LOVE ASSASSINATION “TARGET MO KO? TARGET DIN KITA, IDI KWITS LANG TAYO”
: CHAPTER 2:
🦋||:AVA LUNA FERNANDEZ SANTILLAN:||🦋||: POV:||🦋
“Nakita mo na yung laman ng USB?” Tanong ni kuya, liningon ko siya at saka pasimpleng umiling. “Kaya pala parang hindi mo pa alam.” Aniya.
Pasimple ko siyang tinaasan ng kilay dahil sa sinabi niya. “Nalimutan kung tignan kahapon! Bakit, anong laman non?” Tanging pagngisi lang ang sinagot nito kaya napairap nalang ako sa kawalan.
‘Ganda ng sagot, huh!’
“Panoorin mo nalang, sure akong magugulat ka!” Yun ang sinabi niya, inabot ko nalang yung bag ko matapos ko iyong marinig saka hinubad ang seat belt ko.
Bumaba ako sa kotse niya at naglakad papasok sa entrance ng University! Rinig ko ang pagharurot ng kotse niya papalayo—siguro nagmamadali dahil may tatlong meeting siyang dadaluhan ngayon with his important clients. Kinulit ko lang kasi si kuya para ihatid niya ako dito sa University buti nalang wala siyang tupak kaya pumayag.
‘May putangina kasing bumutas sa gulong ng kotse ko—at dalawang gulong pa talaga ang nagawang butasin, letche!’
Pagkapasok ko sa mismong Entrance ng University biglang may kung sino ang humablot sa kwelyo ng blouse ko kasabay ang malakas na suntok sa mukha ko.
‘Damn it!’
‘Ganda ng bungad!’
Madiin akong napapikit dahil don, saka pinunasan ang gilid ng labi ko dahil doon tumama yung kamao ng gagong gumawa non sa akin. Rinig kung may nagtawanan sa mismong harapan ko, kaya unti-unti kung iminulat ang mata ko saka tiningnan kung sino ang mga lukong yun.
‘Oi! The christmas tree boys—pero tatlo na sila ngayon. Parang kahapon dalawa lang sila—nagtawag ng back up?’
“Masakit?” Tanong nung may orange na buhok—siya yung pangatlo sa the christmas tree boys.
“Hindi.” Mabilis kung sagot, pinagpag ko ang blouse na suot ko saka humakbang para lampasan nalang sana sila at hindi nalang sana sila pansinin.
Pero napahinto ako ng biglang magsalita uli yung lalaki.
“Napaayos mo na?” Nilingon ko siya at tinaasan ng kilay habang may nagtatanong na tingin. “Yung kotse mo kinukumusta ko.” Taas noo nitong sabi—parang proud na proud siya sa sarili niya dahil sa ginawa nila.
“Tsk! Pinatapon ko.” Kita kung napahinto sila dahil sa sagot ko.
‘Pero ang totoo, hindi ko yun pinatapon kundi binigay ko nalang sa hardinero namin at siya na ang mamroblema para ipaayos yung mga gulong non.’
“HAHAHA” Sarkastikong tawa nito “Nagpapatawa kaba?” Kumunot ang noo ko at ngumisi.
“Hindi!” Mabilis kung sagot, medyo napangiwi naman ako dahil biglang humapdi yung sugat sa gilid ng labi ko. “Ikaw nagpapatawa kaba?” Balik tanong ko.
Hindi agad ito nakasagot—siguro naguguluhan sa isasagot niya.
‘Nagpapahalatang bobo.’
Dahil hindi ko ugaling maghintay lalo na sa mga taong halatang walang silbi, agad ko na silang tinalikuran at naglakad papalayo sa kanila. Rinig kung tinatawag pa nila ako pero hindi ko sila pinansin, habang naglalakad ako paakyat sa school building hinahalungkat ko naman ang bulsa ng bag ko para hanapin ang bandage ko at nung mahanap ko na ito agad ko itong idinikit sa sugat ko.
Narating ko ang classroom namin at diretso akong pumasok dito, medyo natigilan naman ako ng makitang nagsisimula na ang klase at late ako ngayon. Lumingon sa akin yung mga classmates ko pati na din yung bagong professor namin, pinasadahan ako nito ng tingin mula ulo hanggang paa pansin ko din na napatingin siya sa bandage na nakadikit sa gilid ng labi ko.
“And why are you late Ms. Santillan?” Tanong nito.
“Kasi nahuli ako.” Rinig ko ang impit ng tawa nang mga classmate ko dahil sa sagot ko, kita ko naman na umiling lang si Mr. Professor at pasimpleng inayos ang suot niyang salamin.
