IT’S HER
GENRE: RANDOM
AUTHOR: che ryl
Nakatayo ako habang nakatingin sa malawak na karagatan. Anim na taon na ang nakaraan nong muli akong bumalik dito. Wala parin itong pinagbago…Maganda parin.
Maganda at payapa dito taliwas naman sa aking nararamdaman at nakaraan.
Naalala kopa kung gaano ako nasaktan sa lugar nato. Kung gaano ako umiyak at magmakaawa para lang hindi niya ko iwan.
Naalala kopa kung gaano ko kagustong kalimotan ang lahat ng alala ko dito. Mga alaalang masasaya at masasakit.
Sa pag hampas ng mga alon, sabay ding bumabalik ang aking mga alala sa araw na iyon.
—-flash back—-
Nandito kami sa tabi ng dagat para ipagdiwang ang aming second anniversary. Dito ko napiling isopresa siya kasi sabi niya gumagaan daw ang kanyang pakiramdam kapag nakakakita siya ng dagat.
“Ang ganda dito no… Gusto ko… dito tayo ikakasal” nakangiting baling ko kay Tana sa aking likoran. Hindi ito umimik kaya lumapit ako sa kanya
“Hey kanina kapang walang imik dyan, ok kalang ba?” nagtatakang tanong ko
Umiiling iling lang ito kaya binaliwala ko nalang ito at naglakad ulit.
“Clark ayaw kona”
Natigilan ako sa paglalakad at hinarap siya dahil sa gulat
“Huh?”
nagugulohang tanong ko sabay lapit sa kanya
“S-sabi ko…a-yaw kona”
nanginginig niyang ani kaya nilapitan ko siya at hinawakan ang kanyang balikat para tumigil ang kanyang panginginig.
“Hey nanginginig ka! gusto mo bang bumalik na tayo?” takot kong tanong
“H-hindi… hindi…Clark” sigaw niyang ani sabay tanggal ng aking kamay sa kanyang balikat at umatras.
Kumonot ang aking noo at lumapit sa kanya
“Dyan kalang Clark” sigaw niya kaya napatigil ako sa paglapit
“A-ayaw kona clark…b-break na tayo”
nabasag ang kanyang boses dahil sa pag pag hikbi.
Tinignan ko siya ng maigi para tignan ko kung nagbibiro ba ito. Biglang kumalabog ang aking puso ng makitang seryoso ito.
“Naririnig mo ba ako Clark? Sabi ko Break-”
Agad ko siyang hinigit at niyakap ng mahigpit para di niya lang matapos ang kanyang sasabihin.
“Baby wag kang mag biro ng ganyan, di nakaka tuwa”
Mas lalo siyang humikbi kaya hinigpitan kopa ang pagkayakap sa kanya.
Ang tunog ng paghampas ng alon ay kasabay ng kanyang mumunting hikbi ang maririnig sa lugar na ito.
Nakayakap parin ako sa kanya ng mahigpit. Natatakot ako na baka kapag niluwagan ko ang pagkayakap sa kanya ay makakawala siya sakin…mawalan ng tuloyan. Ayaw kong mangyari yun… iniisip ko palang nasasaktan nako, pano pa kaya kapag nangyari, siguro mababaliw nako non.
“C-clark” nabasag ang kanyang boses dahil sa kakaiyak niya kanina
Di ako sumagot. Natatakot ako sa susunod nyang sasabihin.
“Clark” tawag nya ulit sakin
Di parin ako sumagot. mas lalo kopang hinigpitan ang pagkayakap para pigilan siya sa susunod niyang sasabihin. Pero nagbumiglas siya at bahagya akong tinulak para makawala
“Clark bitawan moko” pasigaw niyang ani at tinulak ako ng malakas
Nakawala siya sa akin dahil sa lakas ng pagkatulak niya, agad naman siyang lumayo at umatras. Tinignan ko siya, ang kanyang masayahing mukha kanina ay naging seryoso ngayon. Napapikit ako at bumuntong ng mabigat na hininga
Agad namang nanlabo ang aking paningin dahil sa mga luhang nagbabadyang tumolo dahil sa sakit na nararamdaman, agad ko naman itong pinigilan para di niya makita na mahina ako at nasasaktan.
