PAG lapag nang eroplanong sinasakyan ni kristine sa naia ay nakadama siya nang kakaibang kaba. limang taon na nang huli siyang mag bakasyon. dahil siguro sa excitement kaya ganon nalang ang kaba sa dibdib niya.
wala siyang sundo dahil inilihim niya sa magulang ang pag uwi balak niyang sorpresahin ang mga ito. tapos na ang kontrata niya bilang care giver at wala na siyang balak bumalik sa abroad. balak niyang dito na sa pilipinas igugul ang buhay niya. siya na ang mag mamanage nang restaurant na ipinundar nang nasa ibang bansa pa. marami siyang plano dito. gusto niyang palakihin pa lalo or di kaya kumuha pa nang isang branch. excited narin siyang muling masilayan ang pinatayong bahay. ang kaunaunahang ipinundar niya at matagal niyang pinangarap mag karoon dahil madalas silang paalisin nang may ari nang bahay nuon kapag hindi sila nakakapag bayad sa upa.
“kumusta na kaya ang _restaurant. napalago kaya iyon nang pinsan niyang si tere. tatlong taon na siyang hindi binabalitaan nito. marahil abala iyon sa pag aasikaso nang restauran kaya nauunawaan niya iyon.
biglang pumasok sa isip niya si angelo. ang lalaking nagdulot nang matinding kirot sa puso niya. matagal niya na itong binaon sa limot subalit hindi niya maiwasang sumagi sa isipan niya ang lalaking para sa kanya matagal nang patay.
“patawarin mo ako kristine sa panluluko ko saiyo. hindi pala talaga kita minahal kalimutan mo na ako at wag nang guguluhin.
nanginginig sa matinding galit ang dalaga nang maalala ang ipinabigay na sulat ni angelo sa bestfriend niya. walang kasing sakit iyon. simula noon wala na siyang balita sa lalaki kahit nang huli siyang umuwi nabalitaan nalamang niya mula sa kaibigang natuloy itong sumakay nang barko. wala siyang pakialam dito, mas maganda nga kung hindi na sila mag kikita kahit kaylan. hindi niya akalaing sa dalawang taon nilang relasyon magagawa pa siyang lukuhin nito.
“damn you angelo..!! bulong pa niya.
bakit ba pinag aaksayahan pa niya ito nang panahong isipin.
“mam nandito na po tayo. pukaw nang driver nang taxi. saglit naputol ang pag iisip niya. hindi niya namalayang nakarating na pala siya nang bahay.
“okey pakibaba nalang nang mga gamit ko.
dalawang bagahi lang ang dala niya at puro personal niyang gamit iyon. hindi na siya nag abala pang mamili nang pasalubong dahil every year siyang nag pa package.
matapos maipasok sa gate ang dalang bagahi ay nakangiting pinagmasdan ang napakagandang bahay na kanyang pinagawa. siya ang nag dusinyo nito. ibinuhos niya duon ang bawat sintemong kinikita niya sa ibang bansa. simple lang naman iyon. may dalawang kwarto para sa magulang at para sa kaya naman ang isa. dahil wala siyang kapatid. at isang guestroom. may isang sweeming pool dahil mahilig siyang mag sweeming. maliit na garahi dahil plano niyang bumili nang kotse at isang cute na terace na napaplibutan nang mga halaman.
matapos pag masdan ang na miss na bahay mabilis siyang pumasok sa loob. madilim ang buong paligid ngunit hindi na siya nag abala pang mag bukas nang ilaw. tuloy tuloy sa kwarto saka inihiga ang pagud na pagud niyang katawan. nakadama siya nang antok at hindi na nag abala pang mag bihis. ilang oras nalang naman ay umaga na. ipinikit na niya ang mga mata.
