Pabalik na ako sa kotse ko nang napahinto din agad sa gitna ng malaking gate. Tila tinangay ang hininga ko at sumama sa ihip ng hangin. Wala akong ibang marinig kundi malakas na tambol ng puso ko. Kasabay ng pagsikat ng araw ay dahan-dahan akong humakbang sa gawi niya.
“Hi.” he whispered beneath the sunlight. Natamaan ng sinag ng araw ang pantay at maputi niyang ngipin nang ngumiti siya.
“H-hello.” ganti ko.
“S-sino’ng hinihintay mo?” tanong ko kahit alam ko kung sino talaga base sa sinabi ni Keith kanina.
“Ikaw,” seryosong sabi niya. “Kung saan mo ako iniwan noon, Candace. Nandito pa rin ako, at naghihintay sa’yong balikan mo.”
Parang may sumundot na naman sa mga mata ko at awtomatik na nag-uunahan sa pagpatak ang mga luha.
Unti-unti akong lumapit sa kanya.
“N-nandito na ako…” garalgal ang boses kong saad.
I was caught off guard nang inilang hakbang niya ang distansya naming dalawa. Marahan niyang pinulupot ang braso niya sa baywang ko at ang isang kamay niya’y nasa likod ng ulo ko. Mahigpit na mahigpit niya akong niyakap.
Nasa dibdib niya ang mukha ko na animo’y ayaw na akong pakawalan pa. Ilang beses niyang pinatakan ng halik ang tuktok ng ulo ko, at paulit-ulit niyang binigkas ang mga katagang.
“I love you, Candace…. Damn, I love you so much.”
Sa kabila nang pag-iyak ay napangiti ako.
“I love you too, Travis. M-mahal pa rin kita hanggang ngayon.”
Then, he kissed me in my head. Again, again and again.
Kumalas siya nang yakap para damhin ang ibabang labi ko ng kanyang hinlalaki. Bawat hagod niya sa labi ko ay doon napako ang tingin niya.
“I want to kiss you.” he said huskily.
“Kiss me, Travis.”
It was so gentle at first. Maingat ang hagod ng kanyang labi sa labi ko. Ngunit kalaunan, bawat pagsangga ng mga labi namin at espadahan ng mga dila ay naging marahas at mapaghanap.
Unti-unting sumisiklab ang apoy sa bawat hagod ng mga labi namin.
Yumapos ang magkabilang braso ko sa leeg niya at hinila sa akin para lumalim ang halikan. Dumaing siya dahil sa ginawa ko.
Tila hinahabol ako ng aking hininga nang bitiwan niya ang labi ko. He rested his forehead on mine.
“I’m sorry. I’m out of control.” mahina niyang sabi ilang sandali.
“Yeah. Halatang miss mo talaga ako.”
He chuckled.
Marahan ko siyang tinulak nang may maalala. Nawala sa isip kong tanungin muna siya dahil lang sa halik at yakap niya. Napapahalataan na miss ko din siya.
“You heard us?”
“Not all. Abot ang tinig niyo hanggang dito sa kinatatayuan ko. That wasn’t eavesdropping dahil sadyang naririnig ko kayo,”
“Hindi ka galit?”
“I am. Pero kung uunahin ko ang galit ko, wala ka ngayon sa mga bisig ko. Sobrang mahal kita para tunawin ang galit ko.”
“Nagawa lang ni Keith ‘yon dahil akala niyang magagawa mo rin sa akin ang ginawa ng Papa niyo,”
“At hindi ko gagawin sa’yo ang ginawa ng Papa ko no’n.”
“I’m sorry,” saad ko. “Sorry-”
“Hush,” putol niya sa sasabihin ko sana.
“Let’s not talk about that now, Candace. Sapat na sa aking malaman na mahal mo pa rin ako.”
Sinagot ko ‘yon ng isang matamis na ngiti. Nagtatalon ang puso ko sa tuwa. Animo’y nagkaroon ng pakpak ang damdamin ko at nasa rurok ang kaligayahang nararamdaman.
Tumawa siya nang dambahin ko siya ng mahigpit na yakap.
“Masaya ako dahil nasa bisig na ulit kita.” saka niya ako hinalikan sa noo.
I really miss him, you know.
Iniisip ko na parte lang ito ng pagsubok sa pag-iibigan namin ni Travis. Akala ko noon, nang matapos akong magpasyang hiwalayan siya ay makakalimutan ko din agad siya at gano’n din siya sa akin.
Ang nasa isip ko noon ay madali lang para sa’min kalimutan ang isa’t-isa ngunit nagkamali ako.
I’m wrong… so wrong. Mahirap pala kwestyunin ang pag-iibigan ng dalawang tao kung ang pag-ibig na ‘yon ay totoo at tapat.
