MALING PAG-IBIG*
CHAPTER 09
May problema ba? tanong sa akin ni Josh. H-ha? Wala . Ayaw ko Lang na sabihin mong inaabuso ko yong kabaitan mo so okay na talaga kung mauna kang umalis. Hintayin na Lang muna kita bago ako pumasok ng bahay ,”pagpupumilit ko naman sa kanya . Hindi ako pwedeng magpatalo . Kung kailangan ko mang magmukhang jowa Niya na nakikipagturuan kung sino ang unang aalis o unang magbababa ng phone, gagawin ko para Lang maisalba ang sarili ko.
I insist. Mauna ka na talagang pumasok sa inyo, sabi ni Josh and at that moment, I kind of lost it. Kung hindi ko siya madadaan sa matinong usapan, dadaainin ko na siya sa santong paspasan.
Teritoryo ko to kaya ako ang masusunod! Umalis ka na nga! Sigaw ko sa kanya na siyang ikinagulat Niya . I took that as an opportunity to get off his car and ask his driver to leave.
Nang magsimula na silang mag-drive palayo, medyo gumaan na ang pakiramdam ko. Alam kong medyo gumaan mabagal pa rin ang takbo ng sasakyan nila pero Ewan . Kahit papaano kasi, nabawasan na yong chances na mabubuko ako sa kalokohang ginawa ko.
Naghintay ako Nga ilang minuto sa labas ng gate nag itinuro kong bahay bago ako mag-decide, na umalis na. Kaso, papaalis pa Lang talaga sana ako nang bigla namang may lumabas sa gate at nahuli akong nakatambay sa labas. Shucks. Ito na nga bang sinasabi ko, e mamalasin din pala ako sa huli.
Sino ka? Bakit kanina ka pa nakatayo dito sa labas ng bahay ? May masama ka sigurong binabalak no? dire-diretsong tanong ng katulong na lumabas mula sa gate.
Teka nga po. Porket nakatayo ako rito, May masama na agad akong balak ? Aba! Ang judgmental mo naman, ate! Hindi ko napigilang isagot sa kanya. Kainis naman kasi, e. nakitang naka-school uniform pa ako tapos pagkakamalan Niya akong May masamang balak? Nasa tamang pag-iisip pa naman ako. Kung gagawa rin Lang ako Ng krimen , Hindi na yong malalaman pa kung Saan ako nag- aaral.
Siguro nagmamanman ka dito! Huwag kang aalis diyan! Tatawag ako Ng Pulis! Hala siya. Makapagbintang si ate, wagas! Papasok na sana ng bahay yong katulong para tumawag talaga ng pulis nang May narinig akong nagsalitang iba.
Manang, ano pong nangyari diyan sa labas? Tanong ng lalaki sa katulong . Teka Lang . Parang pamilyar yong boses Ng lalaki. Saan ko nga ba narinig yong boses Niya?
Ay naku, JP! May babae kasing nagmamanman sa labas. Isusumbong ko sa pulis.napatigil ako nang marinig ko yong pangalan ng lalaki. Hindi kaya….
Ho? Nasaan ?
Wag ka nang lumabas . Ako na ang bahala roon.
Manang okay Lang po. Titingnan ko Lang namAn , pag-i-insist noong lalaki. At that time, pwede naman na akong umalis at magpanggap na Walang nangyari. Busy pa naman sila ng amo niyang mag-usap. Pero Ewan ko ba . Parang May kung anong orasyon ang naibulong sa akin at nanAtili Lang ako sa kinatatayuan ko.
Pero ——hindi na nakapalag pa yong katulong . Mayamaya Lang,bumukas na ulit yong gate. Hindi ko Alam kung bakit pero parang kinabahan ako bigla.
Excuse me.”
Nagsitayuan ang mga balahibo ko sa katawan nang maramdaman ko yong presensya na lalaki sa likod ko. Sobrang pamilyar sa akin ng boses na yon. Hindi ako pwedeng magkamali.
Dahil sa hindi ako sumagot sa kanya naramdaman ko na Lang bigla yong kamay Niya sa May balikat ko. Nanigas bigla yong katawan ko dahil sa kaba. I know this affect too well. One ☝️ touch from him at bumubilis agad ang tibok ng puso ko. Oh, my God. tama nga yata ang hinala ko. Siya nga yata talaga to!
Sino ka at bakit ka nandito sa labas ng bahay namin? tanong niya sa akin. I closed my eyes 👀 and silently cursed myself for choosing this house 🏡. Ang dami namang bahay dito sa kalyeng to, bakit ba ito pa ang naituro ko?
Dahan-dahan akong umikot para humarap sa lalaki. Bakas sa mukha Niya ang gulat . Nanlaki ang mga mata Niya at bigla na Lang siyang napanganga . Langya. Feeling ba niya siya lang ang nagulat dito? Ako rin kaya! Pilit akong ngumiti sa kanya at saka ako nagsalita.
Hi, JP.
Missy, Ikaw ba yan ?
Yup, long time no see, sagot ko sa kanya kahit na halatang pilit. Shucks. Ang awkward-akward ng sitwasyon naming dalawa! It’s been what? Three years? Jusko. Kung Alam ko Lang na sa ganitong paraan pa kami magkikita, Sana nag-autos man Lang ako. E Di Sana , Hindi pa ako napagkamalang masamang loob ng katulong nila. Jusko . Someone kill me now!
Oo nga, e Tara, pasko ka sa loob , Yaya Niya sa akin . Ayaw ko mang gawin to, but I have to. Hindi ko kasi sigurado kung nakaalis na ba talaga si Josh sa vicinity o hindi pa. Bahala na nga . Kaya ko to!
H-ha? Okay. Thank you 😊, ngumiti 😄😁ulit ako kay JP. This time, I mean it.
Don’t get me wrong pero I smiled all for the wrong reason. Inaamin ko. Hindi talaga ako masayang nagkita ulit kaming dalawa ni JP. Mean, I know. Pero Ewan. I’m just so happy to know na nakalusot na talaga ako sa pagsisinungaling na ginawa ko kay Josh. Kasalanan Niya naman kasi lahat Nga Ito, e kung hindi siya nag-insist na ihatid ako pauwi, Hindi Sana ako mapapadpad sa bahay Nina JP. Malay ko bang bahay pala nila to. Hindi namAn sila dito nakatira dati, e.
Pagpasok namin sa bahay Nina JP. I couldn’t help but feel awkward. Hindi ko Alam kong ano ang dapat sabihin o gawin. I felt out of place. Kung nangyari siguro to a few years back, masaya pa ako na nandito Ko sa bahay nila pero ngayon , ewan ko ba. Parang Mali yong presence ko rito.
Upo ka muna sabi sa akin ni JP, and I obliged. Iniikot ko ang tingin ko sa loob Nga bahay nila at napahinto ang mga mata ko sa mga picture frame na nakapatong sa cabinet . They looked so happy in the pictures.it reminded me of the good old days na naging masaya rin ako kasama sila. Hindi ko na dapat binabalikan ang nakaraan . It was a waste of time and energy.
I was brought back from my reverie when JP cleared his throat. Nakatayo na pala siya sa tabi ko. Hindi ko man Lang napansin . Ngumiti siya sa akin at inabutan ako ng isang baso ng orange juice 🥤.
Uminom ka muna. Sorry yan lang ang maio-offer ko sayo. Ngayon pa Lang kasi naggo-grocery sina mommy.” Okay Lang. Hindi rin namAn ako magtatagal.
If I may ask, bakit nga pala nakatayo sa labas Nga bahay nsmin kanina...