NAKATUWALYA lamang si angelo nang lumabas nang banyo.. kinapa niya ang lampshade upang buksan iyon. magbibihis na sana siya nang may mapansing nakahiga sa kama niya. buong akala niya namamalikta lamang siya. marahan siyang lumapit dito. tama nga ang hinala niya may gumagamit sa kama niya. isang napakagandang babae at walang iba kundi si kristine, ang babaeng kaylan man hindi nawala sa pusot isip niya sa mahabang panahon. pinagsawa niya ang mga matang titigan ito. walang nagbago kay kristine maliban nalang na lalo itong gumanda. tama siya sa pag aakalang ang bahay na iyon ang muling mag uugnay sa kanilang dalawa. hindi siya nagkamaling bilhin iyon. walang ka hirap hirap nasa harapan niya ito ngayon.
bumaba ang mga titig niya sa labi nito na kay sarap halikan. kilan niya ba huling naangkin ang mga labing iyon. napakatagal na.. at wala siya ibang gustong halikan kundi ito lang. kahit hindi niya pweding gawin iyon ngaun alam niyang balang araw mag kakaroon ito nang katuparan. marami na siyang pera ngayon at kaya niya nang paliguan ang matapobre nitong ama. at sa pagkakataong ito hindi na ito muling tototol pa.
“hiwalayan mo ang anak ko. naalala niya ang mabagsik nitong utos. walang iba kundi si mang arnaldo ang ama ni kristine.
“mahal ko po si tintin. halos mag lumuhod siya sa harapan nito.
“hah! kaylan man hindi siya mabubusog sa pagmamahal na sinasabi mo. saan mo ititira ang anak ko? sa barong barong na inuuwian mo na pinapadapa kapag may bagyo. anong ipapakain mo sa anak ko? isang pirasong tuyo na inutang kay aling maming. yan ba ang pagmamahal na sinasabi mo. pang mamaliit nito sa kanya sabay duro.
“ang sakit niyo namang magsalita. oo mahirap kami pero kaylan man wala kaming inaagrabyadong tao.
“masakit talaga ang katutuhanan angelo. kaya kung mahal mo ang anak ko hahayaan mo siyang matupad ang mga pangarap niya.
naikuyom niya ang mga kamao. nag iinit ang mga mata niya habang inaalipusta nito. napakasama nang ugali nito. wala naman itong ginawa kundi mag sugal.
“pag isipan mo ang sinabi ko bata. ayaw kung balang araw umuwing luhaan ang anak ko at nagsising ikaw ang pinili niya. mag sikap ka pakasalan mo ang anak ko pag marami ka nang pera. pagkasabi nito ay iniwan siya. halos magdamag niyang pinag isipan ang bagay na yun bago siya nakapag bitaw nang masakit na disisyon. iyon ang makakabuti para sa lahat ang hiwalayan si kristine. at ipaparamdam niya ngayon sa ama nito na nagbalik siya at iyon ang tamang panahon para sa kanilang dalawa nang babae.
MARAHANG idinilat ni kristine ang kanyang mga mata. pakiramdam niya may dalawang paris nang matang nakatitig sa kanya. at hindi siya Makapaniwalang may lalaking naka titig sa kanya. isang lalaking walang suot pang itaas at tanging tuwalya lang ang nakatakip sa ibabang bahagi nito. halatang kagagaling lamang nito sa banyo dahil nasa pa ang buhok at matipuno nitong katawan. marahil nasa banyo ito kanina kaya hindi niya napansin nang pumasok siya. nakadama siya nang kakaibang kaba dahil parang pamilyar ito sa kanya.
“anong ginagawa mo dito sa kwarto ko.sigaw niya matapos mabilis na tumayo.
dumadagong dong ang bosis niya sa loob.
“excuse me.. kwarto ko to!! ikaw ang dapat kung tanongin bat ka nandito.
napahumindig si kristine sa narinig bukod dun pamilyar sa kanya ang boses nito. kaylan man hindi siya maaring magkamali iisa lang ang kilala niyang may baretonong bosis. mabilis niyang binuksan ang ilaw upang makasiguro. at shock siya nang makilala ito. magkahalong emosyon ang nararamdaman niya habang nakatitig dito. sinalubong naman iyon nang lalaki. nanumbalik sa isip niya ang masasaya nilang alaala habang magkasama. nanginginig ang katawan niya sa di mawaring pakiramdam. parang hihimatayin siya sa mga sandaling iyon.
“angelo… marahan niyang bulong. nag init ang gilid nang mga mata niya.
“kristine i need to explain..
“explain what..? would you please get out of this room, i dont know what you are doing here. sigaw niya sa galit na boses.
“im sorry kristine pero kilangan mong tawagan si tita velle.
hindi siya makapaniwala sa sinabi nito.
