Si Haje lang ang tanging nasa isip niya habang tahimik na nakikinig sa ama. Nalulungkot siya sa naging kalagayan ng binata dahil lumaki ito ng kasinungalingan sa pagpatay ng mga magulang.
Si Henderson at Haje ay parehong biktima sa nangyari noong nakaraan.
Malakas ang pakiramdam niyang hindi magagawa ni Henderson ang ganoong bagay. She knows Henderson so well.
“Noong gabing nawala ka, Hija. Si Haje Defuente ba ang may pakana ng lahat?” Ilang sandaling katahimikan namayani sa pagitan nilang mag-ama ay si Henderson rin mismo ang bumasag no’n.
Tumango siya.
“Did he hurt you?” kapagkuwan tanong ng ama.
“Pa,” umiwas siya ng tingin.
“Did he hurt you, Threia?” mariing tanong ng ama. Kumuyom ang kamao niya.
Napapikit siya at unti-unti na namang tumango.
Suminghap siya sa naging bayolenteng reaksyon ng kanyang ama.
“Ano’ng ginawa niya sa iyo? That bastard will rot in jail, Threia!”
“Pa! Will you calm down.”
“How can I calm down knowing my daughter experienced shit from that bastard’s hand.”
“Maayos na ako ngayon. Umuwi akong walang galos sa katawan. At kung sinaktan man niya ako no’n, naiintindihan ko na ngayon dahil sa paghihiganti niya sa pamilya natin.”
“I didn’t kill his parents, Threia.”
“Yes, Pa. But the letter he found after his father’s dead, make him believe of full of lies.”
“Naiintindihan ko kung bakit ganoon na lang ang galit niya sa iyo dahil buong akala niya ikaw ang may gawa no’n.” Threia said.
“Pero hindi pa rin makatwiran na saktan ka niya.”
“Pa, okay lang po ako. Binalik niya po ako ng buo…”
Pero alam niya sa sarili niyang hindi na siya buo nang ihatid siya ni Haje. Haje stole her heart… At hinayaan niyang mangyari iyon. Nagpaubaya siyang ibigay dito ang buong puso niya.
“Henderson, hayaan mo munang magpahinga si Threia.” ani ng kanyang Yaya Wena na kanina pa nakamasid sa sagutan nilang mag-ama.
Bumuntong hininga si Henderson. “Pakisamahan siya sa kwarto niya, Wena.” utos niya kay Yaya Wena niya.
Nakabihis na siya, at ngayo’y nagpapahinga sa kanyang kama. Hindi pa rin siya dinalaw ng antok kahit uminom na siya ng gatas.
Maraming gumugulo sa kanyang isip. Isa na doon ang pag-amin ni Haje sa kanya kanina lamang.
Muntik na din siyang mapaamin ng wala sa oras kung hindi lang dumating ang kanyang ama.
May narinig siyang magkasunod na katok mula sa pintuan ng kanyang kwarto. Tumayo siya at tinungo ang pintuan.
Hindi pa man tuluyan maluwang ang pagkabukas niya ng pintuan ay tila hindi makahintay ng kung sino man na buksan niya iyon.
Nagulat siya nang makita niya si Chivo sa harapan niya. At mahigpit siyang niyakap.
“You are here now. Thank God,”
“Chivo,” Kahit papaano ay masaya siyang makita muli si Chivo.
She feel guilty.
“I miss you, Threia.” Hinalikan siya ni Chivo sa noo nang paulit-ulit. Mahigpit pa rin ang yakap sa kanya na animo’y maglalaho siya bigla.
“Chivo, I can’t breathe…” nauubong aniya dahil sa higpit ng yakap ni Chivo.
Kumalas naman ang binata.
“Are you alright?” nag-aalalang tanong sa kanya ni Chivo. Marahang hinaplos ni Chivo ang kanyang kaliwang pisngi.
Tipid siyang ngumiti. “Okay lang ako, Chivo.”
Seeing Chivo right now, may malaking nagbago sa nararamdaman niya. Pilit niyang hinahalukay sa damdamin niya ang nararamdaman niya noon kay Chivo pero… wala siyang naramdaman para dito gaya noon.
“Mabubulok sa kulungan ang dumukot sa iyo. I promise you that.”
“Chivo… let’s talk about that some other time…”
Sumasakit ang ulo niya kapag ganoon ang usapan. Gaya nung napag-usapan nila ng kanyang ama kanina.
Bakit hindi nila kayang intindihin ang sitwasyon ni Haje? Biktima rin ito sa kasinungalingan ginawa ng sarili niyang ama na si Harron.
Kung bakit ganoon ang laman ng sulat ni Harron ay hindi niya alam…
Siguro para gawin niyang instrumento si Haje para maghiganti sa nangyari.
Nadagdagan ang mga bodyguards niya para sa kanyang seguridad. Dahil iyon sa kagustuhan ng ama. Gusto niyang makipagtalo na hindi na kailangan subalit kilala niya ang ama niya. Kung ano ang gusto nito ay iyon ang masusunod.
Dalawang araw na siyang malaya kay Haje pero wala pa rin siyang nababalitaan dito.
Sa dalawang gabi iyon ay umiiyak siya. Hindi niya mapigilan ang pag-alpas ng luha sa kanyang mata.