Hindi na siya uli nagtanong pa at tinuloy nalang ang pagdidiscuss niya, kaya naglakad naman ako patungo sa pwesto ko na nasa pinaka dulong bahagi ng silid. Pagkarating ko don ay sinabit ko agad ang bag ko sa gilid ng bintana saka umupo, pasimple akong sumandal ng upuan saka isinuot sa tenga ko yung headset ko at nag soundtrip habang nakatingin sa labas ng bintana.
Halos limang minuto din akong nakikinig nang music ng biglang may kung sino ang humablot sa headset ko, masama ang tingin ko sa lalaking nakatalikod sa akin habang naglalakad pabalik sa harap para ipagpatuloy ang discussion niya.
‘Putangina mo Mr. Professor 10 billion times.’
Pag buntong hininga nalang ang nagawa ko bago inilabas sa bulsa ko yung cellphone ko, nag play ako ng music doon at sinigurado kung malakas ang tunog non para makuha ko uli ang atensyon ng professor na iyon na napagtagumpayan ko naman. Seryuso ang mukha nitong tumingin sa gawi ko pati na din ang ibang classmates ko ay napalingon sa kinauupuan ko, pasimple akong nagtaas baba ng kilay habang nakatingin sa professor namin na ngayo’y naglalakad uli palapit sa akin.
Tumayo ako ng nakatayo na din siya sa mismong harap ko, at akmang aabutin at kukunin ko na sana sa kanya yung headset ko na nakasabit sa leeg niya pero mabilis siya dahil napaatras siya agad at hawak niya na din ngayon pati ang cellphone ko.
“Makinig ka sa klase ko Ms. Santillan.” Saad nito kaya napairap agad ako.
‘Tsk! Inuutusan niya ba ako?’
“Pano kung ayaw ko?” Naghahamon ang tono ko nang tanungin ko siya.
“Tsk!” Yun lang ang narinig ko sa kanya bago ako talikuran.
“Tangina mo.” Pabulong kung saad at umupo nalang uli, agad kung isinubsob sa lamesa ang mukha ko saka pumikit.
‘Idi matutulog nalang ako! Badtrip—kill joy ang puta.’
Nagising ako dahil nakarinig akong ng ingay sa paligid ko, iminulat ko ang mga mata ko at nag-angat ng tingin para tingnan ang paligid, kita kung naglalabasan na ang mga classmates ko sa classroom sign na tapos na ang klase. Hinanap ko naman sa mga mata ko yung professor namin pero wala na siya, siguro nakalabas na yung abnormal na yun.
‘Tsk! Yung cellphone at headset ko.’
“Ang gwapo ni Professor Axel no?”
“KYAAAAH!!! Oo, hehehe. Ang sarap makinig lalo na kung siya yung nagdidiscuss— Ehe.”
“Ilang taon na nga yun si Sir?”
“24, batang bata pa!”
Napalingon ako sa dalawa kung classmates dahil sa pinaguusapan nila, kita kung pareho pang namumula ang mga mukha nila—na parang sinampal ng sampung beses dahil sa pula.
“KYAAAAHH!!! May pag-asa pa pala ako—”
“Gaga~ tayong dalawa may pag-asa pang maging Mrs. Montevilla.”
‘Si Mr. Professor ba pinaguusapan nila? Pangit ng taste niyo— Tsk!’
Matapos nilang mag-usap ay naglakad na silang palabas sa classroom, kaya ako nalang mag-isa dito ngayon habang nakapangalumbaba at nakatitig lang sa pintuan. Lumipas ang ilang minuto ay napagdesisyunan ko ng tumayo para pumunta sa cafeteria upang bumili ng pagkain ko dahil nakaramdam ako ng gutom.
Habang naglalakad ako sa hallway papuntang cafeteria ay biglang may mga christmas tree na lumantad sa harapan ko—pero ngayon may kasama na silang stick girl.
‘Sila nanaman? Ano bang gusto nilang ipagmalaki sa akin?’
“Hoy! Ikaw, bakit mo kami iniwan kanina!?” Pabulyaw na sabi nung lalaking sumapak sa akin kanina.
‘Lakas makasigaw, huh! Parang walang ginawang atraso sa akin. Tsk!’
“Sumagot ka!” Naglakad ito papalapit sa akin at nung nasa mismong harapan ko na siya, biglang niyang sinampal-sampal ng mahina ang magkabilang pisngi ko.
Dahil nakaramdam ako ng inis doon sa ginawa niya, agad kung hinawakan ang kamay niya at pasimpleng pinaikot ito.
“Aray! B-bitawan mo ko— Aray!!” Napasigaw ito sa sakit ng mas pinaikot ko yung braso niya.
“Ano bang kailangan niyo?” Tanong ko.
“Pagbabayaran mo ang ginawa mo sa akin kahapon—”
“Magkano!” Baling ko don sa babae na nakabangga ko kahapon sa cafeteria, tumawa ito dahil sa tanong ko kaya ngumiti naman ako.
