#Mystery_Triller_Romantic_Drama
🥀Step POV
(Mabait na Stephanie)
“Ano po ba ang sasabihin nyo saakin chairwomen?” Pumasok ako sa Office nya sa mansyon. May sarili kasi itong office. Pinatawag nya ako kaya pumunta ako sa kanya
“Lola ang itawag mo saakin. Maliwanag ba? ”
“Upo lola”
“Ano ba ang gusto mong paglibangan?”
“Gusto ko pong magkatrabaho. Nasanay ho akong magtrabaho. Maari ba kong bumalik sa trabaho ko?”
“Hindi wag kanang babalik doon. Doon ka nalang magtrabaho Restawran palugi na iyon gusto ko maging maayos ulit ang negusyong iyon. Napag isip ko na si Vincent ang humawak sa negusyong iyon. At gusto ko doon ka magtrabaho”
“Talaga po? ”
“Oo naman ”
“Salamat po lola”
Hindi ko inaasahan na papasok din doon si Vincent.
“Good morning po chairwoman.” Bati ni Vincent kay Lola
“Ikaw na bata ka. . Kahit di kita apo. Tawagin mo akong lola. Nasa mansyon naman tayo. Wag kang maging pormal saakin pag nandito tayo.”
“Pansiya po Nakalimuta kopo lola. Nakapag resign na po ako sa companya.” -vincent
“Simula sa araw na ito ay ikaw na ang mamamahala sa second brans ng Restawran nalulugi na ito. Naniniwala ako na maisasalba mo ang Restawran na iyon. Pamunuan mo ang mga tauhan sa Restawran na iyon. ” -Chairwoman
“po? Bakit po ako. Hindi ba si Andrew ang……” -vincent
“alamo namang hindi ko maasahan ang batang iyon. Wala syang balak na hawakan yun, mas gusto nyang hanapin si Megan kaysa magtrabaho. Ikaw tatanggapin mo ba ang alok o gusto mo rin na hanapin si Megan?” -chairwoman
“Tatanggapin kopo ang trabahong inaalok nyo saakin Lola. ” -vincent
“Mabuti kung ganon. Aasahan ko ang paglago ulit ng Restawran na iyon.. O sya isama mo si Stephanie sa trabaho. Gusto din kasi nyang mg trabaho. ikaw na ang bahalang mag isip kung ano ang ibibigay mong trabaho sa kanya. ”
Ano? Kasama ko sa trabaho ang kumag na ito? Pero bakit?
” ako na po ang bahala kay Stephanie” sabi ni Vincent at tiningnan ako at nginitian.
Kinabahan ako ano ba ang ngini ngiti ngiti ng kumag na ito. Pasalamat ka gwapo ka.
” o sya sigi na isama mo na sya sa trabaho.” Sabi ulit ni Lola
“opo lola, halika na Stephanie .”
“sigi, aalis na po kami lola.” Sabi ko kay lola.
“mag iingat kayo. ”
Sabay na kaming lumabas ni Vincent sa office at malamang sabay din kami lalabas ng gate, sasakay ng kotse. Papsok sa trabaho hahaha. S*ra na ang utak ko.
Pero panira ng moment ang tukmol na si Andrew
“saan kayo pupunta?” Sabay harang sa daraanan ko.
” sabi ni lola magtatrabaho daw ako. ” Sabi ko kay Tukmol
“Bakit ka naman sasama sa kanya.” Inis na sabi ni Andrew
” binilin sya saakin ni lola. Iisa ang pupuntahan naming lugar. Dahil iisa lang ang pagtatrabahuhan namin” Si vincent na ang sumagot sa tanong ni Andrew.
Bigla akong hinila ni Andrew palapit sa kanya
“saakin sasama si Stephanie dahil tutulongan nya ako sa paghahanap kay Megan. ”
( hinila din ako vencent pabalik sa kanya)
“Magtatrabaho sya kasama ko dahil yun ang utos ni Lola”
( hinila ulit ako Andrew)
” sabi lang yun ni lola . Pero Tiffany ang nagsabi na tutulongan nya ako. sa paghahanap kay Megan” sabi ulit ni Andrew
Mukhang may hidwaan ang dalawang mga mukong na ito ah.
“teka nga lang wag nyo naman akong hilahin ng hilahin tao ako hindi ako bagay. At saka Andrew hindi kita matutulongan ngaun dahil wala pa akong naalala. sasama mona ako kay Vensent para magtrabaho? ”
” Nangako ka na tutulongan mo ako. Diba?” Pamimilit ni Andrew
” pero wala pa akong maalala. . Hintahin mo nalang na may maalala ako. Kailangan na naming umalis. Kaya please bitiwan mona ako Andrew”
Saka lang ako binitawan ni Andrew.
“Tayo na! Stephanie.”
Kita ko sa mukha ni Vincent na hinahamon nya ng tingin si Andrew. Bakas din sa mukha ni Andrew ang pagkainis.
