Nakailang tawag na si Anicah sa mga magulang sa probinsya para tanungin kung umuwi na si Troy sa bahay. Palaging” Hindi pa ” ang sagot nito.
“Nasaan na kaya siya.? Nag aalala na ako baka may nangyari ng masama sa kanya.”Saad niya sa isip.
Ang alam niya wala naman itong pwedi pang puntahan na iba.
Muli siyang bumalik ng probinsya at hinanap ang asawa. Nariyang nag report na siya sa police naisip niya bka namas*cre na ito kung saan.
” Hayaan nyo po Mrs, Rumulo hahanapin namin ang asawa mo” . Sambit ng cheif sa Kanya ng ereport niya sa mga pulis ang pagkawala nito.
Nag bigay siya ng litrato ng asawa sa mga pulis.
Dahil sa pag asikaso niya sa kaso ng asawa Hindi agad siya nkabalik agad sa Maynila.
Ilang araw din siyang absent sa opisina.
Pag balik niya sa trabaho ay
Napagalitan tuloy siya ng kanilang supervisor.
” Anu ka ba Miss Abad, bakit absent ka na nman? Gaano ba importante ang trabaho mo sayo?” galit na turan nito sa kanya.
” Maam, nawawala po ang asawa ko hinahanap ko po siya sana maintidihan nyo po ako. Importante po ang trabaho ko pero mas importante ang asawa ko!” Mariing katwiran niya sa superior.
I’ll understand you but please make sure na Hindi maapektuhan ng personal mong problima ang trabaho mo nakakahiya sa boss natin anung sasabihin ko? Kasama sa pinermahan mong kontrata na gagampanan mong mabuti ang trabaho mo, paano magagampananang mabuti ang trabaho kung palagi kang wala!” Panenermon nito sa kanya.
” Ma’am mawalang galang na po but I have a valid reason kung bakit wala ako ng ilang araw.”
” O sige pag bibigyan kita ngayon pero sa susunod Hindi mo pweding gamitin ang dahilang iyan.! Mamili ka, ete terminate ko ang kontrata mo at magbabayad ka or magtatrabaho ka dito? Pananakot nito sa kanya.
“sige po ma’am itutuloy ko po ang kontrata ko sainyo! Sorry po.
” Okay. you may now go back to your place.”
Para siya ng basang sisiw na naupo sa pwesto niya. Kahit nasa trabaho siya si Troy ang Nasa isip niya. Hindi na siya makakain sa kakaisip sa asawa at pag aalala dito.
Breaktime imbes na breakroom siya pumunta , pumunta siya sa isang sulok, nagtatago sa mga katrabaho ayaw niyang makita siya ng mga ito na problimado. Baka pag-usapan na naman siya ng mga ito.
Kinuha niya ang telepono. Unang niyang Tinawagan ang pulis Station, sunod ang ina.
“nanay wala pa rin po ba talaga dyan si Troy.?
” Wala anak. ‘wag lang mag alala nag follow up na kami ng tatay mo sa pulisya nangako sila na hindi titigil hangaa’ t Hindi nakikita ang asawa mo.”sambit nito sa kabilang linya.
Maraming Salamat po’ nay!”
“Mag ingat ka dyan anak..” Sambit ng ina sa kabilang linya.
Nakadama siya ng bigat sa dibdib . Wala siyang mapagkwentohan ng Kanyang problima Maliban sa mga magulang na Nasa malayo. Gusto niyang sisihin ang sarili sa pagkawala ni Troy.Naisip niya na sana kung inisip muna niya ang mga salitang binitawan niya sa asawa ay Hindi ito aabot sa ganito.
Namalayan na lang niya ang butil na ng luha nahulog sa Kanyang mata.
“Miss Abad what are you doing here? dahan Dahan siyang Napalingon sa pamilyar na boses.
” Troy?? Sambit niya sa seryusong mukha na kaharap niya. Agad niyang napunas ang luha sa mata ng makita ang President nilang si Wilson Sandoval.
Uhm… Sorry sir! Excuse me po..! “sambit niya saka nagmadaling Iniwan ito. Bago pa man siya tuluyang makaalis ay naharangan na siya nito ng Kanyang mga braso.
” Miss Abad, are you crying?”
Um.. H.. Hindi po sir.!”
Hindi? But you looks like crying bakit may problima ba?”may pag aalala nitong sambit.
