HAPPY 18TH BIRTHDAY, KIM
“Late na ba ako?”
Napatitig ako sa pawisan na mukha ng boyfriend ko nang bigla siyang nakarating. Tumingin ako sa relo at bumuntong hininga.
“Kanina pang natapos ang event ko, Fred,” pigil ang inis ko dahil inaasahan ko na maaga siyang darating.
Hindi na siya nagulat pa dahil una niyang nakita ang mga staff, ngayong nililigpit nila ang pinanggamitan sa event ko. Magsasalita na sana ulit ako pero nakita kami ni mama na magkasama kaya ngumiti ito sa amin at siya‘y naglakad palapit.
“Bakit ngayon ka lang nakarating, Fred? Pasok ka muna.” Agad na binuksan ni mama ang gate bago pinapasok niya ang boyfriend ko. Akala ko susundan ni Fred si mama pero hinihintay niya akong mauna.
“Kim,” hinawakan niya bigla ang kamay ko kaya napalingon ako rito. “Sorry, and happy birthday.”
He gave me a necklace afterwards. Tiningnan niya ako nang matagal bago niya ako niyakap ng sobrang higpit.
“Galit ka pa rin ba sa ‘kin?” tanong niya.
Hindi ako nakasagot sa tanong niya. Bigla akong humiwalay mula sa pagkakayakap niya at nauna akong pumasok.
Masakit umasa na buong araw kong hinintay ang pagdating niya pero binibigyan niya lang ako ng motibo para magalit ako sa kanya tuwing birthday. He doesn’t seem to be making an effort to make me happy now that I don’t feel that way about him now.
“K-Kim..”
That voice turned me around. Agad na nanlaki ang mga mata ko nang makita ang dumudugo niyang ilong. Mabilis akong lumapit sa kanya at inutusan ang maid na kumuha ng tissue. Ngayon ay natataranta na ako. Nagawa pang ngumiti sa akin ni Fred.
“Stop smiling.”
“Happy 17th birthday, Kim.”
“Fred, please! Stop fvcking smiling!”
Sinamaan ko siya ng tingin habang pinupunasan ang dumudugo pa rin niyang ilong. Sa lakas ng boses ko, may ilang staff na natitigilang mag-ayos dahil nakikita nilang nahihirapan si Fred.
“Dadalhin kita sa hospital, okay?” Hinawakan ko ang kamay niya at inalayan siyang maglakad palabas ng bahay namin. Nagugulat na lumabas din si mama. Hindi na nito naituloy na pakainin si Fred dahil kita ko ang kaba ni mama.
“Promise, Kim. Next year, I’ll attend your debut early. I’m one of those you can dance to 18th roses. I-I’m your escort,” Fred said as his tears fell as he stared at me.
Those words made me cry. Ang kaninang galit sa mukha ko, ngayon ay puno ng takot sa sarili ko dahil sa hindi malaman na nangyayari kay Fred. Mahigpit ang hawak ko sa kamay ni Fred habang minamaneho kami ng driver ko.
Pagdating namin, doon ko lang nalaman na tumakas si Fred sa ospital para lang makita ako. Matagal nang na-admit si Fred dahil lumalala pa rin ang kanyang Leukemia ayon sa sinabi sa ‘kin ng doctor niya.
I want to scold him because he kept it a secret from me for a few years. That‘s why he declined our celebration for the anniversary and every my birthday just because he didn’t want me to know it.
Inaasikaso na siya ngayon ng doctor at mga nurse. Gusto kong umiyak at manatili sa tabi niya sa tuwing may mangyari ulit sa kanya.
FRED AND I went through a year of intense suffering. Nagkaroon ako ng Glaucoma disease na sanhi ng paglabo ng aking mga mata. Lalong lumala ito kaya masakit para sa ‘kin na mawalan ako ng paningin at tuluyan nang hindi makakita.
Si mama ang gumagabay sa ‘kin habang dinadala niya ako ngayon sa ospital. Iyak siya nang iyak kahapon. Hanggang ngayon umiiyak pa rin siya para sa ‘kin.
“K-Kim, y-you‘re here..”
His voice made me cry. Hindi ko man nakikita ang itsura niya, alam kong nahihirapan siya sa kalagayan niya. Dahan-dahan akong lumapit sa hinihigaan niya at kinapa ang kamay niya para mahawakan ‘yon.
