Mama
sad story, short story.
Isang umaga gumising nko para mag hnda dahil papasok nako sa school, hinahanap ko si mama para mag paalam sa knya na aalis nako, pero di ko sya na kita, kaya umalis na lg ako.
“School”
At reses na ngayon, ng kukunin ko na ang baon ko, naalala ko na hinde ko pla nailagay sa aking bag, nakita ko si mama sa labas ng bintana at sinabi
Mama: Anak oh ang baon mo nakalimutan mong dalhin.
Me: ah ma, nag abala kapa, di po kita na kita sa bahay knina saan kapo?
Mama: Ah anak pasok kna sa room mo, kain kna, inyakap niya ako ng mahigpit at hinalkan sa noo, anak tandaan mo mahal na...

mahal kita, alagaan mo ang sarile mo ha?
Me: (nag tataka ako kung bkt ganto ang nararamdamn ko hinde ko maipaliwang, para bang may gumagababag saakin)
Mama: (umalis na siya at nag paalam sa akin)
“FAST FORWARD”
tapos na ang klase at umuwi nako,
pag dating ko saamin ay nag taka ako kung bkit ang daming tao sa aming bahy, nakipagsiksikan ako at nakita ko ang aking ina na wala ng buhay, napaiyak nalg ako at hinawakan ang kmay niyang napakalamig, Maaaaaamaaaaa!!! sabit ko habang umiiyak.
Tinanong ko ang mga tao kung anong ngyare sa aking ina
“nabangga siya ng humaharurot na kotse at hinde lamang siya pinansin”
THE END
hope you like it guys😗
I write this using my imagination💫