Serenity
Paglipas ng isang linggo ay bumalik na ang aking lakas at pagaling na rin ang mga natamo kong mga sugat. Agad akong chineck-up ng doctor at sinabing pwede na raw akong umuwi anumang oras ngayon. Kasama ko ngayon si Janice at kanina lang ay nandito rin ang aking mga magulang. Ngunit hindi ko man lang nakita ni minsan na bumisita si Ryker sa akin.
“Bes buti na lang at ayos ka na. Kumusta na ang pakiramdam mo?” tanong sa akin ni Janice at tumango naman ako tanda na ayos na ako. “Sigurado ka ba?” Tumango ako ulit bilang sagot sa kanya.
Tinulungan niya akong tumayo dahil medyo masakit pa ng kaunti ang aking mga paa dahil sa mga natamo kong sugat. Nailalakad ko naman na ang aking mga paa pero masakit lang itong itapak dahil pagaling pa lang ang mga sugat ko.
“Nasaan ba kasi ang asawa mo at hindi siya ang nandito para tulungan ka? Hindi ba siya nag-aalala sa iyo?” inis na tanong ni Janice.
Tipid akong ngumiti bago ko siya sinagot. “Abala lang iyon dahil parehas ba namang nandito ngayon sa hospital ang kambal syempre nag-aalala rin siya.”
Tinaasan niya ako ng kilay habang naglalakad na kami palabas ng kwarto. “Tss… Oo nag-aalala siya pero kahit minsan man lang ay hindi ka man lang ba niya pwedeng dalawin?” Umikot ang kanyang mga mata at nanahimik na lang ako.
Alam ko naman ang dahilan pero hindi ko na lang sinabi ito kay Janice. Kilala ko na siya at sigurado akong sesermonan niya lang ako. Paglabas namin ng kwarto ay humiling ako kay Janice na kung pwede ay bisitahin ko lang ang aking mga anak. Alam ko naman na kasama nila sina Linda at Maria pero gusto ko lang malaman kung ayos lang sila. Tumango naman siya at sinamahan ako hanggang sa makapunta kami sa kwarto ni Ryleigh.
Pagpasok ay agad kong nakita si Linda na kinakausap na si Ryleigh. Halos maiyak ako nang makita kong gising na ang aking anak. Kapansin-pansin na medyo nanghihina pa lang ito pero agad ko siyang linapitan at yinakap ng sobrang higpit.
“Oh my, thank God gising ka na baby ko.” Mahina siyang ngumiti.
“Mama miss na po kita, si Papa at Ryder. Sorry I worried all of you.” Umiling ako at binigyan ng halik sa kanyang noo ang aking anak.
“Mama misses you too, baby.”
Napansin yata ng aking anak na hirap akong maglakad kaya nagtaka siyang napatingin sa akin.
“Mama, why are you limping?” Napatingin ako kay Linda at ngumiti siya.
“Mama and Ryder had an accident, but no need to worry because the both of us are already fine.” Ngumiti siya ulit at gano’n din ako.
Napatingin ako kay Linda at sinabi sa kanya na siya na muna ang bahala sa aking anak at pupuntahan ko lang si Ryder. Mukhang alam naman na ni Linda na ayaw akong makita ni Ryker dito sa hospital kaya malungkot niya akong binigyan ng ngiti.
Nagpaalam ako sa aking anak at lumabas sa kanyang kwarto sabay sunod na pinuntahan si Ryder. Pagdating sa kwarto niya ay masaya na siyang naglalaro at binabantayan naman siya no Maria.
“Mommy!” sigaw ng aking anak pero kasunod nito ay bigla na lang siyang umiyak kaya mabilis ko siyang sinugod ng yakap. “Mommy, I’m so sorry. Is it my fault that we had an accident?” Agad akong umiling at pinahid ang pisngi ng aking anak.
“No, baby. Hindi mo iyon kasalanan dahil hindi naman natin alam na maaaksidente tayo. Stop crying because it’s not your fault okay?” Tumango siya at yinakap ako.
Halos manlambot ang aking puso dahil pakiramdam ng aking anak ay siya ang may kasalanan ng lahat. Napatingin ako kay Maria at nakita kong nagpapahid siya ng kanyang luha.
“Mommy are you going to stay with me? Please stay with me. I want you here.” Napatingin naman ako kay Maria at tumango na lang siya.
“Okay.” Baling ko sa aking anak at nakita ko ang pagliwanag ng mukha ni Ryder. “Janice dito na muna ako. Salamat sa pagtulong sa akin ha? Pwede ka nang umuwi para hindi naman ako nakakaabala sa iyo.”
“Sigurado ka?” tanong niya at tumango naman ako.
Nagpaalam na siya sa amin at lumabas na ng kwarto. Nagbilin pa siya na kung may kailangan daw ako ay tawagan ko lang daw siya. Paglabas niya ay inutusan ko naman si Maria na umuwi na para naman makapagpahinga na rin siya. Mukha kasing wala na rin siyang tulog at pahinga.
“Ma’am ayos lang po ako.” Umiling ako.
“Maria please go rest. Ako na ang bahala rito. Isa pa kilala mo naman si Ryder dahil iiyak siya oras na umalis ako. Ako na lang ang magbabantay sa kanya ngayong gabi. Bukas ay kuhanan mo na lang ako ng damit pamalit.” Ayaw man niya ay sumunod na lang siya sa akin.
Lumabas na siya at agad na nagpaalam. Sinabi niya na babalik na lang daw siya bukas. Nag-usap at medyo nag-asaran pa kaming dalawa ni Ryder hanggang sa sumapit ang hapunan. May mga nurse naman na nagpakain kay Ryder bago...

sila lumabas.