Tumingin siya sa mata ng kaharap. Si Troy ang nakikita niya dito.. Parang gusto niya itong yakapin kaya lang Hindi naman ito ang asawa niya. Lalo siyang napaluha sa tanong nito dahil sa pangungulilasa sa sa asawa. ..” huhuhuhhuhuhu…
” Oyyyyy. … bakit I’m just asking you bakit ka umiiyak?” Tarantang tanong nito.. Sabay hawak sa kanyang balikat.
” Ang.. a.. sawa ko sir, na.. wawala siya. Hindi ko siya mahanap.. Nag aalala ako.. Ako sa kanya.. “naiiyak at putol putol niyang niyang turan.
” Sigurado ka ba na nawawala siya.? Mahina ‘nitong ang sambit.
“Hindi ko alam.. Ngunit nag alala na ako sa kanya. Hindi na siya umuuwi sa bahay namin.. Hindi na niya ako pinupuntahan sa apartment namin baka
May nangyari ng masama sa kanya..!”
“Napahinga ng malalim ang lalaki bago ito nag salita.” Hindi makakatulong kung mag aalala kang masyado sa kanya. Hayaan mo na ang asawa mo baka nagpapalamig lamang siya.” pag aalo niya sa babae.
” siguro nga.. Dahil may… Nasabi akong.. Hindi Maganda… sa kanya..” putol-putol niyang sambit dahil Naiyak pa rin siya.
” Tahan wag ka ng umiyak.. Malay mo kapag na linawan yon bumalik din sayo!”
Napatingin siya sa kaharap. “Pano.. nyo nga pala nalaman.. na nag away kami? Takang tanong niya rito.
AAhh.. Yon…ba!!? Hula ko lang !dahil common yan sa mag asawa na.. Nag aaway…!”Madaliang paliwanag niya.
“Bakit …parang sure na sure kayo sa sinasabi nyo sa akin na babalik siya… Parang alam nyo ang kwento.. namin?” naluluha pa rin niyang tanong.
–sabi ko sayo hula ko lang eh.. Saka Hindi ba sabi ko sayo think positive.! Wag ka nang mag isip ng kung anu -anu it’ won’t help you..! Okay..?? Paliwanag nito sa kanya. Napatango siya sa tinuran ng kanilang boss.
Tumunog ang cellphone nito sa bulsa at agad na niya itong dinukot. “Excuse me..” Sambit nito sa kanya saka duminstansya…” Hello.. Mr.....

Morgan!! Narinig ni Anicah na sambit nito habang papalayo sa kanya..
Sa comport room siya dumeretso. Para aayusin ang sarili. Nag retouch siya ng Kanyang make-up para Hindi mahalata ng kanyang mga katrabho
Ang Kanyang kadramahan. She can’t believe na of all people sa building na yon ay ang President pa nila na si Wilson Sandoval ang nag comport sa kanya. Hindi niya inaasahan iyon. May kabaitan din palang taglay ang taong akala niya ay cold.
Itinoun niya ang isip sa trabaho kahit mahirap ang sitwasyon niya. Ginawa niya ang lahat para maging maayos ang trabaho niya.
Pauwi na siya sa tinutuluyang apartment. Pagdating niya ay nahiga na lamang siya. Wala siyang ganang kumain. Nahiga siya sa kama nkatulog na lamang na Hindi kumakain. Nagising siya ng alanganing oras kumakakalam ang sikmura n’ya. Tanghali pa ng huling nalaman ang sikmura n’ya.
Bumangon siya ay kumain ng cup noodles. Iyon lamang ang madalas niyang kainin ‘instant noodles, de lata, saka itlog. Wla kasi siyang alam na ibang lutuin bukod doon. Isa mag isa lamang siya sa bahay nayon kaya Hindi na siya nag Abala pang mag luto ng ibang pagkain.
Nagising siya saktong Maliwanag na. Agad niyang Bumagon at naligo sa a pumasok sa opisina. Siya sa loby ng building na iyon ng makita niya si Wilson. Iniwasan na lamang niya ang kanilang boss. Bumibigat ang pakiramdam niya kapag nakikita niya ito. Nakakaramdam siya ng frustration dahil naalala lang niya ang asawang nawawala.
Busy siya sa ginagawa ng tumunog ang telepono sa tapat niya. ” yes sir Hello po,! From the president office iyon.
” Miss Abad, come to my office now. ”
” Yes sir.!
Nag madali siyang pumunta doon. Isang katok lamang ang ginawa niya at binuksan niya ang pinto ng opisina ng boss.
“Come in! Have a sit!”
Naupo siya sa upuan na Nasa gilid ng table nito.