“bahay ko na to ngayon kristine at si tita velle ang magpapatunay.
nag unahan ang luha sa pisnge niya, nanginginig ang kamay na kinapa ang cellphone sa bag. hindi alam kung pano tatanggapin ang bagay na yun sakaliman totoo iyon.
mabilis siyang lumabas sa kwartong iyon dahil hindi niya matagalan si angelo makita sa ganong ayos nito. mabilis na denail ang cellphone number ng ina.
“hello ma si kristine to. na ninikip ang dibdib niya habang kausap ito.
“kristine anak. larawan nang pagkagulat ang boses nito.
“ma totoo ba ang sinasabi nang lalaking to? tanong niya.
“anak umuwi ka muna dito ko na sasabihin saiyo ang lahat.
“umuwi saan? nandito ako sa loob nang bahay natin. pasigaw niyang sabi.
“anak tama si angelo. siya na ang may ari nang bahay na iyan.
“but how? muling sigaw niya. sa halip na sumagot ang ina ay napahikbi ito. nakonsinsya naman siya sa ginawang paninigaw sa ina.
“okey ma.. give the exact adress.
sapo ang nuong bumaba nang hagdan.
“kristine……
narinig niyang tawag ni angelo. hindi siya nag abalang lingunin ito. hindi niya alam kung bakit napunta sa lalaking kinamumuhian ang bahay na naipundar niya. may pakiramdam siyang sinadya iyon nang lalaki. anuman ang dahilan nito wala siyang pakialam.
“dito kana mag palipas nang gabi. sabi pa nito. nagawa pa siya nitong pigilan sa braso.
nagpupuyos ang damdamin niyang hinarap ito.
“masaya kaba talaga pag nakakasakit nang ibang tao.? galit na galit niyang tanong.
“hindi ko alam ang tinutukoy mo. nagmamalasakit lang ako.
“really? you dont know what i am talking about? so you dont even know what you’ve done to me 10 years ago. nanginginig ang boses niya.
narinig niya itong bumuntong hininga.
“alam mo kristine hindi ito ang tamang panahon para pag usapan yan. kailangan mong magpahinga.
“well thank you for your concerned mr. divera but please get out of my life for heaven sake. pagkasabi nito mabilis na hakbang ang ginawa niya palabas nang pintuan. isa isang binuhat ang bagahi palabas nang bahay at nag antay nang taxi. pilit kinakalma ang sarili dahil hanggang ngayon hindi siya makapaniwala sa nangyayari. at iisa lang ang sigurado niya babawiin niya kay angelo ang bahay na yun sa kahit na anumang paraan.
DALAWANG oras na ang nakalipas simula nang makaalis si kristine. pero gising na gising parin ang diwa ni angelo. naiintindihan niya kung bakit galit na galit sa kanya ang dating kasintahan. dahil simula nang padalhan ito nang sulat hindi na ito nag pakita pa sa kanya. pero lingid sa babae kung gaano iyon kasakit sa para sa kanya. nangako siya sa sariling magsisikap siya at babalikan ang ama nitong mukhang pera. bibilhin niya si kristine sa matapobre nitong ama. at nagsisimula palang siya.
“anu bang balak mo sa bahay na iyon at gusto mong bilhin. tanong nang pinsang si edwen
. napansin nitong nakipag deal siya kay mr. chao na unang pinag bilhan ni mang arnaldo sa bahay.
“alam kung iyon ang mag uugnay samin muli ni kristine. tugon niya.
“ang labo mo talaga insan. nakipag hiwalay ka sa kanya nang walang dahilan pagkatapos hahabulin mo. paninirmon nito sa kanya.
noong maghiwalay silang dalawa ni kristine alam niyang kay edwen ito lumalapit at nagtatanong tungkol sa kanya. alam nang lalaki kung gaano siya kamahal ni kristine kaya maging ito ay nag hinanakit sa kanya. very close ang dalawa kung baga ito ang naging tulay para maging sila ni kristine. mag kaklase silang tatlo simula noong third year high school sila. kung hindi ngalang bading ang pinsan ay mapag kakamalan itong magkasintahan sa sobrang close. at si edwen din ang pinabigay niya nang sulat na nakikipag hiwalay na siya dito....