“Grrr—hindi mo alam kung sino kami!” Aniya.
“Ako kilala niyo?” Tanong ko pabalik,...

naramdaman ko naman na hinawakan ako sa balikat nung lalaking hinahawakan ko ang kamay ngayon kaya ang ginawa ko, diretso ko siyang binalibag.
“Arrrgggg!” Daing nito, nilingon ko ito at kita kung napapaangat pa yung likod niya dahil sa lakas ng pagka-balibag ko sa kanya.
Kita kung napaatras yung dalawang christmas tree boys pati na din yung babae, halata sa mukha nila na gulat sila sa ginawa ko doon sa may orange na buhok nilang kasama.
“Pagbabayaran mo sa gang namin ang ginawa mo kay boss—”
“Ah, Gangster pala kayo?” Mahina akong tumawa.
‘Ako mafia!’
Gusto ko mang sabihin iyon sa kanila pero hindi nalang—baka mahimatay pa sila.
‘Kawawa!’
“Oo kami ang Color gang! Kami ang pinakamalakas na gang sa lugar nato!” Nakataas ang noo na sabi nung babae. “Kaya matakot ka sa amin kasi di mo kami kaya—di mo ko kaya, bitch!” Dugtong pa nito at sumenyas sa dalawang christmas tree boys na sugudin ako.
‘Color gang pala, huh!? Badoy ng pangalan—halatang pang kinder.’
Unang sumugod sa akin yung may pulang buhok, akmang susuntukin niya sana ako sa mukha pero agad kung nasalo ang kamao niya, pinaikot ko ang braso niya at sinipa siya sa dibdib niya. Halos hindi nito magawang sumigaw dahil sa sakit at tanging nagawa nalang nito ay mamilipit sa sakit, bigla naman may kung sino ang humawak sa balikat ko at nung lingunin ko iyon ay agad kung nakita yung may green na buhok sa gilid ko.
Nakangisi ito sa akin kaya ngumisi din ako saka bigla siyang siniko sa mukha, napaatras ito dahil doon kaya sinundan ko ng suntok sa mukha at tiyan niya sabay ikot at sinipa siya sa mismong leeg niya. Tumilapon yung lalaki sa mismong gilid ng hallway, katulad sa kasama niya ay namilipit din ito sa sakit habang hawak ang tiyan.
Sa pag aakalang tapos na ang laban ay akmang maglalakad na uli ako palayo sa kanila—para pumuntang cafeteria dahil gutom na ako, pero bigla nalang may kung sinong animal ang bumato sa likod ko. Nilingon ko yung babae na gumawa non at pasimple kung tinignan ang paanan ko ng may kung anong gumulong doon, kita ko ang isang baseball ball na gumulong doon—siguro ito yung ibinato niya sa akin.
‘Bakit hindi masakit?’
Yumuko ako para damputin yung baseball ball at pagkatapos ko itong pulutin ay nag-angat ako sa babae na ngayo’y nakangisi pa sa akin.
“Masakit?” Tanong nito, agad akong umiling.
“Ito masakit!” Saad ko at mabilis na binato sa kinaroroonan niya yung bola. “Home run!” Natutuwang sabi ko ng matamaan ko siya sa mismong noo niya.
Patihaya siyang natumba sa sahig at yung bola naman ay gumulong sa gilid niya, naglakad ako palapit sa babae at pasimpleng sinuri kung anong nangyari sa kanya.
‘Pft! Nawalan ng malay! Poor lady.’
“A-anong gina-nawa mo sa g-girlfriend ko?” Nilingon ko yung isang lalaki na may orange na buhok dahil sa tanong niya, lumapit ako sa kanya at linabas sa bulsa ang wallet ko.
“Magkano nga yung babayaran ko sa inyo?” Tanong ko. “Oh! ito 4,000 pang pa check up niyo sa doctor.” Inilagay ko sa bulsa ng uniform niya yung pera. “By the way, tinuruan ko lang yung girlfriend mo kung pano mambato! Kaso mukhang napasobra ako ng bato kaya nawalan ng malay.” Ngumiti ako at tuluyan na silang tinalikuran.
‘Mga gonggong na Gangster!’
Inayos ko ang blouse ko habang naglalakad patungong cafeteria at nung makarating ako doon ay diretso lang ako sa counter at umorder don, matapos kung kunin ang order ko ay agad akong naglibot ng tingin sa loob ng cafeteria para maghanap ng bakanteng upuan at lamesa, nung may nahanap ako ay naglakad agad ako doon at diretsong umupo.
