Huling Yakap—
Written by : 𝒜𝓋ℯ𝓈 𝒲𝓇𝒾𝓉ℯ
“mahal ipangako mo sa akin na hindi ka aalis sa tabi ko”nakangiting turan ng kasintahan ko, hinawakan ko ang kamay niya at napangiti sakaniya.
“hindi kita iiwan mahal, nandito lang ako kaya mag pagaling ka ha” turan ko dito at pinipigalang wag maiyak. Pilit kong tinatatagan ang aking loob para sa akin siya kumuha ng lakas ng loob sa laban niya ngayon.
“ipangako mo rin sakin na… na mag papakatatag ka ha” Dagdag niya pa, halos sumakit na ang lalamunan ko sa pag pipigil ng iyak. Parang sa mga salita niya kasi ay nag papaalam siya sakin. Masakit.
“nag papakatatag ako para sayo, kaya lumaban ka sabay nating haharapin ang laban mo” garalgal na turan ko dito. Hiniwakan niya ng mahigpit ang kamay ko at napapikit alam kong pinipigilan niyang wag maiyak sa harap ko at gano’n rin ako.
“kapag nawala na ako… gusto ko mag pakatatag ka” turan niya kaya hindi ko na napilan ang luha ko.
“shhh wag kang mag salita ng ganiyan ano kaba hindi kapa mawawala diba may pangako pa tayo” turan ko dito. Dun na tumulo ang luha niya na alam kong kanina pa gustong kumawala sakaniya.
“h-hindi ko alam kung matutupad ko ang lahat ng yun…isa lang ang pangako na mananatili at maiiwan ko sayo ang mahalin ka hanggang sa huli kong hininga” turan niya sa garagal na tono. Pilit akong nag papakatatag pero gusto niya na palang sumuko.
“ipangako mo sakin na magiging matatag ka” turan niya ng hindi ako umimik.
“paano? mahirap ngayon pa nga lang nahihirapan na ako pano pa kaya kung wala ka” turan ko dito na umiiyak habang hawak hawak siya.
“mahal kita Dennis… at alam kong kakayanin mo” turan niya.
“lumaban ka wag na para sakin.. lumaban ka para sayo” turan ko habang humahagulhol sa iyak.
“lalaban ako hanggang kaya ko” turan niya. Hinalikan niya ang kamay ko habang umiiyak hindi ako naka imik ng mga oras na yun dahil hindi ko alam kung ano ang dapat na sabihin.
Ilang araw ang lumipas ay tuluyang nanghina ang katawan niya. Lalo siyang nanghina at pumayat. Halos maiyak ako ng tignan ko siya sa isang kama na natutulog. Hindi ko mapigilang wag maiyak sa nakikita ko. Ang laki ng pinag bago niya. Ang sakit na nakikita ko siyang nahihirapan pero masakit sa parte ko na mawala sa buhay ko at sa mundo. Paano ako? paano ang magiging anak namin?paano kami.
“m-mahal..” tawag niya sakin kaya agarang pinunasan ko ang luha ko.
“mahal nagugutom kaba” turan ko dito at nilapitan siya. Hinawakan niya ang kamay ko kaya napa upo ako sa harap niya.
“mahal kita” turan niya, hindi ko alam pero may kakaiba sa sinabi niya. Napatulo ang luha ko sa walang rason.
“bakit ka umiiyak? ikaw naman hindi pa nga ako patay iniiyakan mo na ako” pabirong turan niya kaya hinampas ko siya...

ng marahan.
“nakuha mo pang mag biro sakin huh!” naiiyak na turan ko dito. Natawa naman siya ng bahagya pero halata na nahihirapan siya.
“mag papakatatag ka huh, kung sakaling mawala ako lagi mong tandaan na mahal kita at lagi lang akong nakabantay sa tabi mo” turan niya.
“lagi akong nag papakatatag para sayo Kyle para sa magiging anak natin” turan ko kaya na tigilan siya.
“a-anak natin? b-buntis ka?” tanong niya kaya napa tango ako habang naluluha.
“kailan pa?” tanong niya.
“nung nakaraan lang” sagot ko sakaniya napapikit naman siya umiiyak na.
“ikaw na ang bahala sa anak natin, pati na sa sarili mo. Babantayan ko kayo kung san man ako mapaparoon” turan niya .
“lumaban ka para sa anak mo please” umiiyak na turan ko dito.
“mahal kita… pero hindi ko na kaya” hinihingal na turan niya.
“mahal kita Kyle kaya lumaban ka” turan ko dito.
“mahal… yakapin mo naman ako ohh para may lakas loob akong lumaban” paki usap niya kahit na nag aalinlangan sa gusto niya dahil nararamdaman ko na may kakaiba sa boses niya ay niyakap ko siya.
“mahal na mahal kita..”turan niya na halatang nahihirapan ng mag salita.
“mahal na mahal mahal rin kita Kyle hindi mag babago yun” turan ko dito.
“pero hindi ko na kaya… can I take a rest na? mahal ayoko ng mahirapan pa ang sarili ko pati na ang sarili mo” hingal na turan niya. Masakit ang lalamunan ko sa pag pigil ng iyak kaya napapalunok ako ng laway.
“mahal kita Dennis… pakatatag ka mahal kita mahal” turan niya.
“mahal rin kita Kyle… hindi ko kakayanin ehh ayoko” pigil iyak na turan ko dito.
“kakayanin mo para sa anak natin… pwede naba akong mag pahinga” turan niya na pahinto hinto. Napahawak ako ng mahigpit sa damit niya.
“Kyle…”turan ko.
“please” sagot niya, hindi ko na na pigilan ang sarili ko at napa hagulhol na ako. Nag pakawala muna ako ng mabigat na hininga at marahang napatango. Niyakap ko siya ng mahigpit sabay ng pag tulo ng luha niya at ilang minuto lang ang naka lipas ay tumunog ang makina na nag sisilbing nag papahiwatig na wala na siya. Napahagulhol ako ng sobra dahil sa nangyaring yun. Dumating ang doctor at mga magulang namin na niyakap ako. Humahagulhol akong sinasambit ang pangalan niya habang tinitignan siya.
“Time death 1:25pm”turan ng doctor at napa iling pa.
Halos mawalan ako ng malay sa pag kakasabi ng doctor na mas lalo kong ikinahagulhol. Ang sakit. Ang sakit. Hindi niya na kayang labanan ang sakit niya. Ang sakit lang kasi bakit ang aga ng pag alis niya. Hindi na siya naka survive sa sakit niyang Brain Cancer stage 3. Ang sakit lang na wala na yung taong pinag kukunan ko ng lakas ng loob. Ngayon na wala na siya pano na ako. Hindi ko alam kung kakayanin ko toh ng wala siya.
—END—
@ave