Balik kami ngayon sa hospital dahil ngayon ang itinakdang operasyon ni Ryleigh. Sina Ryder, Mama, Papa, Mama Estrella at Papa Ferdinand ay kasama ko ngayon sa kwarto ni Ryleigh upang hintayin ang alas-otso dahil ililipat na siya sa OR. Napatingin kaming lahat sa pinto nang pumasok si Ryker at naghahanda na ito sa operasyon ng aming anak. Agad akong napatayo at pagkakita niya sa akin ay agad akong binigyan ng halik sa aking mga labi saka tinuon ang kanyang atensyon sa aming anak na babae.
“Are you ready for your operation?” tanong nito kay Ryleigh.
“Papa, I’m scared. What if I will not make it?” Napatingin naman sa akin si Ryleigh at agad na naiyak.
“Ssshhh…Papa is here. Hindi ko hahayaan na matakot ka. Hindi mo nga mararamdaman na ooperahan kita kasi matutulog ka. Paggising mo ay magiging healthy ka na ulit,” paliwanag ni Ryker para mawala ang takot ni Ryleigh.
Napatingin naman sa akin si Ryleigh at tinanguhan ko siya sabay inabot ang aking kamay. “Can Mama stay with me while I sleep?” Nagkatinginan kami ni Ryker at napatungo. “Please?”
“Okay, but she can’t come inside the operating room. She can only watch from near you.” Nakangiti namang tumango si Ryleigh at hinalikan ko ang kanyang kamay.
Pinalabas na kami ni Ryker at sinabi na maghintay na lang kami sa waiting area. Habang lumalabas sila ay may mga pumasok nang mga nurse para i-prepare si Ryleigh. Nabaling ang atensyon ni Ryker sa akin at saka hinawakan ako sa magkabila kong mga braso.
“If you can’t take it, you are free to leave the room. Hindi ko kasi alam kung kaya mong makakita ng dugo lalo na kung galing sa anak natin.” Napangiti naman ako kay Ryker at umiling.
“I’ll be fine. I-Isa pa I’ve seen blood for how many times.” Nagtaka naman si Ryker at tatanungin na sana niya ako kung ano ang ibig kong sabihin nang sinabi ng nurse na ready na si Ryleigh. Sa tingin ko ay mukhang nakalimutan ni Ryker na naging suicidal ako noon kaya gano’n na lang siya makatingin sa akin.
Lumipas ang ilang oras at hanggang ngayon ay hindi pa rin tapos ang operasyon ni Ryleigh. Kanina pa ako palakad-lakad pero wala pa ring balita kung kumusta na ang aming anak. Maya-maya ay nakarinig ako na successful ang operation ni Ryleigh at napaangat ang tingin ni Ryker sa akin sabay ngumiti siya. Gumaan ang aking pakiramdam nang bigla akong makaramdam ng pagkahilo kaya napahawak ako sa railings. Bigla na lang akong napaupo sa sahig habang sapo ko ang aking ulo. Halos ipikit ko na ang aking mga mata dahil umiikot ang aking mundo. Pakiramdam ko kapag imumulat ko ang aking mga mata ay matutumba ako.
“Serenity?” rinig kong sigaw ni Ryker sa aking pangalan pero hindi ko siya kayang sagutin.
Unti-unting nawawala ang aking diwa dahil parang nasa malalim akong balon at nawawala ng paunti-unti ang aking malay. Ang huling naalala ko na lang ay ang boses ni Ryker na sinisigaw ang aking pangalan.
Hindi ko alam kung bakit bigla na lang natumba ang asawa. Buti na lang at tapos na ang operasyon ni Ryleigh kundi ay hindi ko alam kung sino ang uunahin ko sa kanila. Agad kong tinaggal ang nakapulupot na aking doctor’s gown at mabilis na binuhat si Serenity. Agad akong nagpatawag ng stretcher upang agad na gamutin si Serenity. Sinabi ko sa mga nurse at ang kasama kong doctor na tumulong na nag-opera sa aking anak na siya na ang bahala na maglabas sa aking anak. Umuo naman siya habang agad na pinacheck-up ko si Serenity. Agad kong tinawag ang kaibigang si Jack dahil sa hospital na ito ay ang kaibigan lang ang pinagkakatiwalaan ko.
“What is it? What happened to her?” tanong ni Jack sa akin.
“I don’t know,” sagot ko kay Jack na nag-aalala. “She just collapsed, and I don’t know why.”
Agad namang chineck-up ni Jack ang asawa ko at sinabi sa akin na maghintay na lang muna ako sa labas ng clinic niya. Hindi naman tumagal ng ilang minuto ang checkup ni Jack dahil agad itong lumabas at masayang napangiti sa akin na parang baliw. Agad na niya akong tinawag sa kanyang clinic at saka may isinusulat na kung ano sa kanyang papel. Pagka-upo ko sa upuan na nasa harapan ng table niya ay bigla na lang siyang may inabot sa akin. Pagbasa ko ay puro vitamins ito na aking ipinagtaka.