at hindi na siya nag abala pang sabihin kay edwen ang dahilan.
“basta insan. ito lang ang alam kung paraan para magkabalikan kami ni kristine.
“bahala kana nga basta ako labas sa mga plano mo. ayaw kung masira ang friendship namin ni kristine.
napabuntong hininga siya sa alalang iyon. saka pinilit matulog kahit na hindi dalawin nang antok.
MULI MONG MAHALIN
CHAPTER 2
MAAGANG nagising si kristine kinabukasan. gustuhin man niyang komprotahin ang ina kagabi hindi niya na kaya dahil pagud siya at antok na antok na rin. nasa maliit lamang na apartment nakatira ang ina niya at hindi alam kung pano nito natitiis ang ganong kainit na lugar. awang awa siya dito at nakokonsinsya din kung bakit ito nagawang sigawan kagabi. naligo agad siya dahil pakiramdam niya nag liliyab ang katawan niya sa sobrang init.
“gising kana pala anak. puna nang kanyang ina galing ito sa labas at animo may binili.
tinitigan niya ito, halos tumanda ng sampong taon ang ina niya.
“ma.. diko napansin si papa kagabi nasan siya.?
nag timpla ito ng dalawang tasang kape saka sinalin sa plato ang biniling pandisal.
pero hindi siya nito sinagot.
“ma gusto ko malaman kung bakit napunta kay angelo ang bahay natin.
“anak patawarin mo ang iyong ama. kasabay nun ay umiiyak ito.
“anong patawarin pwedi ba deritsahin niyo ako.
“nalolong muli ang iyong ama sa sugal. paninimula nito bago umupo. nag kautang siya nang malaking halaga kay mr. chao., nang matalo ito muli siyang lumapit dito at ginawang kolateral ang bahay. pero sa kasamaang palad hindi na siya nkabawi pa, at nagulat nalang ako isang araw pinapalayas na kami. anak hindi ko alam ang nangyari saka lang niya sinabi sakin nang makalipat na kami dito. buti nalang may naitabi akong pera. humahagolgol na sabi nang ina.
matagal na parang naging statwa si kristine hindi siya makapaniwalang isinugal nang ama ang perang pinagpaguran niya nang halos ilang taon. anong klaseng tao ito.
“dumating ang araw na wala na kaming makain.. lumapit ako kay tere para pautangin nang pera dahil alam kung malakas ang benta sa restaurant mo pero itinaboy niya ako, at muli lumapit ang papa mo kay mr. chao ang sabi niya magbabago na siya. ang diko alam bininta niya pati ang restaurant..
“what???? biglang napatayo si kristine gimbal na gimbal siya sa narinig. nanginginig ang buong katawan dahil sa emosyong nararamdamn.
“anak patawarin mo kami.. lalong imiyak ang kanyang ina.
“pati ang restaurant?? hindi ba alam ni papa na dugot pawis ang ipinuhunan ko sa lahat.. ilang oras ang tinitiis ko na hindi kumain, ginawa kong araw ang gabi at higit sa lahat tiniis ko ang matinding longkot para lang maging maayos ang buhay natin.. nag pupuyos ang kalooban ni kristine sa sobrang galit.
“anak patawarin mo kami. hindi ko ginusto ang nangyari. umiiyak paring sabi nang ina niya.
“nasan si papa?? gusto ko siyang makita. ipapamukha ko sa kanya kung gano kasama siyang ama.
sa halip na sumagot ay niyakap siya nito nang mahigpit.
“nakakulong ang iyong ama anak.. nag nakaw siya nang pera kay mr. chao upang may pang sugal. gusto niyang mabawi ang bahay at restaurant. pero… hindi nito natuloy ang sasabihin dahil parang kapusin ito ng pag hinga.
hindi niya na napigilan ang sariling umiiyak. nag init ang mga mata niya at nag unahan sa pisngi ang kanyang mga luha. para sa kanya ito na yata ang pinakamasamang ama na walang ibang iniisip kundi ang sariling kapakanan. pinagsisisihan niyang naging ama pa niya ito. at simula sa araw na iyon wala na siyang ama. ituturin niya na itong patay.
matagal sila sa ganong ayos na mag ina. humahagolgol na parang namatayan. umiiyak siya sa sobrang galit na akala niya sa pag uwi niya magiging maayos na ang buhay nila. pero hindi pala..