“Ayoko ko nang ulitin!” nahihiyang saad ko.
I hide my blushing face on his chest. Subalit hinawakan niya ako sa magkabilang balikat para iangat ang mukha ko.
“I want you to say it again, Candace.” May naglalarong ngisi sa kanyang labi.
“Hindi ka ba nagsasawa? I said many times, eh.”
“Nah. Kahit mga salitang ‘yan ang bukambibig mo. I will not turn my back on you. I will hold you tight instead… at tutugunin kita.”
“Totoo?” taas kilay at tunog nanghahamon ang aking tinig.
Nagkibit-balikat siya. “Bakit hindi mo subukan?” amuse niyang sabi.
Nagpa-agos ako sa daloy ng usapan namin kahit mukhang naiisahan niya ako.
“I love you. I love you. I love you. Mahal kita. Mahal na mahal kita ,Trav…”
It may sound cheesy but who cares! I’m inlove, eh!
Then, I continued while staring at his face….
Pinagkrus ko ang braso ko sa tapat ng aking dibdib.
“You were not true to your words, Travis,” pinasingkit ko pa lalo ang mata ko sa kanya.
“Where’s my hugs with your sweet words?”
Sa seryosong mukha at seryosong tinig. “Nakalimutan kong sabihin ang gagawin ko muna bago marinig mga ‘yan, Candace.”
“What?”
“This.” At walang sabi-sabing hinila ako sa batok. Bumaba ang kanyang labi sa labi ko.
Paglapat ay tila may kuryenteng dumaloy sa pagitan ng mga labi namin. Mas mapusok at mainit nga lang ngayon kaysa kaninang umaga sa labas ng school.
But he cut the kissed immediately. After that, pinatakan niya ang noo ko ng isang halik at niyakap ng mahigpit.
“I love you, too, Candace. I’m so in love with you. Marami pang araw ang bibilangin, at hindi magbabago ang nararamdaman ko sa’yo. Mas lalo lang kitang mamahalin. Tandaan mo ‘yan.”
I smiled.
Nandito kami sa burol ngunit wala sa ganda nito ang buong atensyon ko. Gaya no’ng unang isinama niya ako dito, nasa kanya lang ang buong atensyon ko.
“Hindi ka ba magtatanong-” agad niya akong pinutol sa pagsasalita na para bang may ideya na...

siya kung ano ang tinutukoy ko.
“What I heard was enough, Candace. Hindi na importante sa akin ang nangyari noon. Ang kailangan ko ngayon ay ang malamang mahal mo pa rin ako.”
“Paano kung sakaling wala na akong nararamdaman para sa’yo?” tanong ko.
“I have my ways. Gagawin ko ang lahat mahalin mo lang uli ako.” Umangat ang sulok ng labi nito.
Inirapan ko siya. “Ni hindi mo nga ako mabilis napaamo e,”
“I like chasing you though. Alam ko naman na nagpapakipot ka lang,” sabi niya na may bahid ng tawa ang tinig.
“Lagi kitang nahuhuli ‘pag ninanakawan mo ako ng tingin. Hindi ko pa makalimutan na nagselos ka sa mga costumer mong nginingitian ko.” humalakhak siya.
I felt my face heated for what he said. He keep continue on talking. Wala akong magawa kundi tumanganga sa harapan niya at hayaan siyang asarin ako.
Selosa daw ako?
“Bakit, ikaw?! Hindi ka ba nagselos kay Hiron nang makita mo kami kagabi?”
Okay. I don’t know where that come from. Siguro para pagselosin rin siya?
Goodness, Candace!
Kumunot ang noo niya. “Ngayon at pinaalala mo. I can’t concentrate at work because I’m thinking of you all that time. Ni hindi alam ni Beth kung saan ka pumunta. Ilang oras pa akong naghintay sa gate niyo. That was the second time you came home late, at puno ng selos ang nararamdaman ko kila Liyk at Hiron ng mga gabing kasama mo sila.”
“That was nothing, Travis.” agad kong bawi.
Oh I can’t believe it! Why my words immediately backfiring at me.
“Lasing si Liyk, so I have no choice kundi ihatid siya pero kasama namin si Astepa. Then with Hiron, pagkatapos namin kumain sa Valzain, sumama ako sa talyer ni Jeff sa Ylagrosa. You can ask them about it.” pangungumbinsi ko sa huling sinabi.
Habang sinasabi ko ‘yon ay nakatitig lang siya sa akin.
“A-at ikaw ang nasa isip ko no’n habang kasama ko sila.” kagat labing bulong ko habang unti-unting bumaba ang tingin ko sa mga damong nasa paanan namin.
