Hanggang sa Muli”
(ONE SHOT STORY)
Writen by: 🌼Sunshine
Nakatingin ako ngayun sa bintana habang tinatanaw ang magandang pag lubog ng araw. Ramdam ko din ang malakas na hangin na tumama sa aking mukha.
“Jay..” napabalik ako sa ulirat nang may biglang tumawag sakin.
Humarap ako, at nakita ko ang taong nag pasaya sa buhay ko. Ang mga magandang mata nito ay kumikinam na parang bang. Mata palang niya ay sumisimbolong mahal niya nga talaga ako.
Lumapit ako sakanya at sinalubong ito ng mahigpit na yakap, yung parang ayaw ko na siyang mawala sa aking piling.
“Celine, natutuwa ako dahil nakasama kita ngayun. Antagal kitang hinintay, at ngayun nandito kana.”
“Jay.. Alam kong matagal kang nag hintay saakin, ngunit may mas malalim akong dahilan. Kung bakit hindi ako sayo humaharap araw-araw.”
Hindi ko maintindihan kung ano ang gusto niyang iparating saakin. Ngunit bakit nga ba ako nakakaramdam ng kaba.
“Anong ibig mong sabihin Celine?”
“Jay, I have a Lung Disease! Hindi ko alam kung matatanggap mo pa ko! Hindi ko alam kung kailan pa ko mag tatagal sa mundong ito! Ang tanging gusto ko lamang malaman ay kung tatanggapin mo pa ba ko bilang iyong kasintahan.”
At sa puntong ito, hindi ko na malaman kung ano ang magiging reaksyon ko dahil sa sinabi niya sakin. Hindi ko naman kasi alam na meron pa lang siyang pinag dadaanan. At hindi ko sukat akalain na tatamaan siya ng ganung sakit. Bakit pa kasi siya? Bakit!
“Shhhh.. Celine, S-syempre naman tatanggapin kita. Mahal kita, at kahit may sakit ka pa. Mamahalin kita ng buong-buo at hindi iyon mag babago dahil ikaw pa rin yan. Ikaw pa rin ang laman ng puso ko.”
Sunod-sunod ang pag daloy ng luha ko sa aking pisngi. Sinusubukan kong huwag umiyak, pero hindi ko maiwasan.
“You know what Jay, Mas mabuti pang mag hiwalay na tayo. Alam ko naman na makakahanap ka ng mas maayos saakin. Maraming mga ibang babae d’yan na pwede mong makasama pang habang buhay. Hindi katulad ko, malay mo nga bukas mawala na ako sa tabi mo. Kaya mas mabuti pang ako na ang unang mag papaalam sayo. Kaysa makita mo akong nakahiga sa kama at wala nang malay. Sana huwag mo kong kakalimutan. Mahal na mahal kita Jay, always remember that you are my sunshine. Dahil ikaw ang nabigay kulay sa aking buhay.”
“No! Hindi! Ayoko, hindi ako aalis sa tabi mo! Walang hiwalayan na mangyayari! Celine, please.. alam kong gagaling ka pa. Tiwala lang.”
Ayokong mawala siya sakin, kahit ano pa man yan tatangapin ko siya. At hindi ako makikipag hiwalay sakanya.
“Jay please, Just stay a way from me. I don’t want to see your face again. Because I remember the times that we spend a happy memories. I tried to forget it, but I can’t….”
May tumulong luha sakanyang pisngi nang sabihin niya iyon saakin. Alam ko naman na hindi niya kaya na mawala ako sa buhay niya, ngunit bakit niya naman ako ipinagtatabuyan.
“Look, Celine. Alam ko naman na gusto mo nang taposin ang relasyon natin. Pero kahit sa huling araw mo, pwede ba nating sulitin ang mga araw nag magkasama tayo. Payagan mo naman ako oh.”
Nakita ko naman itong napahawak sa kanyang sintido. At sumigaw ito na halos ika bingi ko na, dahil sa sobrang lakas.
“D*mn it! Bakit ako? Bakit ako pa yung binigyan mo nang ganitong sakit. Hindi mo ba naiisip na maraming taong umaasa at nag mamahal sakin. Tapos ngayun ganito yung gagawin mo? Masama ba akong tao?” Sigaw niya habang nakatingin sa kalangitan.
Hindi ko alam kung paano ko siya papakalmahin, hindi kasi siya tumitigil eh. Hindi ko pa rin nga siya napapa- payag na wag kaming mag hiwalay.
