BILLIONAIRE MAN SERIES ONE: SETRIX DALE
SOLD TO A BILLIONAIRE
#BMSOSDSTOB
———
EPILOGUE;
NAGISING ang diwa ni Venice sa isang madilim ang masikip na kaniyang kinalalagyan. Para siyang niyuyupi sa kinalalagayn niya. Huli na ng kaniyang mapagtanto na ipinasok siya sa isang hindi kalakihang sako.
Gusto niyang sumigaw at humingi ng saklolo ngunit wala siyang lakas upang gawin iyon. Nanunuyo ang lalamunan niya at amoy pa niya ang lansa ng dugo na natuyo sa ulo at maging sa buhok niya.
Pinilit niyang gumalaw ngunit sumasakit lang ang ulo niya.
Narinig niya ang papalapit na mga yabag. “Gising na siya.” boses ng isang lalaki.
“Bakit niyo pa pinatagal? Ihulog niyo na iyan.” utos ng babae na ikinatakot niya. Saan siya ihuhulog?
“Siguraduhin mong hindi ito malalaman nina Perios. Kailangan walang maka-alam ng pangyayaring ito.”
“Okay.”
Naramdaman niya ang paglapit ng kung sino at ang mahinang pagsipa sa kaniya. Sapat lang upang mahulog siya sa walang katapusang kailaliman.
Sa halip na matakot at umiyak ay walang emosyon niyang tinanggap ang mapait na kapalaran ng buhay niya.
Siguro nga ito ang kabayaran sa lahat ng kasalanan niya. Nagpapatunay lang na kahit kailan hindi niya pagmamay-ari ang binata. Inagaw niya lang ito at iyon ang malaki niyang kasalanan at ngayo niya iyon pagababayaran.
Naging kabit siya, at iyon ang katutuhanan.
Ipinikit niya ang mga mata at pumatak mula doon ang puno ng emosyon niyang mga luha bago niya naramdaman ang paglagapak niya sa mga batuhan.
HUMAHANGOS na lumapit si Mario kay Setrix ng makadating ito sa reception. Tyenempo talaga nitong nagbanyo siya at doon siya mahigpit na hinawakan sa kwelyo at marahas na isinandal sa pinto ng cubicle.
Walang emosyon niya lang itong tiningnan habang nagngingitngit ang kaluoban nito. Puno ng galit ang mga mata ni Mario at nakikita niyang kahit anong oras ay dadambahan na siya nito ng suntok.
“Where is Venice?!” matigas na tanong nito na ikingisi niya. “Nasaan si Venice!?” ulit pa nito at mas hinigpitan ang hawak sa kwelyo niya.
“I don’t know.”
“You don’t know?!” sigaw nito sa pagmumukha niya na parang pupudpudin na siya ng pinong pino. “Saan mo siya tinago? Nabasa ko ang sulat niya and it says na nagtanan kayo at hindi ka sisiput sa kasal but why are you here at bakit natuloy ang kasal?! I warned you already to not hurt her!”
“Didn’t she wrote the address on there? Why don’t you just go there and stop bothering me?”
“Do you think pupunta pa ako dito if only i just know where she is? You stupid little *ss!!”
Pabalibag niyang inalis ang kamay nito at nagtagumapay siya pero sobrang sama at dilim ang makikita sa mukha nito.
“Hindi kami natuloy sa pagtanan. Hindi ako nagpunta do’n.” aniya para matapos na.
“What?! Hinayaan mo lang siya do’n?! How could you do this to her?!”
“And how could she do that to me?!” napigilan niya ang sarili. “I don’t know if she was still there. Old hospital near to the mini mall. Just go there and don’t come back here ever again.” medyo nawala ang lukot sa mukha nito pero galit parin.
Pinigilan siya nito ng akma na siyang lalabas. “Give me your phone. I know you have her number.”
Napangisi siya sa kawalan. “I just deleted it minutes ago. I don’t need her f*cking number anymore.” aniya bago lumabas ng banyo.
Sa halip na bumalik sa reception ay lumabas siya ng hotel. Napangisi nalang siya. Kadedelete lang...

niya ng number nito at hindi siya nanghinayang ng gawin iyon.