Mabibigat na buntong hininga ang pinakawala niya bago siya nag salita ulit
“Clark…look…kailangan nating taposin to…kailangan nating palayain ang isa’t isa…kailangan mo akong pakawalan” nabasag ang kanyang boses sa huli nyang sinabi
Di ako sumagot. Di pumapasok sa aking isipan ang kanyang sinabi. Masakit isipin na gusto niyang makawala sakin
Umiiling iling ako habang lumalapit sa kanya
“Tana biro lang to diba?…biro-”
“Hindi ito biro Clark…totoo to… I’m breaking up with you” sigaw niya
Napaatras ako dahil sa gulat at bumuhos na ang kaninang pinipigilan kung mga luha. Di ako makapaniwalang gusto niyang makipaghiwalay sakin. Kahit kunti ay hindi sumagi sa aking isipan na dadating ang panahong makikipaghiwalay siya sakin
Umaasa ako…oo umaasa akong biro lang ito, kahit alam ko namang seryoso siya…pero sana naman biro lang… pero ngayon parang totoo ito…di ito kathang isip lang..totoo…at ang sakit
“Tana naman…w-wag naman ganito” hikbi ko
bahagya akong Lumapit sa kanya at siya naman ay umaatras. Masakit…masakit tignan na lumalayo na siya sakin…ang sakit di ko kaya
“Clark ayaw kona nga diba” sigaw niya
Napatigil ako sa pag lapit dahil sa sigaw niya. Napapikit naman ako at pinatahan ang sarili para di siya masigawan. Agad akong dumilat ng narinig ang kanyang mumunting hikbi
Ang sakit…na makita siyang umiiyak at nagmamakaawa sakin na palayain siya.
Lumapit ako para hawakan siya pero agad siyang umatras.
“Tana wag naman…diba nangako tayo sa isa’t isa, na walang iwanan, na…walang susuko…Nangako din ako na papakasalan pa kita…diba?…kaya naman Tana…wag ganito mahal na mahal kita… please Tana” pangkokombensi ko sa kanya
Wala nakong pakialam kung nagmumukha akong tanga, gusto kolang siyang kumbinsihin na wag akong iwan. Mahal ko siya, higit pa sa sarili ko.
“Ayaw ko na Clark…Pagod na ko”
“Kung pagod kana…P-pwede ka namang magpahinga …Wag molang akong iwan Baby” pangkukumbinsi ko ulit sa kanya
“Ano ba Clark ang kulit mo. Ayaw ko na nga diba” sigaw niya ulit
“So ganon nalang yun Tana…Babaliwalain monalang yung 2 years nating pagsasama?” sigaw ko rin, di ko na napigilang sumigaw dahil sa frustration
Mas lalo siyang umiyak kaya na guilty ako dahil nasigawan ko siya
“S-sorry…Sorry… tahan na Baby di ko napigilang sumigaw”
Lumapit ako para patahanin siya ng bigla siyang lumayo.
bumuhos ulit ang mga luha saking mga mata dahil sa ginawa niya. ang sakit sa pakiramdam na yung mahal mo ay lumalayo na sayo, na hindi mo na mahawakan kahit kunti
“P-please…...

Please… please clark” hikbi niya
Naninikip ang aking dibdib dahil sa sakit na naramdaman… ayaw kona ang sakit sobra… sana panaginip nalang ito… at magising agad ako… pero hindi ehh totoo ito… totoong gusto niya nang kumawala sakin…at ang sakit
“Then give me a f*cking and better reason! why you breaking up with me!”
Hindi kona napigilang sumigaw dahil sa sakit , lungkot ,takot at galit na naramdaman. SAKIT dahil gusto niyang makawala sakin. LUNGKOT dahil nasanay ako na ako lang. TAKOT dahil baka meron na nga siyang iba. GALIT sa sarili dahil di ko alam kung bakit.
“C-clark…pakawalan…mo na kasi…ako” hikbi niya na naka yuko habang nag poponas ng luha
“Then Answer my f*cking question Tana!”
Umiling siya at tinabunan ang kanyang mukha habang umiiyak.
“Di mo kasi naintindihan Clark” pahikbing ani niya
“Pano ko maintindihan kong Di mo sasabihin sakin” pahikbi koring sagot sa kanya
Ayaw kong itanong sa kanya ito pero kailangan kong malaman…kailangan kong malaman ang dahilan kung bakit…bakit gusto niyang kumawala sakin. Kahit masakit ay kailangan ko siyang tanongin.
“Tell me Baby may bago kana ba?… Just tell me please!”
Di siya sumagot kaya mas lalo lang dumagdag ang pagkagusto kong malaman ang dahilan
“Tell me Tana… Tell me kung may bago nabang nagpapasaya sayo…kung may bago kana bang mahal…kung bakit-”
“Okey fine… Oo meron na akong ibang mahal, meron nang ibang nagpapasaya sakin…di na ikaw…Nakakasawa ka kasi palagi monalang akong pinagbabawalan, para mo na akong sinasakal Clark. Nakakapagod ang ugali mo, nakakapagod kana. Kaya please pakawalan mona ako”
Nanlaki ang aking mga mata dahil sa gulat sa sunod sunod niyang sinabi, di rin ako nakapagsalita. Biglang tumulo ulit ang aking mga luha. Ang sakit na marinig galing sa kanya na may iba na talaga siya. Gusto kong magmura ng paulit ulit pero di ko kaya…nanghihina ako, parang gusto ko nalang mamatay ngayon na.