Akala ba niya mahal siya ni Haje pero bakit wala manlang itong paramdam sa kanya?
“Where are you...

going, Threia?” tanong ng kanyang ama isang araw.
“Nababagot na po ako dito sa bahay. I want to go shopping,”
Pero ang totoo hindi iyon ang sadya niya sa labas. She wants to see Haje at kausapin ito para ayusin ang pangalan ng kanyang ama.
“Just contact my secretary for it. Hindi mo na kailangan lumabas. Hindi pa rin ako mapalagay sa seguridad mo hanggang nasa paligid lang natin ang Defuente na ‘yun.”
“Mag-iingat po ako. I promise. Hindi niya ako sasaktan.”
“Paano ka nakakasigurong hindi ka na niya sasaktan, huh?”
Mahirap talagang kumbinsihin ang ama niya kapag ganitong usapan na para sa kalagayan niya.
“Babalik rin naman po ako.” mahinang sabi niya. At malungkot na tumingin sa ama.
Biglang umamo ang mukha ni Henderson nang makita niya ang itsura ng anak.
Henderson sighed deeply. “Bring your bodyguards, then. Para sa ikakapanatag ng loob ko.”
Wala na siyang choice kundi umu-oo na lang.
Nakabuntot sa kanya ang mga bodyguards niya, at impossibleng matatakasan niya ang mga ito. Paano niya mapupuntahan si Haje sa kompanya nito kung mahigpit ang pagbabantay sa kanya?
Pagkatapos niyang mag-shopping ay napagdesisyunan niyang kumain muna sa paborito niyang restaurant.
Gusto niyang kumain ng pasta. Matagal na rin no’ng huli siyang kumain no’n.
“This way, Ma’am.” nakangiting sabi sa kanya ng waitress at igaya siya sa kanyang table.
Uupo na sana siya nang may nahagip ng kanyang mata. Si Haje, papunta sa kinaroroonan niya.
Hindi niya maiwasan pagmasdan ito habang lumalapit sa kanya. Suot nito ang three-black suits. Tanging mamahaling relo lamang ang accessory niya sa katawan. He’s tall and gorgeously handsome.
Pagpasok ng binata kanina ay sa kanya agad napunta ang atensyon ng mga babae… They look at him with awe. At isa na doon si Threia sa mga nakatingin sa kanya.
Bumilis ang tibok ng puso niya nang nasa harap na niya ito at nalanghap pa niya ang mamahalin nitong pabango at natural na amoy ng lalaki. Very manly.
Mabuti nalang nasa labas ang mga bodyguards niya.
“Ano’ng ginagawa mo dito?”
Napapikit siya ng mariin sa klase ng tanong niya.
“Of course, Threia, kakain siya. This is a fucking restaurant. Damn you!” piping aniya sa kanyang sarili.
“I want to eat with you. Kanina pa ako nakasunod sa iyo pero hindi mo manlang napansin ang presensya ko.” may pagtatampo sa boses ng binata.
“Bakit hindi ka lumapit sa akin?”
“With your bodyguards around you. I don’t think I can.”
Threia smirked at him. “Natatakot ka sa kanila?”
Tinaasan siya ng kilay ni Haje. “You underestimate me that much, huh.”
Umiling siya sa binata. “You are Haje Defuente. Nakakapanibago lang. Knowing you, gagawin mo ang lahat para sa kagustuhan mo.”
Kinagat ni Haje ang pang-ibaba niyang labi. At lumapit pa sa kanya ang binata hanggang sa ilang dangkal na lang ang layo ng kanilang mukha.
“Yeah, you’re right. Gagawin ko ang lahat para makita lang kita. I can easily dispatch your bodyguards para malapitan lang kita pero no’ng makita kitang nasisiyahan sa pamimili. Napigilan ko ang sarili na gawin ang mga tumatakbo sa isip ko. I enjoyed watching you a while ago anyway.”
Naramdaman na naman niya ang mga paru-paru sa kanyang tiyan. Malakas ang kabog ng puso niya.
Umiwas siya ng tingin kay Haje dahil hindi niya kayang salubungin ang malalim nitong titig sa kanya.
She doesn’t know what to say. Tila nablanko ang isip niya dahil sa mga binitawan na salita ng binata.
“Ahm,” tumikhim ang waitress sa tabi nila na kanina pa pala nakamasid sa kanilang dalawa.
“Ang sweet naman po ng boyfriend niyo, Ma’am. Sana all,” sabay hagikgik ng waitress.
“He’s not my boyfriend.” tanggi niya dahil iyon naman ang totoo.
“Soon,” ani Haje dahilan para pumula ang magkabilang pisngi niya.
“Sagutin mo na, Ma’am,” sugsog pa sa kanya ng babae.
Matalim niyang tinignan ito. Bakit ba nakikisabat ito?
Tuwid na tumayo ang babae sa klase ng tingin niya. “May I take your order, Ma’am, Sir?” sabi ng waitress nang mailang ata sa tingin niya.
“What’s yours?” baling sa kanya ni Haje.
Tumikhim si Threia. Hindi niya pa rin kayang tumingin kay Haje.
“Strozzapreti pasta with hazelnut granella, and ice tea, please.” aniya.
Tumango naman ang waitress saka binalingan si Haje. “How about you, Sir?”
“Same with her,”
“Okay po. Just wait a minute po.”