Sa oras na ito talo si Andrew kay Vincent
Lumabas na kaming dalawa...

at pasakay na sa kotse. Mitso kinilig ako ng kunti kasi ipinagbukas pa ako ng pinto ng sasakyan ni vincent
” thank you! ”
hindi nagtagal ay sumakay na din si vensent at umalis na kaming dalawa.
Hindi ko maiwasan na mapatingin kay Vincent. Ang dami kong gustong itanong sa kanya kaya lang nahihiya ako.
“Bakit kanina kapa tumitingin saakin may gusto kabang sabihin saakin? ” Biglang sabi ni Vincent. . Nakakahiya napansin nya siguro na kanina ko pa sya tinitingnan.
Naglakas loob na akong mag tanong.
” ah kasi ano! Matagal na ba tayong magkakilala?” Lakas loob kong tanong.
“Sempre naman magkakilala tayo noon pa.”
“Kung kilala mona ako dati bat hindi mo ako pinansin sa coffee shop? Diba tinanong kita kong kilala mo ako?”
” akala ko kasi pat*y kana at akala ko kamukha mo lang sya.”
“ah ganon ba, may tanong ulit ako nakatira ba ako dati sa mansyon? ”
” hindi! Mag isa kang nakatira sa apartment na ibinili sayo ng lola mo. ”
” ah kaya pala hindi ako kilala ni andrew. Pero bakit ikaw kilala mo ako?”
“schoolmate kita in college.”
” ah! Kung ganon kaibigan din naten si Megan?”
Kita ko ang inis sa mukha ni Vincent ng banggitin ko si Megan. At hindi na sya kumibo pa at mas lalo lang nyang binilisan ang pagtakbo ng sasakyan nya.
Biglaan ang pagliko nang sasakyan nya kaya hindi ko inaasahan na maiuntog ang ulo ko sa bintana. Kahit mahina lang ang pagkaka untog ko ay nakaramdam ako ng pagkahilo.
Lalabas naba ang isa kung katauhan? Paano kong may gawin nanaman syang masama? Hindi ito maari
🌹Tiffany PoV
(Ang mapaghiganting Stephanie)
pero huli na ang lahat. Nagising na ako at walang sino man ang makakapigil saakin.
Napangiti nalang ako sa di oras dahil hindi ko inaasahan na kasama ko pala si Vincent. Ano kaya kong sirain ko ang araw nya. Masubukan nga!
“Galit ka parin ba kay Megan? ”
Taas kilay kong sabi na may pang aasar na tuno.
“Tinatanong pa bayan? ”
Napatingin sya akin ng masama kaya nilabanan ko ang tingin nya pero umiwas din sya ng tingin dahil nga nag ddrive sya.
” akala ko ba wala kang maalala? ” Serysong sabi ni Vincent
” Binilisan mo kasi ang pagddrive mo nang banggitin ko sayo si Megan. Are u mad at her ? ”
” obvious naman diba? Mas pinili nya si Andrew kaisa saakin. At ang malala Umalis sya Sinong hindi magagalit” nagagalit na nyang sabi. .
Sigi magalit ka
“bakit ikaw ang apiktado sa pagkawala nya. Hindi naman ikaw ang asawa?”
Nang iinis kung sabi iwan ko ku nalang kong mapipikon sya.
“alamo naguguluhan ako sayo. Magsabi ka nga ng totoo? nawala ba tlaga ang ala ala mo o nagpapanggap kalang na wlang maalala? ”
“Sa tingin mo nagpapanggap kaya ako?? Hulaan mo?”
” Stephanie. Hindi ako manghuhula. yang kabaliw*n mo tigiltigalan mo. ”
Napipikon na nyang sabi.
Natawa nalang ako ng malakas kilalang kilala talaga ako ni Vincent.
” Bakit kaba ganyan? Sana nagpakalayo layo ka nalang yung walang nakakakilala sayo.”
” ako pa talaga ang tinanong mo. Tanungin mo ang sarili mo kung bakit ako nandito ngayun. Ikaw ang sumondo saakin doon. Kung ayaw mo pala akong pabalikin dapat hindi mona ako pinilit so kasalanan mo ang pagbabalik ko, nanahimik lang ako sa maliit na kubong yun.”
” Sa tuno nang pananalita mo parang hindi ka nawalan ng alaala. nagpapanggap kaba na walang maalala? Sabihin mo ang totoo saakin Stephanie…”
“theorya mo yan. You think im pretending na wala akong maalala? Actually Minsan naalala ko pero minsan naman hindi kona matandaan. Kumusta nga pala ang Daddy naten? ” Nakangiti kong tanong sa kanya.
(Napahinto nalang sya bigla sa pagddrive. At gulat akong tiningnan. )
Vensent PoV
Sinasabi ko na nga ba. Naalala nya ang lahat Hindi ito ito maari. Hindi nya dapat maalala ang lahat.
To be continue.
Mamaya po akong mag uupdate ng Catch me if u can.