” Miss Abad, I want to see the files of this people!”
Sabay abot ng papel sa kanya.
Npatingin siya sa papel .. Now na sir?”
“Yes, I need it now.”
“But sir, uwian na po its almost time na..” Reklamo niya.
“Thats why ngayon ko lamang yan pinapagawa sayo because it’s confendential.! Walang dapat na mkaalam niyan ha?
” Yes sir! mahina niyang tugon saka umalis ng opisina ng amo.
Ilang oras na siyang naghahalungkat sa mga papel na Nasa cabenet wala siyang makita. Na file ng mga employees na pinapahanap ng boss.
” Anong gagawin ko? Alas otcho na nagugutom na ako. ”
Madilim na rin sa building na yon halos nkauwi na ang mga empleyado doon.
“Sir Hindi ko po talaga makita pwedi po bang bukas na? Sambit niya sa kabilang linya Tinawagan niya ang amo.
Hindi sumagot ang lalaki.At ibinaba nito ang telepono.” Haiist grabi nman ang lalaking yon balak ba niyang matulog sa office.? Naiinis niyang sambit sa sarili. Ntatamad na siyang kumilos. Dahil gusto na niya talagang umuwi.
” Miss Abad, anu wala ka pa rin makita?sambit ng lalaki sa likuran niya. Pinuntahan na siya nito sa office nila.
“Wala po talaga sir, suko na ako.” lukot ang mukha niyang sambit.
” Anu? Susuko ka na agad andito lang yon tinggnan mong mabuti.” mariing utos nito sa kanya na para bang walang bukas.
Tinulungan siya nitong maghalungkat ng mga papel. Ilang saglit pa may nakita ito… “This is it! See? Nandito lang.. Nakita ko na isa apat pa ang kailangang hanapin..
” Yes sir ” napilitan niyang sambit. sa kabilang kabenet naman siya Naghanap, ilang saglit pa kumukulo na ang tyan niya. Hindi iyon nkaligtas sa pandinig ng la’aki..” okay tomorrow na lang uli. Pagka uwian Tara na alis na tayo.”
Nakahinga siya ng maluwag sa sinabi nito.
“Halika sumabay ka sa akin. ”
” No sir wag na po nakakahiya naman.. ”
I insist ako ang nag pa ot sayo kaya kargo kita.” sambit nito sabay hila sa braso niya. At dinala siya nito sa parking lot kung nassan ang magarang sasakyan nito.
Para siyang na kuryente ng hawakan nito ang braso niya.. Bigla niyang inalis ang kamay nito sa braso niya.
“Bakit? Halika na sakay!seryuso ang mukha nito. Parang man lang affected sa pag hawak sa braso niya.” “Anu ba to manhid? O sadyang
Ako lang ang nakaramdam nun?” wika niya sa isip.. Una niyang nararamdam iyon ng Nasa bukid sila ni Troy, yakap siya noon ng asawa
At nararamdam niya ang pagkalalaki nito sa likuran niya.
Nakataingin lamang siya dito at Nagdadalawang isip kung sa sakay ba o Hindi..pakiramdam niya kasi nagtataksil na siya dito dahil sa kakaibang naramdaman kanina..
“Halika ka sumakay ka na ‘wag kang mag-alala wala akong masmang gagawin sayo. Hindi kita kakainin. Pupunta lang tayo sa resto then ihahatid kita.” Pakiramdam ko gutom ka na eh.”
Ska lamang siya sumakay sa kotse nito..
Sa isang sosyal na resturant sila nag punta.
Walang sigla siyang pumili ng pagkain basta na nga lang syang tumuro sa menu ni Hindi na niyang pinag kaabalahan pang basahin iyon.
After thirty minutes ay dumating na ang order nila..
“Anicah Hindi ba masarap ang kinakain mo?
Masarap naman po.. Sir.
Bakit parang Hindi ang nakikita ko sa mukha mo.?
” Wala lang talaga akong gana ngayon sir, iniisip ko kasi ang asawa ko, kung kumain na siya sa oras na to… Malungkot na sambit niya. Naramdaman niyang nangilid na nman ang luha niya. Bahagya niya itong pinunas ng dulo ng darili niya.
Nakatingin lang sa kanya ang lalaki na Bahagya niyang ikinailang “Sorry sir ha? Madrama ako, namimis ko lang talaga kasi siya..Hindi na niya napigilan ang mapahikbi.
Nakadama ng konsensya si Wilson ng sandaling iyon but for now He need to sacrifice para sa ikabubuti nila.