“Alam mo bang binigyan ka ng pagkakataong makilala mo ang taong sobra kang minamahal palagi. The person who will pray for you to be healed. You should be happy now.”
...

“Na ooperahan na ako, tapos makikita ko na nahihirapan ka na?” sarkastikong tanong ko.
Naramdaman kong pinunasan ni Fred ang luha ko bago hinigpitan ang hawak sa kamay ko. “H-Hindi mo kailangan makita ako pagkatapos mong maoperahan. It’s only three days before your debut. Kailangan mong maging masigla because it’s the most special day of your life. P-Pangako, dadalo ako sa birthday mo para makita mo ang pinakagwapo kong mukha, haha. Come here. I want to hug you.”
Bigla niya akong niyakap pagkatapos niyang magsalita.
“I love you, Kim..” aniya hinalikan ako sa labi.
Gusto ko sana siyang makasama ng matagal pero tinatawag na ako ni mama dahil oras na para operahan ako. Hindi ko alam kung ilang oras akong nakatulog. Pero pagmulat ko ng mga mata, kitang-kita ko na ang paligid at pati mukha ni mama, ngayong naluluha siya sa harapan ko.
SINCE my eyes surgery was a success, hindi na ako pinayagang pumunta sa hospital para makita si Fred. Nalaman ko na lang na nilipat siya sa ibang ospital, sa mga magagaling na doktor.
Today is my 18th birthday. Sa dami ng bisita, tanging si Fred lang ang hinihintay kong dumating at gusto kong makita. Kaliwa‘t-kanan ang paghahanap ko sa boyfriend ko. Agad akong napangiti sa pagdating ng mama ni Fred. Nakipagbeso muna siya sa mama ko ba tumingin sa ‘kin saka ngumiti.
“Si Fred po?” masiglang tanong ko at mabilis na naglaho ang ngiti niya.
“Nasa kotse. Sandali lang, at pupuntahan ko lang.” Tumango ako bago niya ako talikuran.
Pagbalik ng mama ng boyfriend ko, inaasahan kong kasama niya ang anak niya pero natulala ako sa dinadala niya.
“Nasaan po si Fred? S-sagutin niyo po ako..” tanong ko pagkalapit ulit sa akin. Nagsimulang mamuo ang luha ko habang nakatingin sa urn na hawak niya bago sa kanya. “T-Tita.. sagutin niyo po a-ako..”
“Fred was gone three days ago. He died after operating on your eyes,” aniya.
“What?” natigilan ako. “H-Hindi.. Sabi n-niya sa ‘kin, aattend s-siya..” agad akong sinalo nina mama‘t-papa mula sa pagkakatumba ko. Napapailing akong tumingin kay Tita. “Buhay pa si Fred, ‘diba?”
“Pareho tayong nasasaktan, Kim. Nakiusap si Fred sa doctor na mga mata na lang niya ang ipalit sa malabo mong mga mata. Hindi niya sinabi ‘to sayo dahil alam niyang hindi ka papayag sa desisyon niyang ‘yon. Binigay niya ‘yun sayo dahil pagod na siyang lumaban at gusto na niyang magpahinga.”
Tumingin siya sa urn at naluluhang hinaplos ‘yon.
“He begged me to cremate his body and take it to your birthday. To make you feel that he attended.” At pagkatapos, binigay niya sa ‘kin ang urn.
Napatitig ako roon at napahugulgol. “Fvck you, Fred. Fvck you! You left me without letting me know. Why? Dahil masasaktan ako? You‘re stupid. Mas nasasaktan ako ngayon.”
Hinaplos-haplos ko ang urn hanggang sa may maramdaman ako. May nakita akong sulat na nakadikit dito. Mas lalo akong napaiyak nang mabasa ang nakasulat.
“Itong abo ng katawan ko ang magiging isang bagay na ma-realize mong nandito ako ngayon sa kaarawan mo, and you can make me dance with your 18th roses while holding that. Happy 18th birthday, Kim. Ti amerò sempre (I’ll always love you)”
From, Fred
Ang inaasahan kong darating siya, ngunit hindi ko akalaing wala na siya.
written by: criawrts
photo not mine, ctto and work of fiction
please kindly put credits when you want to post it again to avoid plagiarism. ty.
– criawrites