“sino si mr. chao ma? tapos na silang umiyak dalawa noon. at panong napunta kay angelo ang bahay.? naguguluhan niyang tanong.
“ibeninta ni mr. chao ang bahay at restaurant dahil ndi niya naman ito kailangan. at si angelo ang bumili. isang araw sinabi niya sakin iyon nang madaanan niya ako. nakakulong na non ang ama mo at mag isa nalang ako. nagulat ako dahil ibang iba na siya. ni hindi ko siya nakilala. sinabi niya sakin na binili niya ang bahay at restaurant dahil alam niyang mahalaga ito saiyo.
“panong nagkakilala si mr. chao at angelo? muli niyang tanong.
” magkasama sila sa negusyo. bumibili si mr. chao ng mga sasakyan sa sa ibang bansa at si angelo ang naghahanap nang buyer dito. anak si angelo ang nagbabayad nang apartment ko gusto niya ako pabalikin sa bahay pero nahihiya ako.
bumuntong hininga siya matapos kalmahin ang sarili saka tumayo.
“ayosin mo ang mga gamit ma aalis tayo dito diko kayang tumira dito sobrang init.
sinundan lamang nang tingin ang anak.
“maghahanap ako nang apartment ma.. pag balik ko lilipat na tayo. bihis na si kristine nang lumabas ito galing silid. pag kaalis nang anak mabilis na tinawagan si angelo.
MABILIS na nakahanap nang apatment si kristine. hindi man iyon kasing laki nang bahay na ipinundar niya pero pwedi na. mejo maluwang naman iyon at may dalawang kwarto hindi iyon katulad sa apartment na dating tinitirhan nang ina. sapat na iyon para maging komportable siya. kailangan niyang maghanap nang trabaho trabaho dahil tiyak magugutom sila nang ina. wala na siyang balak bumalik sa ibang bansa.
hindi siya mag aaksaya ulit nang ilang taon para sa wala at higit sa lahat babawiin niya ang bahay at restaurant kay angelo. hindi siya papayag na mapunta sa lalaki ang bagay na mahalaga sa kanya. bago umuwi dumaan muna siya sa fastfood dahil wala pa silang almusal nang kanyang ina.
“ngayon naba talaga tayo lilipat anak. kasalukuyan na silang nag aalmusal.
“oo ma. mag hahanap ako nang trabaho pag nakalipat na tayo.
“hindi ka manlang ba mag papahinga.?
“kailangan kung kumilos ma. babawiin ko ang bahay at restaurant kay angelo hindi ako papayag na ang lalaking iyon ang magpakasasa sa pinaghirapan ko.
“wag kang mag alala hindi pinababayaan ni angelo ang restaurant.
“ma hindi niyo kailangan maging mabait sa kanya dahil kinamumuhian ko siya, so please wag mo babanggitin ang pangalan niya sa harapan ko. wala akong pakialam kung anung pabor ang nagawa niya saiyo.
“anak kalimutan muna ang galit mo sa kanya dahil nararamdaman kong mahal ka parin niya, bago kayo nag hiwalay noon nalaman kung kinausap siya nang ama mo. alam kung may sinabi ang papa mo sa kanya. tsaka anak binata parin si angelo hanggang ngaun. ni walang girlfriend.
saglit siyang natigilan naalala ang sinabi nang ama noon.
“hindi si angelo ang magbibigay nang magandang kinabukasan sau kaya kalimutan muna siya.
ngunit hindi niya binigyan kahulugan iyon. ramdam man niyang ayaw nito kay angelo batid niyang hindi ito gagawa nang hakbang para magkahiwalay sila nang kasintahan. hindi niya pinababayaan ang pag aaral laging mataas ang grade niya at nasa oras siyang umuwi nang bahay. alam niya ang bawal at pwedi sa relasyon.
ipinilig niya ang ulo sa ngaun ayaw niyang pag aksayahan nang panahon ang bagay na iyon.
“aayosin ko na ang mga gamit ko ma. aniyang tumayo ayaw niyang pag usapan ang lalaking yun.
“pero dika pa tapos.
“busog na ako.
napailing nalang si velle.
