🌼Chapter 2.🌼The preparation🌼
“Isabelle “P O V”
“Maaga akong nagising upang paghandaan ang nalalapit na oras ko papuntang manila.
Sa isip ko ay halong kaba ang aking nararamdaman dahil hindi ko naman alam kung ano ang naghihintay na kinabukasan ko sa manila,Mahirap man ay kailangan kong harapin ang naka-usong na buhay para sa akin.
“lumabas ako ng aking silid dahil tapos na din naman akong magligpit at mag-ayos na maaari kong dalahin patungo duon.
“Masaya naman ako dahil hindi ko akalain na ipagluluto pa ako ni sisiter ara ng adobong manok.
“isabelle..bungad sa akin ni sister Ara at walang himpis naman ang kanyang ngiti sa akin lalo na ang iba ko pang kasamahan sa bahay ampunan..dahil kahit kailan ay hindi ko man lamang inisip na iba ako..dahil na din sa kanilang maayos na pangngalaga sa amin.Pinalaki nila kami ng may respeto at pag-galang sa kapwa.
“Naupo ako sa isang maliit na upuan medyo masikip na din sa kusina dahil napuno ito ng mga bata duon ..madami kasing bata ngayon na kinupkop nila,katulad ko na ulila ding lubos.
“habang masarap kong tinitikman ang niluto nila.isang tawag naman ang aking natanggap mula sa aking kaibigan..
“hi bessy..Ano nakaalis kana ba? sa akin kana sumabay papunta din kasi ako duon para magbakasyon..saad ni ellaine sa kabilang phone na hawak ko.
“Ah talaga naku salamat naman kung ganun ellaine atlis makakatipid din ako sa dala kong pera.Maghahanap pa kasi ako ng trabaho duon para naman kahit papaano maranasan ko naman tumayo sa sarili kong mga paa.tugon ko sa kanya.
“Oh siya dadaanan nalang kita d’yan ha..wait mo nalang ako sa labas ng gate n’yo,para makita kaagad kita…heheheh kasabay ng pagbaba niya ng phone.
“dali-dali kong inakyat ang aking silid,matapos kong makausap at makipagkwentuhan kana Sister Ara.
“Sister….sambit ko sa kanila habang dala ang aking maleta..hindi naman ito kalakihan dahil kakaunti lang naman ang aking mga damit.
“Oh isabelle..wala ka na bang naiwana..”Sigurado ka ba na lahat nadala mo.tugon ni sister sa akin…
“ok na po lahat sister Ara,at marami pong salamat sa lahat ng kabutihang nagawa po niyo para sa akin …hinding-hindi ko po iyun malilimutan..habang pagbabadya naman ang pagpatak ng aking mga luha…
“Basta…”ito lang ang palagi mong tatandaan..kapag may problema ka oh..ano pa man ..wag kang mahihiyang tumawag,Isabelle alam mong isa ka sa mga anak na namin dito sa ampunan…
“Naiintindihan ko po sister….at kayo din po magiingat po kayo…lalo na po ang inyo pong kalusugan…
“huwag muna kaming,isipin pa kaya na namin ang aming mga sarili…kasabay ng paghalik at pagyakap ng mga ito sa akin..
“bessy….Ano…? Let’s go…!!!! sigaw ni ellaine .sa akin…baka ma traffic pa tayo kapag inabot pa tayo ng tanghali…habang nakasilip ito sa bintana ng kanyang sasakyan..
“oh sige po..sister kailangan ko na pong umalis…baka abutin pa po kami ng tanghali sa pag-alis..at patakbo ko naman tinungo ang labas ng gate..kung saan naroroon si ellaine
“sige magiingat ka…isabelle…kaway naman sa akin nina sister..
“ilang sandali pa ay narating na namin ang manila mula sa batangas.halos matulala ako sa mga nagtatayugang mga buiding dito.
“Wow ang laki naman ng building dito ellaine..saad ko habang nakasilip ako sa bintana ng kanyang kotse.
“Ano ka ba…? h’wag mo ngang ibuka ang bibig mo at baka pasukan pa iyan ng langaw..
“at siya ka hindi mo ba alam na mas maganda pa din sa atin sa batangas…tahimik at payapa ang kapaligiran,samantalang dito…ahmmmm…”naku mga usok…lang ng sasakyan tapos busina …madaming tao ang iyong maririnig…sa totoo lang…baling nito sa akin habang seryoso ang mukha niya.
“ayoko naman talaga umuwi dito sa manila pinilit lang ako ni daddy….kaya napilitan lang din naman ako..