Pinigilan ko ang aking sariling mag tanong tungkol sa bago niya kasi alam ko….na masasaktan lang ako kapag nalaman ko
Di ko kayang mawala siya sakin pero sabi nga ng iba kapag mahal mo pakawalan mo…kapag mahal mo kung san siya masaya dun ka din. Kahit na masakit ay kakayanin para lang sa mahal mo. Kaya ngayon… siguro gagawin ko….kahit na ayaw komang gawin pero…kailangan…kailangan ko siyang pakawalan
Pinatahan ko ang aking sarili at bumuntong hininga at tinignan siya
“M-masaya kaba kapag wala nako sa buhay mo?” basag na ang aking boses dahil sa kakaiyak
Napatingin siya sa akin at bahagyang tumango. Maslalong gumuho ang aking mundo dahil sa sagot niya sa tanong ko. Shit…Ang sakit
Pumikit ako para pigilan ang sariling umiyak ulit. Grabi naman ang sakit pala nito
Dumilat ako at tinignan siya. Di na siya umiiyak ngayon pero bakas parin sa kanyang mukha ang mga luha
Tumango ako ng paulit ulit bago nag salita muli
“Bago ang lahat pwede ba kitang yakapin? Huling yakap?”
tumango siya kaya agad akong lumapit at niyakap siya ng mahigpit at hinalikan siya sa noo na nakapikit. Ito na yung huling yakap, huling halik, huling titig sa kanyang mukha…kasi alam kong kailangan ko na itong kalimotan simula ngayon.
Sana kong alam kolang na huling araw na namin to…Sana niyakap kona siya buong araw…Sana…Maraming sana ang gusto kung mangyari…pero hindi na mangyayari yun, di na natin maibabalik ang nakaraan.
Kumalas ako sa pagkayakap at tinignan siya. Wala akong pinalagpas na kahit kunting sulok ng kanyang mukha na di ko makita. Ito na yung huling makita ko siya ng malapitan.
“My feeling for you is now signing off. Hope you find the right person Tana. Your free now my moon, go and find your own star.”
Nakangiting ani ko. Bago pa bumuhos ulit ang aking mga luha ay agad akong tumalikod at lumakad paalis.
Ang sakit na pakawalan siya pero pano bayan di na siya masaya sakin , di na siya sakin ngayon. Di na ako yung bituin niya, di na ako ang liwanag sa madilim niyang mundo. Di na ako…kasi may iba na.
Paalam aking buwan sana ay makahanap ka ng taong mamahalin ka ng sobra at hindi ka sasaktan at iiwan. Mahal kita pero may mahal kanang iba. Paalam Mahal ko.
Hindi man tayo tinadhana sa buhay na ito, sana sa next life… ikaw at ako na.
—-end of flash back—-
Napayuko ako at humahagulhol. Masakit parin hanggang ngayon.
Akala ko nakalimotan kona ng tuloyan pero hindi pa pala. Akala ko kaya kona… Kaya konang harapin at balikan ang nakaraan pero…. hindi.
Anim na taon na ang nakaraan pero masakit parin… sinubokan kong kalimotan ang lahat… Sinubokan kong magmahal ulit… Pero di ko parin kaya…. Di ko parin kayang magmahal ng iba kasi… Siya at siya parin.
Bumuhos ng tuloyan ang aking mga luha.
“Bakit ganon… ako yung nagdudurosa? Bakit siya hindi? Bakit parang ako lang ang nasasaktan? Ito ba yung kapalit kapag nag mahal ka ng taong may mahal na ng iba? Then F*ck You tadhana ang unfair mo.” hagulhul kong sigaw.
“Clark”
napa tigil ako sa aking hikbi at napa angat ng mukha dahil sa pamilyar na boses na aking narinig.
Di ako lumingon at napahalakhak sabay iling ng ilang besis baka kasi gonigoni kolang yon dahil sa kakaisip sa kanya. F*ck she’s driving me cruzy.
Agad kong pinonasan ang aking mga luha. Hindi na dapat ako umiiyak kasi natapos na ako dito…tapos ko na siyang iyakan… tapos na ang lahat samin kaya dapat kalimotan kona siya…hindi man ngayon baka… baka hindi talaga.
“Clark”
Napatigil ako sa aking paghalakhak at napabaling sa aking likoran. And F*ck hindi to goni goni
It’s her
—THE END—