“I know, Candace.” Puno ng kumpiyansa niyang bigkas.
Umangat uli ang tingin ko papunta sa kanya, kumunot ang noo ko. “Paano mo nalaman?”
“I just know.” Bulong niya.
Nang sumakit na ang kagat ng sinag ng araw sa balat namin ay bumaba na kami ng burol. Kasalukuyan siyang nagmamaneho nang lingunin ko siya.
And just like my old self, nahigit ang hininga ko ng tindig niya.
Mahigpit sa pagkakahawak ang kaliwa niyang kamay sa manibela habang malayang naglalaro ang magkahawak naming kamay na nakapatong sa hita ko.
“Trav,” tawag ko.
“Hmmm.” Nilingon niya ako saglit.
“You never have a girlfriend after me… ahm, you know, when Kevin asked you… sabi mo isa lang ang naging girlfriend mo. Is that true?” sabi ko inaabangan ang magiging reaksyon niya.
Sa gilid ng kanyang mukha, namataan kong umangat ang gilid ng labi nito.
“Ikaw lang.” simple as that pero grabe ang impact no’n sa akin. Hindi ko napigilan ang mapangiti.
Ngunit nang mapagtanto kong may itatanong pa sa kanya ay tumaas ang kaliwang kilay ko.
“Flings then?”
Nakita ko kung paano tumaas-bumaba ang adam’s apple niya. Huminto din sa paghaplos ang kamay niya sa kamay ko.
Naningkit ang singkit kong mata sa tagal niyang pagsagot.
“Its okay. Naiintindihan ko.” I said in a low voice.
Sa nakalipas na taon at wala kaming relasyon. Kahit pa magkaroon uli siya ng panibagong girlfriend ay wala na ako doon. Its his choice to court anyone gayo’y single naman pala ito sa nakalipas na taon.
Itinigil niya sa gilid ng kalsada ang sasakyan. Tinanggal sa pagkaka-lock ang seatbelt niya. At bahagyang dumukwang patungo sa’kin.
Napunta sa hita ko ang bigat ng kanyang kaliwang braso samantalang ang kanan niyang kamay ay nasa ibabaw ng sinasandalan ko.
“Loot at me.” He said in a hoarse whisper.
And I did. Nakayukyok ang ulo niya para salubungin ang tingin ko.
“Naiintindihan ko kung may mahanap kang iba. It was my fault, at kung sakaling tuluyan akong napalitan diyan sa puso mo…. tatanggapin ko.”
“Na hindi nangyari. I’m here and still in love with you,” namamaos niyang sabi.
“Flings is not my cup of tea, Candace.” dugtong niya.
I held my breath tighter nang bumaba ang labi niya sa pisngi ko.
“Ikaw lang noon at ngayon.” sabi niya.
“I want to kiss you right now, again.” he whispered, marahang humaplos ang hininga niya sa pisngi ko.
Bumaba ang labi niya, at buong puso kong sinalubong iyon… mapaghanap ang halik.
Hanggang sa dumaan ang labi niya sa leeg ko. Naramdaman kong humaplos ang kamay niya sa aking hita. I don’t even know kung saan na banda nakarating ang laylayan ng dress ko.
“T-travis,”
Tinitigan niya ako saglit. Puno ng pagnanasa at pananabik ang nakikita ko sa kanyang mata.
I moaned nang magsimula muling maglakbay ang kamay niya sa hita ko pataas. Tila mawawalan ako ng hanging iluwa nang maramdaman kong maingat niyang hinaplos ang pagitan ng hita ko.
Mahigpit ang pagkakapit ko sa braso niya para doon kumuha ng lakas. Kagat-labi ako para mapigilan mapaungol ng malakas.
Oh, God!
“I love your freckles, Candace. They were like gold dust all over your face.” namamaos niyang sabi.
Wala sa sinabi niya ang atensyon ko kundi sa kamay niyang nasa gitna ko ngunit tumigil din siya sa paghaplos. Naramdaman niya sigurong hindi ako makahinga kaya siya tumigil.
Oh, God, for sure pulang-pula na ng buong mukha ko.
“Am I too fast? I’m sorry kung nabigla kita. As much as I want you so bad right now kailangan ko pa rin rendahan ang sarili ko.”
“N-no… it’s.. it’s okay… really okay… I mean… hindi mo kailangan humingi ng tawad. N-nagustuhan ko rin naman.” sabi ko maliit na boses at paputol-putol dahil sa kabang namayani sa dibdib ko.
Lumayo siya sa akin ng kaunti pagkatapos ayusin ang laylayan ng dress ko.
“I’ll marry you first.” he said sincerely.