“hoy ….!!!!Isabelle..gulat nito sa akin habang tulala kong pinagmamasdan ang mga nadadaanan namin habang sakay ako ng kanyang sasakyan…
“Ay…ellaine..huwag mo naman akong gulatin..saad ko…
“para ka kasing Ewan eh…”
“oh basahin mo …para naman aware ka..baka sabihin mo hindi kita nabilinan..pabagsak na abot nito sa akin.
“medyo nakasanayan ko na ang ugali niya kaya ..
para sa akin wala lang yun…
“teka ano ito…kasunod ng pagbaling ko ng tingin sa notebook na kulay itim na natatalian ng isang mahaba at kapirasong tela..
“matapos ko itong basahin ay kaagad niya itong kinuha..”basta ang tanging nata-tandaan ko lang..
“don’t talk to strangers…
“Oh nabasa muna ba…dapat iyan ang una mong gagawin “….kasi bessy…sa manila maraming mapagpanggap…kaya minsan napapahamak..seryosong sabi nito…
“oh alam ko…yun na lamang ang tangi kong nasabi…sa kanya…
“kumain muna kami sa isang restaurant bago pa niya ako maihatid sa aking tutuluyan na..kakilala nina sister Ara..
.si Aling mel siya muna ang gagabay sa akin hangga’t wala pa akong nahahanap na maayos na trabaho….”.isa pa nagiisa din ito sa kanyang bahay..kahit na medyo may katandaan na sa edad na 80 ay hindi mo makikita sa kanya ang kahinaan ng kanyang katawan.
“malakas pa ito..at kahit nga paglalaba nakakaya pa..
“oh..anak…dito ang iyong silid naayos ko na iyan nung isang araw pa..pasensya kana kung medyo may kalakihan ang kwarto mo..ngiti nito sa akin.
“Naku wala po iyun..nakakahiya nga po sa inyo eh… napakalaki naman po kasi nito para sa akin…maari naman po ako sa maliit na silid lang…
“anak lima ang kwarto dito…at ito lang ang tanging pwede kong ipagamit sayo..medyo may kataasan na ang silid duon at hindi ko na din naayos ang ibang gamit…saad nito sa akin..
“Ganun po ba …ok na po ito sa akin..salamat po uli Aling mel…
Nahiga ako sa isang malambot na kama at tulad nga ng kwarto ko...

sa bahay ampunan meron din itong balkonahe..ang kaibahan lang ay may kaliitan ang silid ko duon.
Tinungo ko ang balkonahe na naroroon sa aking silid…tanging nag-iilawan ang makikita ko sa di kalayuan..habang sumasabay naman ang mga bituwin sa mga ito..kaya’t kahit madilim ang paligid ay nanatiling maliwanag parin ito.
Nakaramdam na lamang ako ng antok,pero bago pa man ako makapasok sa loob ng aking silid.ay napansin ko ang isang natatanging building duon.kakaiba ito kumpara sa mga nakita kong gusali na aking nadaraanan.
“Mukha itong mamahalin dahil sa ganda ng pagkakagawa nito,at sa taas n’un kakaibang kulay na ilaw ang iyong matatanaw.
“Minabuti ko nang ihinto ang aking pagmumuni-muni ng magbukas ang pinto ng aking silid.
“Gabi na anak..matulog kana at may apply ka pa bukas,pero napansin ko ang isang envelop na kanyang ibinigay sa akin..
“Ano po ito..? aling mel saad ko sa kanya..
“Naku ..anak..ayoko kasing mahirapan ka kaya humingi ako ng tulong sa aking kakilala…kaya heto tanggapin mo.tugon niya sa akin.
“kaagad ko itong binuksan at laking pagtataka ko dahil isang recommendation ang aking nabasa.
“Anak..kailangan mo agahan bukas para sa iyong bagong trabaho.basta’t hanapin mo lang
si Mr.Lance Sebastian mabait iyan anak at bukas pwede kanang mag-umpisa.kasunod ng pag-ngiti niya sa akin at paglisan sa aking silid.
“Hindi ko na din nagawang magtanong pa dahil alam kong pagod din ito maghapon sa kakagawa sa loob ng bahay.
“Binasa ko ulit ang papel dahil hindi ko naman alam kung saan ba ako pupunta.isang malaking pangalan lang sa gitna ang aking nabasa.
“Northern International Company”.ang nakalagay sa hawak kong papel, dahil hindi naman ito pamilyar sa akin ay kaagad ko itong ni-research kung ano bang company ang aking papasukan.
