By Gail Montenegro
“Boss!!”
Nilingon ni clark ang may-ari ng tinig “sit down” utos nya dito ,tinungo nya ang single cough at sumandal doon hinintay ang susunod na gagawin nģ kanyang tauhan,, naupo naman ang investigator sa mejo may kahabaang cough malapit saakin pagkatapos ay kinuha nito ang nakasukbit na shoulder bag at inilapag sa glass table na nasa harapan namin binuksan nito iyun at inilabas mula doon ang dalawang brown envelope na naglalaman marahil ng mga impormasyong kailangan nya
Nang tangkang ilabas lahat ang nilalaman ng envelope ay mahigpit itong hinawakan ni clark sa kamay at pinigilan “tell me now!! I need to know one thing before u start” pigil hiningang saad nya dito
“Boss???” Tanging nasambit ng tauhan shocked at takot ang nakabakas sa mukha nito marahil dahil sa kakaibang nakikitang expression sa mukha ng amo
“If she is my wife???” Parang hangin lang na umihip mula sa bibig nyang sambit sa kanyang tauhan ang puso nya ay parang tumigil sa pagpintig maging ang mga pulso nya’y ganun rin tanging isip lamang ang gumagana sakanya at kalmadong naghihintay sa magiging sagot ng kanyang tauhan mas lalong humigpit ang pagkakakapit ko dito dahil sa matagal nitong pagsagot na ikinairita ko
“Yes boss…asawa nyu po si mrs.carla lukes” simpleng sagot nito na nagpakalma saakin kaya pabuntong hininga akong bumitaw dito at lumayu sumandal sa likod ng cough at hinintay ang ibang detalye about sa kaso
Isa isa nitong inilabas ang lahat ng mga papers sa isang envelope at ang isang brown envelope nman ay naglalaman ng mga pictures na ayun dito ay mula sa sumabog na kotse ,kinuha nya ang isa doon at pinagmasdan makikita sa picture ang nag-aapoy na sasakyan at sa paligid nito ay may dalawang bangkay na nakahandusay “bakit may mga bangkay dito” kapagdakay tanong nya kay elmon
“Boss heto po ang mga bangkay na yan” ipinakita sakanya nito ang mga close-up photo ng mga patay at lalong humigpit ang kapit nya sa picture ng makilala nya ang isa sa mga ito tauhan ng kanyang business partner in financing company na si hutshimoto yuraki ang kanyang malapit na kaibigan isang hapon at college frend nya ,muli syang sumandal at mariing ipinikit ang kanyang mga mata “now i know ,ikaw pala ang hudas walang hiya ka.” Nagtatagis ang mga ngipin nyang wika sa isipan kahit kaylan...

ay hindi nya naisip na magagawa syang linlangin ni hutshimoto
“What about doctor jordan lukes?” Muli nyang tanong dito
Ipinakita sakanya ang isa pang pictures,,, isa iyung porch na kotse may lamang tao sa loob “ang tao sa loob ng kotse ay si doc.lukes boss that time naligaw sya at napadaan sa isang under construction site hindi nya alam na hindi pa tapos and then—–”
“And then doon nya natagpuan ang nag aagaw buhay kong asawa” pikit mata nyang pagpapatuloy sa sinasabi ng kanyang tauhan ang malaman na walang kinalaman si doc jordan tungkol sa nangyari sa kanyang asawa ay nagpahirap sa sitwasyon dahil sinasabi ng investigasyon na tinulungan lamang nito ang kanyang asawa ,nagmulat sya ng mga mata at seryosong humarap sa kanyang tauhan “nireport ba nya ang pagkakapulot nya asawa ko kahit saan mang presinto?” Huli nyang tanong dito na kaylangan nyang malaman
“Wala pong nangyaring pagrereport ,wala kahit saang presinto” saad nito bago kinuha ang kahuli huliang picture inilapag nito sa harapan ko at aking kunuha nanlalaki ang mga matang tinitigan ko iyun
“Who’s this?” Kunot nuong tanong nya dito
“Yumaong asawa ni doctor jordan lukes ,sya po si mrs.carla lukes namatay sya dahil sa panganganak nagkakomplikasyon na ikinasawi nya kasama ng anak nila” malungkot na balita nito
Tuluyan akong nanghina muling sumandal at tumingala sa ceiling ang lahat ay mas malinaw na sa kanya malaki ang utang na loob nya kay jordan dahil niligtas nito ang kanyang asawa ngunit inangkin naman nito at hindi manlang inireport ,nagagalit ako sa lalaki kapag naaalala ko ang mga sandali at panahong para akong isang baliw kakahanap sa nawawala kong asawa ngunit nahahati sa isiping iniligtas nito ito sa tiyak na kapahamakan ,at inangkin pa sa maling paraan ,napailing sya at tulalang tumitig sa kawalan
“Boss may isa pa ho!” Basag katahimikan ng kanyang tauhan at iniabot sakanya ang isang picture galing naman sa wallet nito ,tinitigan nya ito bago iyun kinuha at kanyang pinagmasdan “yan po ay kambal close-up po ang pagkakakuha jan dahil asset po natin ang isa sa mga yaya ng kambal kaya good shot po ang kuha ,anak po nila”. Sambit nito
Umalingawngaw sa utak nya ang hiling salitang sinabi nito “anak po nilaaa.” Mga katagang hindi ko matanggap ngunit may halong pagaalinlangan habang tinititigan ko ang mukha ng dalawang batang ngiting ngiti sa picture.