Ika-dalawampu at dalawa ng Setyembre, 1975
Mahal kong Ayong,
Maselan ang aking kalagayan…
Ayon kay Nanang Pasing, mababa ang aking matres.
Kaya pala may napatak na dugo mula sa aking kaangkinan noong minsang ako ay magbuhat nang batya galing sa paglalaba sa ilog.
Noon lamang ako nakaramdam ng panghihilakbot sa takot.
Hindi para sa akin, Ayong, kundi para sa munting sanggol na lumalaki sa aking sinapupunan..
Mabuti na lamang at ako’y sinamahan nila Guada bago ako nahandusay malapit sa batuhan nang pampang.
Mabait ang Panginoon, Ayong..
Kahit ako’y nangungulila sa iyo’y may munting anghel akong hinihintay sa kanyang araw ng pagluluwal.
Subalit ang lungkot ay kay hirap ibsan sa tuwing sasapit ang dapi’t hapon na hindi kita nasisilayan sa bawat araw na dumadaan.
Ang bunga sanang ito’y mula sa ating dalawa kung di sin sana’y di mo ako iniwan…
Mahal ko…mamahalin mo pa kaya ako sa kabila ng aking nalalapit na pagiging ganap na ina? Ina ng sanggol na hindi ikaw ang ama?
Datapwa’t noo’y nangako ka sa akin, habang tayo’y nasa ilalim ng puno ng mangga at nakahimlay ka sa aking kandungan.
Ang sabi mo’y tatanggapin mo ako.
Ako na iyong buong pusong iniirog.
Ako na buong buo mong minamahal, na ibibigay mo ang lahat para sa akin.
Ako na kailanma’y di mawawaglit sa iyong isipan at gunita.
Ayong, saan ka man naroroon, sinta.
Pag-ibig ko’y wagas na sa iyo’y maghihintay.
Saan mo man ako abutan sa iyong pagbabalik, mahal ko…
Ako sana’y iyong tanggaping...

muli.
Saksi ang matandang puno ng mangga sa ating sumpaan na magmamahalan hanggang sa hangganan…
Saksi ang malawak na palayan sa ating mga lambingan. Habang ako’y nakahilig sa iyong matipunong dibdib at yapos mo ng kay higpit.
Walang papalit sa init ng iyong pagmamahal.
Walang hihigit sa init ng iyong mga halik.
Walang hihigpit sa iyong mga yapos.
Wala, Ayong…kailanma’y ikaw.
Sa mga liham na lamang yata kita makakausap, aking mahal..
Datapwa’t nababatid kong suntok sa buwan na makakarating ang aking mga liham, hindi lumiliban ang aking puso sa pag-ibig ko sa iyo.
Habang ako’y nagsusulat ng liham na ito’y nakaramdam ako ng mumunting kislot sa aking kaibuturan.
Tila nagpaparamdam ang aking munting anghel. Tila nais niyang ako’y damayan sa aking lungkot at pagkainip.
Sa pagpikit ng aking mga mata..
Sa paghimlay ko sa gabi..
Tila naglalaro ang aking imahinasyon at ikaw ang aking nakikita sa bawat haplos niya sa aking tiyan.
Tila ikaw ang aking nakikitang ngumingiti habang nakislap sa kaligayahan ang mga mata.
Tila ikaw…ikaw Ayong ang magiging ama ng aking anak…
Sa iyo ba ako nagtataksil?
O sa kanya na ngayong aking kasama na sa aking buhay..
Namimighati ako at hindi ko maarok sa aking puso ang gulong tumatakbo sa aking isipan.
Naguumpisa na ba akong mahalin siya?
O di kaya’y, unti unti ng nahulas ang
dating kapit ng ating pag-ibig sa isa’t isa?
Aking Ayong…bumalik ka na…!
Tulungan mo akong linawin ang aking nadarama.
Nagmamahal at naghihintay sa Iyo,
Onyang
#LazyWriter