Agad na humikab ang aking anak tanda ng pagka-antok.
“Sleepy?” Tumango siya sabay kinukusot ang kanyang mga mata. “Go to sleep, and I’ll rub your back.”
Humiga naman siya at tumalikod upang iharap sa akin ang kanyang likod. Ugali ko kasi ang haplosin ang likod ni Ryder bago matulog dahil mas madali siyang antukin. Ilang minuto lang ay nakatulog na siya at mahimbing na itong natutulog. Ilang minuto pa ay bigla na rin akong nakaramdam ng antok kaya naman hinilig ko ang aking ulo sa kama ni Ryder.
Hindi ko na alam kung ilang oras na akong tulog dahil nagising na lang ako nang may yumuyugyog sa akin. Iminulat ko ang aking mga mata at hinilot ko ang aking ulo nang marinig ko ang boses ni Ryker.
“R-Ryker…”
“What the hell are you still doing here?” malumanay niyang tanong.
“Ahm, gusto kasi ni Ryder na dumito muna ako kaya kinailangan kong bantayan siya.” Nanahimik siya at saka pinakatitigan si Ryder sabay sa akin.
“How are you? Kumain ka man lang ba?” Nakaramdam ako ng tuwa dahil nag-aalala siya para sa akin.
Umiling ako. “Hindi pa. Okay naman na ang pakiramdam ko pero masakit pa kunti ang mga sugat ko lalo na iyong sa may bandang paa ko.”
“Stay here.”
Lumabas siya at hindi man lang sinabi kung saan siya pupunta. Namimiss ko na iyong pagiging sweet niya. Sana naman ay hindi na siya galit sa akin. Wala pang ilang minuto ay bumalik na siya at may hawak na siyang pagkain. Agad niya itong inabot sa akin at halos kumalam ang aking sikmura nang maamoy kung ano ito.
“Eat. Ayokong manghina ka. Ubusin mong lahat iyan.” Kinuha ko naman ito sa kanya sabay napangiti ako.
“Salamat. Ikaw kumain ka na ba?” tanong ko.
“Tapos na ako,” maikling sagot niya.
Pagbukas ko tama ako ng hinala dahil ito iyong galing sa Greenwhich na may chicken, pizza, at spaghetti. Agad ko naman itong linantakan dahil wala pa akong kinain mula kaninang umaga. Habang kumakain ay napansin ko na nakaupo si Ryker sa sofa at matamang nakatingin sa akin. Pilit kong iniiwasang huwag mapatingin sa kanya dahil kinakabahan ako sa mga titig niya.
Hanggang sa matapos akong kumain ay nanatiling nakatitig sa akin si Ryker. Pagkatapos kong kumain ay tumayo siya at akmang lalabas na nang pigilan ko siya.
“Teka saan ka pupunta? Hindi ka man lang ba didito muna?” Napatigil naman siya. “Ryker pwede ba tayong mag-usap? Galit ka pa rin ba sa akin?” Humarap siya sa akin at agad na lumapit sa akin.
“Ano sa tingin mo?” Nanahimik ako. “I meant what I said before Serenity. I am possessive. Pero kung ikaw mismo ay hindi mo man lang kayang gawin ang ipinangako mo sa akin ay mananatili akong galit sa iyo.” Napalunok ako.
“T-Then tell me what I need to do. Ayokong nag-aaway tayo. Isa pa hindi naman talaga kita linuluko kaya hindi ko na alam kung paano ka maniniwala sa akin.” Huminga siya ng malalim.
“Then don’t talk to men.”
“P-Paano kung may emergency at tanging lalaki lang ang makita kong pwede kong paghingan ng tulong?” Tumalim ang mga tingin niya.
“Don’t. Talk. To. Men.” Ulit niya
“Ryker please be reasonable.” Pakiusap ko sa kanya.
“Umuwi ka na bukas at huwag kang babalik dito.” Akmang aalis na siya ay pinigilan ko siya.
“I will do it. Please.” Naluluha kong sabi sa kanya.
Nakita ko siyang napangiti at agad na hinaplos niya ang aking pisngi.
“Stop crying, my love.” Halos mapapikit ako nang marinig ko ulit ang endearment niya.
Hindi ko na maintindihan si Ryker talaga. Noon ay sweet naman siya pero simula nang malaman na niya na nakikipag-usap ako sa mga lalaki ay nag-iba na ang ugali at pakikitungo niya sa akin. Ito na ba ang tunay niyang ugali at ngayon ko lang ito nakikita? Is he this strict? Ito ang masama dahil agad kaming naikasal at hindi ko man lang siya kinilala agad. Mahal ko si Ryker pero hindi ko alam kung hanggang kailan ako tatagal?
“Serenity, mahal na mahal kita at ayokong isipin mo na hinihigpitan kita. You can still go out and spend time with your friends. You can still do all the things that you want.” Napalunok ako sa kanyang sinabi. “Pero ang akin ay akin at ayokong maagaw ka ng iba. It makes my blood boil every time you talk with men. Kung dati ay hindi ako nagsasalita dahil hindi pa tayo kasal pero ngayon na asawa na kita ay hindi ako mananahimik sa isang tabi lang. Naiintindihan mo ba?” Tumango ako at binigyan niya ako ng halik sa aking mga labi.
His kisses are still the same. It’s still warm and loving. Siya pa rin naman ang lalaking mahal ko pero hindi ko akalain na ganito siya kastrikto. Totoo pala ang sabi nila na maraming namamatay sa maling akala. Marami rin akong akala noon kay Ryker at ngayon ay napapatunayan ko na itong lahat. Ryker is a scary possessive doctor.
-Ang daming nagalit kay Ryker at ang dami ring nainis sa flow ng story 😂. Peace.✌️-