✍ Shortie Wrìtès
👉COMEDY👈
“Nescafe o Kopiko?”
Masyadong seryoso itong tindero na ito, pakiramdam ko ay pasan nya ang problema sa mundo dinaig pa si Duterte eh. Ngayon ko lang sya nakita dito, bago ba sya? He look like just about my age.
“Great taste choco po kuya”
medyo natatawa kong sagot,napakamot naman sya sa batok, kyah kyut ni kuya pramis!
“Ano pang bibilihin mo” nakangiti nitong saad. Nahuli nya ang mga titig ko kaya agad akong napayuko. Enebey. Rawr.
“Ikaw sana”
*mental slap*
Napakagat labi ako sa kalandian ko. Pati sya ay nagulat at napakamot sa kilay. Hawtt.
” A-ano joke lang, hehe wala na akong bibilihin”
Pigil hinga kong bawi sa sinabi ko. Pasimple kong kinurot ang sarili ko dahil sa kahihiyan.
Phew! Anlandi mo Marinella!
Pero para takpan ang kahihiyang iyon ay nakaisip muli ako ng kalokohan .
“Kuya PERA o AKO?”
Pa cute kong saad habang nakangiti, napansin ko ang pamumula ng tenga at leeg nya. Kyah kinikilig ba sya???
Ngunit bago pa sya makasagot ay ibinaba ko na ang bayad sabay takbo pauwi.
“Oh bakit naman para kang hinabol ng aso?” Tanong ni mama.
Sapu sapu ko ang dibdib ko dahil sa pagod.
” Hinahabol ako ng mga puso Ma” nagda drama kong wika habang uma aktong mahihimatay.
“Ampogi ng tao sa tindahan noh” ani mama habang nag tutwinkle ang mata
Oh ngayon alam nyo na kung saan ko namana kalandian ko? Hshs.
Mamaya...

maya ay may narinig akong tumawag sa akin.
” Oh Valerie?” Ani ko habang papalapit sa kanya, sya ang anak ng may ari ng tindahan.
“Eto nga pala ate, pinababalik ng kuya ko”
Kuya? Yun ba yung nasa tindahan kanina?
Nagtaka ako ng may iniabot sa akin si Valerie
Ng makita ko ito ay nanlumo ako at kinabahan.
“Ikaw daw po pinili nya, sayo na daw po yang pera.”
Lalo akong kinabahan sa sinabi nya. Nagbibiro lamang ako nung sinabi ko yun. Pordiyosporsanto Marinella ayan landi pa more .
” Pupunta daw po dito sina Mama at Papa saka si Kuya, Mamanhikan daw po”
At tuluyan na akong binawian ng buhay,– charrr. Wahhh pakening teyypp hala kaaa! Seryoso?!
Nanlaki ang mata ko sabay hawak saking dibdib, damang dama ko kaba ng puso ko.
Nablanko ang utak ko kung kaya’t hindi ako makapag salita.
Kung kanina ay halos mawalan ako ng ulirat ngayon ay halos mawalan ako ng buhay dahil sa sinigaw ni mama.
” Ay Valerie! Patanong nga kay Kumare kung anong oras sila pupunta dine at ng makapagluto ako agad”
Excited na wika ni mama habang akoy halos takasan na ng bait. Ang bilis ng pangyayari, baka sa sunod nito ay ikakasal na agad kami.
Napatingin ako kay mama na todo ang ngiti.
“Anak pag kinasal na kayo, gawa mo agad kami ng apo huh”
Yan na nga ba sinasabi ko eih! Pati apo nadamay sa usapan.
Ayoko na!