted to us, girls.
“And you girls. You think hindi ko malalaman! Driving like that in middle of the night?! Hindi ko kayo binigyan ng bodyguard dahil iyon ang sinabi niyo pero binigo niyo ako.”
“Hindi na po mauulit.” sabi ko pero sa wooden floor ako nakatingin.
“Talagang hindi na mauulit. Your parents seem unwillingly to discipline all of you, then I’ll be the one to do that. This punishment is to discipline all of you.”
“What do you mean?” Si Juancho.
“Tell the maids to pack all your things. Tomorrow morning you will all go to North.” he strictly said.
“What?” gulat kaming mga babae samantalang parang wala lang sa mga pinsan na lalaki. They stay calm and cool.
“How about our studies here? Malapit na ang exam, Grandpa. At bakit lahat ng gamit namin?” Si Thalia.
“Doon niyo ipagpatuloy ang pag-aaral niyo at doon kayo titira sa Mansyon Monteavo.” Finality in his voice.
Our mansyon here in Manila was named after our late grandma, Constancia.
Madali lang para sa kanyang sabihin iyon dahil mabilis niya rin gawan ng paraan.
Before our grandpa is the president. Monteavo, our last name, is a very well-known name in great North of Luzon. He owned and ruled that place but now, the entirely Philippines. When he won, he bestowed his throne to Tito Matthew to rule the North. He was the father of Juancho and Trevor.
While Tito Matthew was ruling the north; Aidan, Kage, and Brooklyn’s parents and Collete’s parents were ruling the South of Luzon. And Isaac’s parents were here in Manila, same place with Six and Azira’s parents.
Politics. It runs through our family’s vein.
Only Thalia and Charlotte’s parents were not into politics, they were both doctors in America.
While me… they left me.
Pero dito kami sa Manila ipinanganak at nagkaisip. Madalang lang kaming bumisita sa Norte.
“The aftermath wasn’t that bad, cousins.” ngisi ni Trevor, nakahiga siya sa kama ni Brooklyn, at ginawang unan ang braso. Habang nakaunan naman sa tiyan niya si Brooklyn.
“Easy for you to said. Paano ang buhay namin dito? We can’t leave what we have here.” asik ni Brooklyn.
I look at Isaac, siya ang agad napuna ko dahil nasa harap ko siya, nakasandal ang ulo niya sa sandalan ng sofa habang nakapikit. But I know he’s awake, dahil magkasalubong pa ang kilay nito.
Pagkatapos harapin si Grandpa ay dumiretso kami dito sa silid ni Brooklyn.
“Mas magandang doon muna tayo. Here with that old man is pain on the neck,” sabi ni Kage, tumawa naman ang mga lalaki. Nasa carpet siya kasama sina Aidan, Kage, Six, Collete, at Juancho.
“Bakit kasi dito niyo naisipan magparty?” Ani Charlotte, nakahiga siya sa may ulonan ni Trevor. Si Ara naman ay katabi ko sa pahabang sofa.
Samantala si Thalia ay nakatutok sa harap ng kanyang laptop. Definitely, she’s editing her new video for her youtube channel.
Sila Isaac, Six, at Ara ay hindi dito sa Mansion Constancia nakatira. They were live with their parents. Pero siguradong sa Mansion Monteavo ay magkakasama kaming lahat gaya ng sabi ni Grandpa.
“Kaunting kakilala mga inimbita namin. And it’s supposed to be secret,”
Kapag ganitong may problema, sa isang silid lang kami at gawan ng solusyon ang problema. But this problem was solved by our Grandpa, at parang nagustuhan naman nila ang kinalabasan no’n.
Takot nga sila kay Grandpa ngunit hindi nila sineryoso ang sinasabi ng huli.
“Puwede kang magmodelo doon under the tree or on top of my horse. I can be your photographer, Brook.” Umaray si Trevor nang kurutin siya sa tagiliran.
“Lahat ng kuha mo malabo kasing labo ng lovelife mo…. wait, wala pala kayong lovelife dahil hindi kayo mahilig no’n.”
“We can do whatever we want there.” Kapagkuwa’y nagsalita si Aidan.
Something is weird… hindi naman sila ganito ka-wild no’ng nanalo na si Grandpa. Seems they planned this. Pero anong rason nila?
Tumikhim ako. Nakuha ko ang atensyon ni Isaac. Tinitigan ko siya, waring nandoon ang sagot sa tanong ko.
“What?” he mouthed.
Nasa linya ng apelyido namin ang politika. Hindi nila hahayaang dumihan ito. But, why now?
Umiling ako. Hindi ko na isinatinig ang gumugulo sa isip ko. Baka nagkamali lang ako ng hinala. Dahil ganito na sila noon pa.
“Hindi kayo galit sa amin? Because of us, we dragged you into this mess,” seryosong ani Aidan.
“We promise, we stick together. We protect each other. Hindi namin nakayang makarating ng mas maaga dahil hindi kami kasing bilis niyo mag-drive.” Sukat sa huling sinabi ni Ara ay tumawa kaming mga babae.
The boys just remain silent, but the way they gaze at us. Sobrang talim.
“Don’t ever do that, again.” our very strict Kuya Aidan said. Inikutan namin siya ng mata. Thalia’s busy doing her thing, not minding us here.
“We were just trying to save your ass there. It was fun, actually.” Natatawang dagdag pa ni Ara.
Marahas ang ginawang pag-upo ni Six, at binalingan ang bunsong kapatid. “Did you drive, again?” he barked.
Humikab muna si Ara bago siya sinagot, “Kasasabi ko lang, Kuya Six. Bingi lang?”
His jaw clenched. “I’ll never let you to touch a steering wheel, again.”
“Ikaw din, Brook.” Duro ni Trevor sa pinsan.
Alam talaga nila kung sino ang nag-drive dahil hindi mahirap hulaan kung sa driving skills ang pagbabasehan sa aming mga babae.
Brooklyn’s rolled her eyes. “Leave it. Pag-usapan natin ang buhay natin sa Norte.”
Juancho, my mysterious cousin, shrugged. “Let’s just have fun there. Importante magkakasama tayo.”
Na sinang-ayunan agad namin.
“There’s no existing devil, and we have our freedom there. Hell, yeah!” nakipag-apir pa si Six kay Isaac, na siyang pinakaclose niya sa mga pinsang lalaki.
I guess, their decision was final.
Sa mga plina-plano na nilang gawin doon sa Norte, malabo ang sinasabi ni Grandpa na disiplinahin kami. I know them pretty well. Alam ko ang likaw ng mga bituka nila ‘pag sa kalokohan.
I sighed heavily. Kung nasaan sila, nandoon naman talaga ako.
“Let’s paint around Cagayan Valley, cousins.” nakangising sabi ni Six.
Tomorrow is a long drive then.