Inilapag ko sa ibabaw ng lamesa yung tray ng pagkain ko saka nagsimulang kumain, mabilis ang bawat nguya ko sa pagkain dahil gutom na ako—hindi kasi ako masyadong kumain kanina sa bahay dahil na late ako ng gising. Minuto lang ang dumaan at tapos na akong kumain, lumabas agad ako sa cafeteria at naglakad patungo sa office ni papa para manghiram ng laptop niya—naiwan ko kasi sa bahay yung laptop ko.
Mabilis ang bawat hakbang ko patungong dean office at nung makarating na ako doon ay agad kung binuksan ang pintuan.
“Dad, pahiram laptop—” Naputol ko ang sasabihin ko ng mapansin ang dalawang christmas tree boys na naka-upo sa sofa doon.
“Mabuti naman at hindi na kita kailangan ipatawag.” Lumingon sa akin si papa. “Ano nanaman ang ginawa mo Ava Luna? Nambugbog ka nanaman?” Napangiwi ako dahil sa biglang bulyaw ni papa.
“Dean, pinag babalibag niya kami—tapos yung girlfriend ko wala paring malay hanggang ngayon kasi binato niya ng bola— Dean, ikick-out niyo po siya.” Singit nung lalaking na may orange na buhok, pasimple akong natawa dahil sa gusto niyang mangyari.
‘Kick-out niya mukha niya! Mukhang asong ulol!’
“Totoo ba yun Ava?” Tumango ako.
“Oum, hinarangan nila ako sa hallway, eh! Tapos pagbabayaran ko daw sila.” Sagot ko at naglakad patungo sa office table ni papa, kinuha ko ang laptop niyang nakatabi doon saka tumingin sa kanya. “Pahiram!” Tumango naman ito.
“By the way Mr. Cruz hindi ko pwedeng ikick-out sa school yung mismong anak ko.” Baling ni papa sa doon sa dalawang christmas tree, parehong nanlaki ang mata nung dalawa at halatang gulat sa nalaman.
“A-anak?” Gulat na sabi nung naka orange ng buhok.
“Yes. At isa pa Mr. Cruz— na kick out ka din sa dati mong University diba, madumi din ang school records mo sa mga dati nung paaralan? Isa pa may isang tao din ang nagsabi sa akin na minsan niyong sinaktan ang anak ko.” Napatingin sa akin yung dalawang lalaki kaya nagtaas ako ng kilay at pasimpleng dumila sa kanila.
‘Pero sino yung ‘Isang taong’ tinutukoy ni papa?’
“But dean parang may pinapaboran naman yata kayo—isipin niyo nga, walang malay yung girlfriend ko at yung isang kaibigan ko naman ngayon ay nabalian ng buto sa braso!” Rinig kung nagbuntong hininga si papa, pero hindi ko na pinansin ang sunod niyang magiging reaction dahil nalakad na agad ako palabas sa office niya.
‘Nagsumbong pa kayo, huh! Pero, fuck shit. Patay ako kay papa mamaya sa bahay may sermon nanaman siyang pa baon sa akin bago matulog.’
Bahala na!
Nandito ako ngayon sa library dahil dito ako dumeretso kanina, nakapwesto ako sa pinakadulong bahagi ng library habang nakaharap sa laptop. Abala ako sa pagbabasa sa mga private information tungkol kay Mr. Cheng Chua—kung hindi sana siya nakatakas kagabi, idi hindi na sana ako magbabasa ng mga importasyon tungkol sa kanya.
Habang nagbabasa ako ay bigla akong napahinto dahil sa nabasa ko, paulit-ulit ko itong binasa para siguraduhin kung tama ba ako sa nakita ko.
‘Pero kahit ilang beses ko itong basahin ganon parin, walang pinagbago!’
“Hindi pwede—”
Hindi ko natapos ang sasabihin ko ng biglang may impaktong lalaki ang sumulpot sa harap ko, seryuso ang mukha nito habang nakatingin sa akin saka inilapag nito sa mismong ibabaw ng mesa ko yung headset at cellphone ko pagkatapos ay naglakad na papalayo habang bitbit ang makapal na libro.
‘Magbabasa ka nanaman Mr. Professor!’
Sinundan ko siya ng tingin at nung tuluyan na siyang makalabas sa library, ay inabot ko yung cellphone at headset ko at pagkatapos ay ibinaling ko uli sa screen ng laptop yung paningin ko.
‘Patay na!? Patay na si Mr. Chua! 11 years ago? So sino yung lagi naming kasama sa transakyon?’
“Putangina naman, oh! Sino yun? Multo! What the Fuck.”
‘Kalukuhan!’
—
—
—
—
—
—
—
—
—
—
TYPO WARNING
SPOILERS ALERT : ONCE NA MAG COMMENT KA NG SPOIL SA STORY KO AUTOMATIC DELETE KO YAN.
🦋||:END OF CHAPTER 2:||🦋