STOLEN
#03
It’s true that we can’t predict life. No one but Him. Siya lang…. nasa itaas lang ang tanging nakakaalam.
Hindi makapaniwala si Threia sa nangyayari sa kanya ngayon. Mahapdi ang magkabilang palapulsuhan niya dahil sa higpit nang pagkakatali. Namamaga ang mata dahil sa kakaiyak. Ramdam pa niya ang bakas ng kamay ni Haje sa leeg niya.
Hindi makapaniwalang sa isang iglap, nandito si Threia sa hindi pamilyar na lugar. At maraming armadong lalaki.
She prayed hard that someone will save her kahit malabong mangyari. At this hour, no one knows she was kidnapped. Even her Dad and Chivo doesn’t know. Kaya paano na siya ngayon?
Is this her last day on earth? Sa pagkakaalam niya, wala naman siyang inagrabyadong tao para dukutin siya.
Dinala siya sa isang malaking silid kanina pa. Pilit niya man lumaban ay wala siyang lakas dahil higit na mas malaki ang katawan ng mga lalaking nakahawak sa kanya.
Ilang oras na siya silid na ‘yon. Then she heard footsteps outside. Maya-maya ay umikot ang seradura at binuksan ang pintuan.
A tall, dark, and dangerous man came into view. Lumapit kay Threia ang kakarating lang. Threia suddenly felt uncomfortable with Haje Defuente. May kakaibang aura ang lalaki… nagdadala ito ng panganib.
“Let me go. Please,” Threia pleaded, again.
Matagal siyang tinitigan bago nagsalita ang lalaki. “You’re not leaving until I have the ransom.”
Umangat ang tingin niya kay Haje.
Ransom? So money was the root to all of this, huh? She knew it.

/> Pera. Manipis na papel lang naman iyon pero makapangyarihan. Kung meron ka niyan luluhod sa’yo ang mga tao. Money can make some people greedy and evil. Kagaya nalang sa lalaking dumukot sa kanya.
Ginawa nila ito para sa pera. At dahil nag-iisang anak siya ni Henderson Strevillo, ang isa sa pinakamayaman sa buong asya, ay siya ang puntirya ng mga nangangailangan ng pera.
“How much? Ibibigay ko pakawalan mo lang ako.” matapang niyang sabi ngayo’y alam niyang iyon pala ang dahilan ng pagdukot sa kanya.
Haje’s jaw clenched. “Sobrang mahal, Strevillo.” Puno ng pagkamuhi nang banggitin ni Haje ang apelyido niya na ipinagtataka niya.
“Tell me! Ibibigay ko! Pakawalan mo lang ako!”
“Hindi ko kailangan ng pera mo. Marami ako niyan. Alam mo kung ano ang gusto ko?” Puno ng galit nang bitawan niya ang mga salitang ‘yon.
Galit na hinawakan ni Haje ang kanyang panga. Nang iiwas niya ang mukha kay Haje ay lalong humigpit ang hawak nito. Ngumiwi siya dahil sa sakit. But Haje didn’t mind if she’s hurting.
Napahinto si Threia sa pag-iwas nang maramdaman niya ang hininga ni Haje sa kanyang tainga.
“Kalayaan mo kapalit ang buhay ng ama mo.” Haje’s whispered dahilan para sandaling huminto ang paghinga niya. Mas lalong umusbong ang nararamdaman niyang takot.
“Or…” Then, she felt his hand on her right boob.
“N-no… please,” Pagmamakaawa ni Threia na huwag siyang gawan ng masama…. not this way.
“You can fill my bed every night, Threia.” He said in a hoarse whisper.