“Nabigla ako sa aking nabasa dahil isa pala itong sikat na kumpanya hindi lamang dito sa pilipinas,kung hindi hawak din nito ang ibat-ibang mamahaling hotel sa ibang bansa.
hindi ko alam ang aking gagawin dahil sa kaba oh takot na baka hindi ako makapasa,pero nabago ang iniisip ko dahil sa hawak kong papel..
“sabi ni Aling mel..hanapin ko lang raw si Mr.Lance Sebastian at maaari na akong magumpisa..sambit ko sa aking isipan.
“Tanghali na akong nagising dahil na din sa paninibago ko sa aking bagong tinutuluyan…
“shit…ano bang oras na?tanong ko sa aking sarili.Napa-balikwas na lamang ako sa orasan na aking nakita sa tabi ng aking kama halos past (7:30) na ng umaga …pero ang nakalagay sa aking recomendation ay exactly (8:30 am).kaya’t kaagad kong tinungo ang bathroom sa loob ng aking silid..
“Naku…late na ako sambit ko sa aking sarili.
patakbo akong lumabas ng aking silid…kahit hindi pa ako nakakapag-ayos oh nakakapagsuklay man lamang…
“oh anak..napa-himbing ang tulog mo.late kana…saad ni Aling mel sa akin.
“oh nga po eh…tugon ko naman..sige po aalis na po ako..pero bago pa ako makalabas ay isang supot ng tinapay ang ini-abot sa akin ni Aling mel.
“sige na…dalhin muna iyan at alam kong late kana,basta magiingat ka at wag kang masyadong magmadali anak.”kumain ka kapag nakarating kana duon.
“Ah..eh..salamat po Aling mel..yun na lamang ang aking naisagot dahil oras na din ang aking hinahabol.
“Nakasakay na ako ng taxi pero napahinto ito ng masiraan ng gulong ang aking sinasakyan.
“Kuya matagal pa po ba yan…saad ko sa driver ng taxi..
“pasensya kana Miss pumutok ang gulong eh.mag-abang kana lang ng ibang taxi..huwag mo na din akong bayaran dahil hindi naman kita naihatid eh..saad nito sa akin.
“Nasa tabihan kami ng isang highway halos (20mins) nlang kasi ang oras na natitira sa akin.wala pa din taxi na humihinto sa aking tapat ..
…hangang sa napatanong nalang ako kay kuya driver.
“Kuya matanong ko lang gaano po ba kalayo ditio ang Northern International Company..tugon ko sa kanya..
“medyo malapit na din miss..deretsuhin mo lang ang kahabaan ng highway at lumiko ka sa bandang kanan ..tapos duon sa likod ng coffee shop.makikita muna ang kumpanya na hinahanap mo mga (10mins) nandun kana.
sambit nito sa akin habang nakaturo sa dereksyon kung saan ako dadaan.
“At kaagad ko naman itong tinungo..halos mangalay at manakit na ang aking paa sa kakatakbo…dahil na din sa suot kong highheels..
“kaya’t puro sugat ang aking natamo sa aking paa..
“Aray…ang sakit..saad ko sa aking isipan..
hanggang sa kasiyahan ang bumungad sa aking mukha ng makita ko ang coffee shop na sinasabi ni kuya driver.
“hay…salamat nandito na din ako..kaya’t dali-dali at patakbo ko uling tinungo ito…habang papatawid ako sa aking patutunguhan..
“subalit …”ahaaaahhhhh…..gulat ang namutawi at takot sa aking sarili ng muntikan na akong masagasaan ng isang itim na sasakyan.maganda ito at mukha talagang mamahalin.
“dinampot ko naman ang mga papel na aking nabitawan dahil sa aking pagkagulat.
“pero nang isa-isahin ko ito ay isang mabangong amoy ang aking nalanghap..napapapikit ako sa sensasyon….parang pumapasok yun sa aking katawan habang aking naaamoy..
napatigil na lamang ako ng magsalita ito sa aking harapan.
“I’m sorry miss next time be careful..kaya’t napa-angat na lamang ako ng tingin sa kanya.habang suot nito ang shade na kulay itim na talagang bumagay sa kanya.
“halos mamula naman ako at matulala dahil sa pagkaka-ngiti niya sa akin..
“gwapo siya at makikita mo sa kanya ang dimples at mapuputing ngipin nito.matangos ang ilong na halos para kang kakabahan..sa kanya hindi sa takot kung hindi sa taglay niyang kagwapuhan…
bigla ko na lamang hinanggit ang kapirasong papel na hawak niya..at patakbong nilisan ko ito.hindi na din ako lumingon pa oh nagsalita dahil late na din naman ako sa aking pupuntahan.
,🌼 thank you readers and admin🌼