Nagisingan ni Danica ang umiiyak na pamangkin kaya napabangon sya ng dis oras ng gabi.
Pinungas pungas pa nya ang mga mata at pinakinggan mabuti ang umiiyak na bata sa kabilang silid.
‘Parang kanina ko pa naririnig na umiiyak si Marcky ah..’ sabay hikab nya
Kasunod ng pag iyak ni Marcky ay ang pagkulo din ng kanyang tiyan.
‘Pati tyan ko naiyak na din.. check ko nga kung may makakain pa sa ibaba..’
Nadaanan nya ang nakabukas na kwarto ng bata.
Nabungaran nya ang mag asawang nakabantay sa kuna ni Marcky.
‘Anong problema te?’
‘Hu.. gising ka na pala.. si Marcky eh.. Nagluluko..’ sabi ng ate nya.
‘Ganun ba.. Um.. teh bababa muna ako..’
‘Bakit nagugutom ka? Check mo yung fridge pinagtirhan kita ng kaldereta dun iinit mo na lng sa microwave’
‘Wow naman..Thank you teh..cge..baby marcky sleep ka na ha..’ nilapitan muna ni Danica ang pamangkin at hinaplos ang mukha nito , yun nga lang naging dahilan pa ito ng muling pag iyak ng bata.
Natatawang kinarga ni Marco ang anak mula sa kuna.
‘Hahaha. May topak talaga ang pamangkin mo ngaun..Dani.
Sssh.. its okay baby im here.. ..’ hinagkan hagkan muna ni Marco ang anak at pagkatapos ay hinele.
‘Hay naku.. muryutin.. manang mana sa ina..’
‘Abat loko ka ah.. bumaba ka na nga dun at kumain.. pagtapos matulog ka ng maaga. May intervieww ka pa bukas
‘Opo madam..cge na teh bababa na ako..’
‘Okay..’
‘Huh? Bakit may ilaw pa dito sa ibaba .’ Nagtatakang sabi ni Danica nang madatnang nakabukas pa ang mga ilaw sa sala maging sa kusina.
Napakibit balikat lamang sya at dumretso ng kusina.
‘Wow.. kaldereta.. ayos to..sana marami pang kanin..’
Agad nya itong inilabas sa fridge at isinalang sa microwave.
Naupo muna sya sa mesa habang hinihintay ang pinaiinit na ulam nang bigla nyang naalala ang bisita nilang binata.
‘Oo nga pala.. nakauwi na ba yun?’ Nagpalinga linga sya ng tingin sa kabahayan.
‘Wala na siguro.. hindi man lang nagpaalam.. hehehe.. para kang sira Dani.. bat naman sya magpapaalam sayo.. jowa ka ba nya? Ilusyonada!!
Ting!
Yun oh! Times up na yung microwave.. kainan na…
Pagkalapag nya ng pagkain sa mesa ay agad nya itong nilantakan.
‘Hmm.. grabe ang sarap..this is what i call true love.. food is life..’
‘Hello Marco.. i think i need to go..’ natigilan si Clark sa pagsasalita ng makita nya si Danica ang nakaupo sa hapagkainan sa loob ng kusina imbes na Si Marco.
‘Umm!’ napaubo ng kanin ang dalaga sa gulat.
‘Oops .sorry akala ko nandito si Marco..’
Ngunit hindi kaagad nakatugon ang dalaga, nakahawak sya sa kanyang dibdib na para bang nahihirapang huminga.
Napahakbang tuloy ang binata sa kanyang tabi at bahagyang tinapik tapik ang likod nya.
‘Hey .. wait ill get you some water..’
‘No im okay.. may nagbara lang.. pero nalulun ko na..’
‘Are you sure.. pano ka nakakalulun mg walang tubig?’
‘Talent ko yun ano ka ba.. basta okay na ako..’ naiilang na umusog sya ng upo , medyo hindi sya komportable sa napakalapit na distansya niya mula sa binata.
‘Mag talent palang ganun.. um.. May i?’ He asked Politely, sabay hawak sa bakanteng upuang nasa tapat ni Danica.
‘Huh? Ah eh.. ‘
‘Okay.. sorry baka naiistorbo kitA dun na lang ak-‘
‘Okay cge maupo ka na jan.. ‘
‘Are you sure? ‘
‘Oo na nga.. kaso kumakain ako.. okay lang.?’
‘Okay lang .. wala kasi akong maka usap dito.. Marco left me for a while..i feel lonely..’
Napataas ng kilay si Danica. Tsk! Lonely talaga.. eh di sana sinabi mo sakin ng mas maaga para nasamahan kita dito.. mahina talaga ito.. hehehe parang totoo ano..in your dreams danica.
‘Um.. nagluluko kasi si Marcky.. kaya ayun salitan silang nag sasayaw ni Ate..’
‘Nagsasayaw?’anong sayaw?’
‘Nag hehele.. hindi mo...