Ericka’s POV
He touch my face then he kiss me. He stare at me with sincerity .
“Ericka, kaya mo bang mahalin ang isang taong muntik ng sumira sa buhay mo? alam kong may pagkakataong iniiwasan Moko tungkol sa mga bagay na to. Kahit ba na kunti hindi mo ko minahal?”
“Russel , oo inaamin ko naman nung una ginawa mo talagang impy*rno ang buhay ko. Tuwing nakikita kita pakiramdam ko nakakulong ako sa isang sitwasyon na walang kalayaan. Simula ng malaman mong magkakaanak na tayo. Bigla ka nalang nagbago. Hindi talaga kapanipaniwala hanggang ngayon hindi parin magsink in sa utak kong nakakausap kita ng ganito. Na sasabihin ko sa maraming tao na papakasal ako sayo. Ano nga bang nagawa ko sayo para ang isang taong walang pakialam sa buhay ng iba eh marunong naman palang magmahal. Russel I’m sorry pero sa ngayon hindi ko pa masasabing mahal kita. Tanggap ko ng magkakaanak na tayo pero ang pag usapan ang tungkol sa nararamdaman ko sayo hindi...

pako sigurado. Wag kang mag alala gagampanan ko naman kung anong dapat na ginagawa bilang asawa . Maaari ka bang mangako tungkol sa isang bagay?”
“Ano yun Ericka?”
“Nangangako ka bang hindi mo na babalikan ang dating ikaw? mangako kang magiging mabuti kang asawa sakin at responsableng ama para sa anak natin”
“Yes ofcoarse,I promise you Ericka hindi ka magsisising tinanggap mo uli ako . Please forgive me, maghihintay ako hanggat mahalin mo rin ako. Hindi ko nakita ang halaga mo noon kaya sana kahit maging komportable kalang sakin masaya nako dun. ”
I hug him as a sign of forgiveness.
“Russel I’m sorry too. Naging sensitive ako masyado. Lagi nalang kitang ginagalit dapat nga magpasalamat pako kasi pinapatunayan mong nagbago Kana. Ako ba? matitiis mo ba tong ugali ko? ”
kumalas ako mula sa pagkakayakap.
“Oo naman! kahit ilang beses mo pakong tapunan ng unan ok lang..basta wag mo lang madampot yung vase.Masakit yun!” sabi nya medyo natawa ako dun kaya tumango nalang ako.