IPINARADA ni angelo ang tented na kotse sa harapan nang apartment na tinutuluyan ni aling velle at kristine kahapon pag kalipat nang mag ina itinawag kaagad sa kanya nang ginang ang adress nang bagong tinutoluyan ng mga ito, sa ngaun hindi muna siya mag papakita sa dalaga. si aling velle muna ang unang kakausapin tungkol sa plano niya. ilang linggo nalang at sasampa na ulit siya nang barko. may mga bagay pa siyang gustong isaayos at isa na doon ang tungkol sa kanila ni kristine.
nakita niyang bumukas ang maliit na gate nang bahay at lumabas ang mag ina. wala siyang idea kung saan pupunta ang mga ito. nakabihis si kristine. nakasuot ito nang maong short kung saang litaw ang magaganda nitong leegs. at isang hapit na hapit na blouse. napaka simple parin nitong manamit pero iyon tlaga ang nagustuhan niya sa babae.. ang babaeng hanggang ngaun nag iisa sa puso niya. pinag kasya nalamang ang sariling pag masdan ito sa malayo. Alam niyang balang araw matititigan din ito sa malapitan.
sinundan niya nang ang taxi na sinakyan nang dalawa. Hindi lamang siya lalapit masyado at baka mapansin ni kristine matalas pa Naman ang pakiramdam nito. sa isang malapit na supermarket bumaba ang dalawa. hinintay niyang makapasok ang dalawa bago ipinarada ang kotse, bitbit ang isang tray na pumasok sa supermarket habang hinahagilap nang mga Mata ang dalawa. nag lagay siya nang tatlong itim na Hindi na nag abala pang tingnan. tumagal nang limang minuto bago nakita ang dalawa. nasa squelator ito patungo sa second floor nag mamadali niyang iniwan ang bitbit na tray saka sinundan ang mga ito. nakita niyang kausap nang salesman si kristine na parang bang may tinatanong. ito agad ang napansin niya pag apak nang second flor. panong Hindi titig na titig kay kristine ang salesman. mangani nganing lapitan ang lalaki at lagyan nang black eye sa mag kabilang mata. ngunit kailangan niyang kalmahin ang sarili. kundi mapapaaway siya. di nagtagal nilapitan ni kristine ang di kalakihang ref. panay tango nang lalaki Pero halatang nakatingin sa leegs nang babae. mabilis kinuha ni kristine ang wallet saka nag bayad sa casher.
“uuwi naba tayo anak?? narinig niyang tanong ni aling velle.
“may titingnan ako sa taas ma. dito ka lang saglit lang ako. anitong tumalikod.
nag karoon siya nang idea upang lumapit sa ginang.
“hi Tita velle!! malayo pay tawag niya. para isipin nitong iba ang sadya niya doon.
“angelo… nandito karin. tamang Tama kasama ko si kristine.
“actually may gusto sana akong sabihin sau tita. balak ko sanang pumunta sa inyo. ngiting tagumpay siya na di napansing sinundan niya ang mga ito.
“naku walang problema welcome ka sa bahay anak.
“okay lang din ba kay kristine.? alanganin niyang tanong.
“wag mo nalang pansinin ang galit nang anak ko. marami siyang problema ngaun.kaya medyo mainitin ang ulo niya, matagal mo siyang nakasama at Alam mong mabait ang anak ko.
“ayos lang Tita naiintindihan ko.
“salamat Naman anak..
“let’s go ma.. narinig niya ang galit na boses ni kristine Alam niyang nakita na siya nito dahilan para magbago ang mood nito.
“hi tintin ihahatid ko na kayo ni tita velle or better mag lunch Muna tayo. bati niya dito.
ilang saglit siya nitong tinitigan, titig na tumatagos sa kaibuturan niya. Hindi niya mawari ang laman nang isip nito. para kasing malongkot ang mga Mata nito.
“sorry but I don’t talk to strangers. tara na ma. pagkasabi nito nagpatiuna ito sa ina.
“naku anak pasinsya kana ha..Pero bukas hihintayin kita sa bahay.mauna na Kami saiyo. tumatakbo itong humabol sa anak.
napabuntong hininga siyang lumabas narin nang supermarket dumiritso Muna siya sa restaurant doon narin siya mag papalipas nang oras.