Ako nga pala si darling taga davao city. 36 years old . 16 pa lang ako ng makilala ko si Ralph april 5 l,1997 sya nmn ay 19 years old. sya ang una kng naging boyfriend minahal ng sobra. Inalagaan ang relasyon s mura kng edad umabot ng isang taon ang relasyon namin naging masaya kmi minsan hinde maiiwasan ung away o tampuhan. Pero kailan man hinde kami pinaghiwalay sa pagkakataon iyon..pero., dumating Yong araw n hnd ko inaasahan . Nagsakit si Ralph. Hinde malaman ng doctor kong anung sakit sa tiyan dahil lahat n ng hospital pinuntahan n. Mula private hanggang public n hospital sa davao city.hanggang may naka pag sabi n baka nakulam raw. Hinde ko alam kong totoo yong kulam o hinde. Basta ang alam ko lang may nararandaman sya na masakit sa tiyan nya pag itoy umaatake. Dahil nga s nagdadalawang isip ako kng totoo ba talaga ang kulam? Totoo kaya? Un ang lagi nasa isip ko. Sumama ako sa kanya kasama ang mga magulang nya kong saan albolaryo sya dalhin. Pero,lahat na lang ganun ang sabi. Kinulam daw sya ng isang babae na nagkagusto sa kanya. Ang alam ko may na kwento sya sa akin na may isang babae nakilala sya. Sa lugar kong saan dumayo sila sa lugar ng tagum city 2hours ang byahe mula davao city ang sa pagkakaalam ko. dahil naimbintahan ng isa nyang kasamahan sa sayaw n hip-hop dancer..ilan buwan syang ginamot hanggang sa gumaling sya tas babalik n nmn. lagi akong kasakasama s kanya kulang na lang dalhin ko ang mga damit ko sa bahay nila para dun n tumira. makita lang sya Makasama,dumating iyong punto na pinapagalitan n ako ng mga magulang ko dahil napapabayaan ko na ang pag aaral ko. Pero, hinde ko sila pinakinggan bagkus sinasagot ko sila ng pabalang. Pakiramdam ko hinde nila ako naintindihan, yong sakit ba na nararamdaman ko n alam kng wla naman sugat. Pero panorama tumatagos at akoy nahihirapan. Minsan nasabi ko sa Dios ako na lang sana. Akin na lang sakit nya., ako na lang yong pahirapan nya. Pero hinde ko sinasabi kay Ralph n ganun n ang situation sa bahay namin. Pag nagpupunta ako s bahay nila pilit kong pinapakita sa kanya na masaya ako n hinde ako nahihirapan.pilit kong nilalabanan ung luha ko na wag pumatak sa mga mata ko pag kasama ko sya. One week hinde ko sya nadalaw dahil dumating araw na nahihilo at nasusuka n ako hnggang s nilagnat ako kaya nagpahinga ako ng 1week s bahay. Dahil nga hinde pa uso ang cellphone nong panahon na iyon.,kaya hinde ko alam kong ano na ang lagay niya. Hnggang sa may pumunta sa bahay pinsan nya na kapitbahay lang din namin. Nsa hospital daw si Ralph one week n raw. pero ilalabas na din nung araw n iyon october 25,1998 . At ng gabi n iyon pumunta...
Ate grave yung esturya mo amf ate siguro wag mung sisihin yung sarili mo baka time na para kinuha ni lord yung buhay niya ate ah makakalimut karin sa kanya