Hindi niya kailangan ang mga traidor na kagaya nito. Matagal na pala siyang niluluko at matagal na pala siyang nagpaloko.
Napaka-g*go niya.
Ang akala niya tagumapay ang plano niyang ilayo si Venice sa papa nito. Pinlano niyang akitin ito ng sa gano’n mas pipiliin nitong sumama sa kaniya kaysa sa DPO pero nagkamali siya. Mahal niya ito walang duda do’n.
Pero siya pala ang nahulog sa patibong nito. How stupid he is.
Nasiyahan siya ng malaman na ilalive ang wedding dahil paniguradong makikita ni Venice ang gagawin niya. Gusto niyang maghiganti, kahit saglit lang dahil alam niyang pagkalipas ng ilang araw wala na siyang lakas upang paghigantihan pa ito.
Alam niya ang lahat. Hindi siya manhid at lalong lalo na hindi siya bulag.
Si Mario membro ng DPO at si Perios ay kapatid ni Christian na naunang leader ng DPO. Alam niya iyon lahat. Alam na alam niya. Si Lazima na nagtatago kilala niya. Walang bagay na hindi niya alam na pilnilit niyang itago sa sarili niya.
Bumalik nalang siya ng reception at itinuloy ang pagdiriwang ng kasal. Babalikan niya ito ngunit hindi pa ngayon. Pahihilumin muna niya ang puso niyang ngayon ay sugatan.
MASAYANG handaan, nagsisiyahang mga tao ang sumalubong Kay Venice ng makapasok sa venue ng receptions. Nakapaskil sa mga labi ang malalapad na ngiti. Sa isang sulok magkatabi at magkahawak kamay ang bagong kasal.
Masaya.
Matalim ang tingin niya kay Setrix na abala sa pakikipag-usap sa mga guest na lumalapit dito.
Walang makikitang pagsisisi o lungkot man lang sa mukha nito.
Naikuyom niya ang kamao at mabilis naumapit saka ito pinagsusuntok sa dibdib. Masakit iyon ngunit parang wala lang rito.
Gusto niyang saktan si Katrina ngunit wala naman itong kasalanan. Ang tunay na may kasalanan at nagluko sa kaniya ang si Setrix. Ito lang.
May hangin na dumaan at sa isang iglap nandoon na siya sa lumang hospital.
Nakarinig siya ng marahang hikbi at ng makitang si Mario iyon ay napaiyak siya.
Hawak hawak nito ang basag na cellphone ni Setrix habang pinipilit na tumayo ngunit napahagulgul nalang ito.
“D*mn! This is all my fault! Kung hindi lang sana ako naging pabaya! I’m sorry, Venice. I’m so sorry..” niyakap niya ito ng mahigpit habang umiiyak.
“Hahanapin kita, Venice. Maghintay ka lang. Patawarin mo ako.” anito bago tumayo at umalis.
Gusto niya sanang habulin ito ngunit nakakasilaw na liwanag ang bumara hindi kalayuan sa kinatatayuan niya.
Lumitaw doon ang isang matandang lalaki. Puti ang kasuutan nito at nakakasilaw.
“Panahon na para lisanin mo ang mundo ng mga tao, hija. Tapos na ang yugto ng buhay mo dito sa lupa.” umalingawngaw ang boses nito.
“Anong ibig niyong sabihin?”
“Patay ka na at kaluluha mo nalang ang gumagala ngayon.” anito na nagpagising sa’kin sa katutuhanan na patay na nga talaga ako.
Duguan ang damit , at sobrang putla. Wala na akong nagawa kung hindi ang sumama.
‘Babalik ako, at pagsisisihan mo ang lahat ng ‘to ,Setrix Dale.’ binitawan kong salita bago tuluyang maglaho.
——
Ps: Sorry ulit.
The End na muna I know marami sa inyo ang gustong icont ko nalang siya kaya sorry po pero gagawan ko nalang ng sequel.
Thank you ,thank you sa lahat ng sumubaybay nitong first serie ng BILLIONAIRE MAN kahit na matagal mag-ud at medyo sabaw ang ud nandito parin kayo at sumusubaybay. Lovelots ,guys. Kitakits sa Sequel. Thank you again and ingat!
—————— ⟨⟨ THE END ⟩⟩ ——————