“Celine, I repeat. I LOVE YOU! At kahit ano ka man tatanggapin kita. Tandaan mo yan.”
Maya-maya...

ay nakaramdam ako ng mainit na hininga mula saaking balikat. Ramdam kong nakapatong yung ulo niya sa balikat ko. Hinimas ko ito gamit ang isang kamay ko. At doon ko lang nalaman na kumalma na pala ito.
“Are sure Jay? You will never leave me, even If I died?”
“Wag ka naman mag isip ng ganyan! So parang sinsabi mo nga na wala nang lunas yang sakit mo.”
Nababasag na din ang boses ko dahil sa kakasigaw sakanya. Pero hindi pa rin matigil-tigil ang pag buhos ng aking mga luha.
“Fine, You will stay with me, hanggang sa huling hininga ko dapat nandiyan ka sa tabi ko. Jay.”
“Pangako Celine…”
~*~ 3 Years Later ~*~
“Celine, kaya mo pa ba? Sabihin mo lang kung hindi kasi tatawag na ako ng nurse.”
“K-kaya k-ko J-jay, S-s-salamat s-s-sapag s-sama s-sakin.”
Nahihirapan na din siya makahinga kaya naapektohan na din ang pananalita niya. Pero kahit ganun, naiintindihan ko pa rin yung sinasabi niya. May mga times nga lang na nag aaway kami. kasi sabi niya, habang tumatagal hindi na daw siya yung dating siya.
Lumalagas na din kasi ang mga buhok nito, at namamayat na din siya. Bihira nalang kasi siyang kumain at uminom ng mga gamot niya. Gustohin ko man na gumaling siya sa sakit niya, pero parang hindi niya naman ata nilalabanan ang sakit niya. Pero heto pa rin ako, hindi pa rin siya sinusukoan.
“J-j-jay c-c-come h-here” saad nito, kaya naman agad naman akong lumapit sakanya.
“Yes, What do you need? May masakit ba sayo?” Hindi mapakaling saad ko sakanya.
“Maging mabait ka ah, huwag mong pababayaan ang sarili mo. Mag promise ka sakin na, kapag wala na ako palagi mo akong bibisitahin sa puntod ko. At wag ka din umiyak kasi hindi ako nito makakaayat sa langit. Kasi may isang taong ayaw pa ang akong i- let go.”
Nagulat ako, kasi bigla siyang nakapag salita ng tuwid. Ngayun ko lang kasi siya narinig na nakapag salita ng maayos.
“Celine, nag papaalam ka na ba? Kasi hindi pa ako handa!”
At nag simula nanaman mag sipag bagsakan aking mga luha na kanina pa gustong lumabas.
“What if I say, Yes..” saad nito at sabay abot ng mag kabilang kamay ko.
“No, huwag mo naman akong iwan! Diba sabi mo sabay tayong tatanda. Then, why are you saying like that? ”
“Jay, gusto ko nang mag pahinga e, pagod na pagod na ako e. Kaya pwede na ba akong matulog?”
Kung iyan ang gusto niya, sige.. susundin ko nalang siya. ayoko ko kasing araw-araw nakikita ko siyang nahihirapan dahil sa sakit niya.
“Celine, I..Think you should rest. Alam kong pagod kana kaya sige, pinapayagan na kitang matulog. Mahal na mahal kita.” Saad ko at sabay halik sakanyang noo.
Mas lalo akong umiyak nang makita kong pumikit na ito. Halatang pagod na talaga siya. Hindi ko naman kasi siya mapipilit kung ayaw niya na e. Sana maging masaya na siya sa kabila niya buhay. I will never forget you Celine, I love you so much.
Paano ba yan kailangan ko na sayo mag paalam, hanggang sa huli muli nating pag kikita aking mahal. Pangako, hindi ako iiyak dahil alam kong malulungkot ka kapag nalaman mong palagi akong umiiyak kapag wala ka.
“Happy birthday love,” I greeted her.
“Merry Christmas love,” I greeted her.
“Happy new year love,” I greeted her.
“Happy 7th anniversarry love, it’s another year without you. It’s been a year that you left me, I always celebrate your birthday, our christmas, our new year and our anniversarry without you. And now I’m celebrating your death anniversarry. I miss you love. pangako, mag kikita din tayo balang araw. Hanggang sa muli aking mahal. ”
*~ END OF STORY~*
Thank you so much for reading my story. I hope you like it.