“What is wrong with my wife? Bakit puro vitamins ang binibigay mo sa akin? Bakit may...

kulang ba sa asawa ko?” sunud-sunod kong tanong sa kanya at natawa lang siya ng mahina.
“Idiot! Your wife is pregnant.” Napamaang akong napatingin kay Jack at gano’n na lang ang tuwa ko na noong malaman ko na buntis siya.
Hindi na ako nagpaalam kay Jack at dali-daling pinuntahan ang aking asawa sa kanyang kwarto. Pagdating ko roon ay nakita kong kasama niya ang kanyang mga magulang. Nakita kong gising na siya at mukha pa rin siyang nanghihina. Tipid siyang napangiti sa akin sabay naglakad ako palapit sa kanya at hindi ko na pinansin ang kanyang mga magulang na nasa kanyang tabi. Agad ko siyang binigyan ng yakap at hinalikan ang kanyang noo.
“Ryker? May problema ba anak kung bakit daw nahimatay ang aming anak?” tanong sa aking ng ina ni Serenity at masaya akong napatingin sa kanya sabay umiling.
Ngumiti ako sa kanyang ina sabay napatitig sa aking asawa na nagtataka. “Wala hong problema Mama. It’s just that my wife is pregnant.”
Narinig kong napasinghap si Mama at nakatingin naman ako ng mataman sa mga mata ng aking asawa na mukhang nagulat din sa aking ibinalita.
“I-I’m pregnant?” tanong ni Serenity sa akin at tumango naman ako.
“Thank you,” sabi ko sabay yinakap siyang muli ng mahigpit.
Pagkatapos ng operasyon ng aking anak noong araw na iyon ay lumabas na rin si Serenity dahil lumakas na ito at kaya lamang ito nanghihina ay dahil sa kanyang pagbubuntis. Binisita ko si Ryleigh nang malaman kong gising na siya. Nakita kong nandoon na si Linda at abalang kumakain ng mansanas habang nanunuod ng TV.
“Papa!” sigaw ni Ryleigh pagkakita niya sa akin. “Where’s mom and Ryder?” tanong niya sa akin at napangiti naman ako.
“Mom is taking a good rest at home.” Umupo ako sa gilid ng kama ng aking anak sabay hinawakan ang kanyang kamay. “Baby? If I tell you that you and Ryder are going to be a big sister and a big brother, would that be okay to you?”
Nagtataka namang napatingin sa akin ang aking anak at saka tumango. “Yes, Papa. I would love to have a sibling someday. Why? Are we going to have a baby?” Masaya akong tumango at napatili si Ryleigh pero agad ko siyang pinatigil dahil baka mabinat siya lalo at kagagaling niya lang sa kanyang operasyon.
“You like that?” tanong ko kay Ryleigh at tumango naman siya.
“I’m excited, Papa. Sana baby girl para may kasama akong maglaro ng barbies ko.” Natawa naman ako ng mahina at ginulo ang kanyang buhok.
Pagkatapos ko siyang icheck-up ay lumabas ako ng kanyang kwarto at pabalik na sana ako nang may nakasalubong ako na nagpasira ng aking araw.
“Hi doc!” bati sa akin ni Darwin at agad na nagsalubong ang aking dalawang kilay.
Hindi ko siya pinansin at linagpasan siya dahil baka magkasala lang ako oras na magtagal kaming magkausap. Kaso nang paalis na ako ay napatigil ako nang marinig ko siyang magsalita.
“May asawa ako noon at naghiwalay din kami noon. Alam mo ba ang dahilan kung bakit? It’s because I was so jealous of the other men around her. Nasa isip ko noon na akin lang siya at hindi ako papayag na maagaw siya ng iba. I tried controlling her to the point where I never want her to leave our house already. Akala ko noon tama ang ginagawa ko pero hindi ko alam na iyon na pala iyong mga panahon na unti-unti na siyang lumalayo sa akin. The next thing I know she asked for an annulment, and until now I regret the things that I did to her.” Humarap ako sa kanya at gano’n din siya.
“Ikaw iyon at hindi ako. I can never do those things to my wife,” sabi ko pero natawa siya ng mahina na ikinakunot ng aking noo.
“Really? Ngayon pa nga lang ay pinagbabawalan mo na siyang kausapin ako at iba pang mga lalaki dahil seloso ka.”
“Because you don’t know how to have some distance with my wife even though I told you not to talk to her.” Umiiling lang siyang natatawa.
“Trust me riyan nagsisimula ang pagkasira ng bawat relasyon. Alam kong galit ka sa akin pero maniwala ka sa akin kapag sinabi kong darating ang araw na magsasawa sa iyo ang asawa mo kapag hindi ka pa nagbago.” Natahimik ako at saka iniwan na akong nakatayo sa aisle na iyon.
-Pasensya na at ngayon lang ulit nakapag-update. Tulad ng aking ipinangako ay tatlong chapters po ang i-uupload ko. Bukas ulit iyong iba. Enjoy po. –