XKING POV
“I DON’T FUCKING CARE!”
Malakas na suntok ng ibinigay ko sa lalaking binubugbog ko ngayon. Kanina pa siya nagmamaka-awa sa’ken. Telling me hefeel sorry for calling me asshole a while ago. Yeah, nakabangga ko siya kanina and I didn’t say anything. But he called me asshole. Nagpantig ang tainga ko ko kayak o siya binubugbog ngayon.
“Tama na!”
“Sa susunod, kilalanin mo ang babanggain mo.” Banta ko saka siya iniwang duguan sa tabi ng kalsada. May ilang nakakita pero hindi sila nakialam. They f**king know me. Kilala akong gangster but they don’t have any idea that I have a gang. Kilala ako dahil nakahanay ang pangala ko sa top ten youngest billionaire.
I’m XKing Salvador. ‘Xking’ is just my nickname or screen name. I have my real name but i’m not using it because of one thing-I won’t use my real name until I’m done with my reveng.
I’m far from the real me. Before I was a kind-hearted guy who peacefully liveing at our mansion. Unico ijo ako. Bata palang ako, lagi kong kasama ng Papa ko sa kompanya namin kaya kilalang-kilala ako ng mga tao-ang Salvador Enterprises. Mula sa pulitika, sa business world o kahit saan pa ‘yan. Imagine, I was a child back then but I became famous.
That’s because of my father who really good at business. Hindi lang siya kilala dahil sa galing niya sa business kundi dahil sa kabaitang taglay niya. Yun nga ang namana ko sa kanya. But one day, something happened.
I was fifteen at that time. One morning, nagising nalang ako na wala na ang magulang ko. Natagpuan silang patay sa sarili nilang kwarto They were murdered.I have no fucking idea why they were murderd.
For f**k’s sake, my parents are angels! They are kind-hearted people pero may mga demonyo talaga likaw ang bituka. At the age of fifteen, nagging matured ako, napuno ng galit ang dibdib ko. And that makes me evil. Sa tulong ng kanang kamay ni Papa, tinuruan niya ako kung paano mag-handle ng business.
Nanatili siya sa tabi ko. Malaki ang tiwala ko sa kanya dahil siya na ang nagging katuwang ni Papa mula pa noong maliit na bata pa lang ako-si Maximo. Alam kong imposibleng makapagpatakbo ng isang kompanya ang isang fifteen year old na bata but with the help of Maximo, I did. Hanggang sa maging gamay ko ang kompanya namin. Mas lumago ‘yun pagkatapos ng limang taon.
Gayunpaman, walang nakakaalam na ako pa rin ang CEO ng Salvador Enterprises. Dahil si Maximo ang pinapaharap ko sa kanila-siya ang aking acting CEO.
Sa mga papeles, walang nakalagay na pangalan ko, just the title, CEO of Salvador Enterprises. Then my signature. Well, that’s part of my plan.
Akala ng lahat, nawala ng bula ang pamilya ng Salvador but they were wrong. I’m here, still kicking and alive. I had them investigated-yung mga tao sa likod ng pagpatay sa mga magulang ko.
Nangunguna parin ang Salvador Enterprises sa mga top businessmen sa bansa.
When I was seventeen, hinanap ko sina Seth Ocampo, Shawn David, Kieffer Sandoval, Ace Xander Jung at Zaine Villela and I asked to join in my gang called XBang. They are my highschool friends. Magkakasama kami sa Shin-woo University but then nagkahiwalay lang kami no’ng nangyari ang trahedya sa pamilya ko. Napatigil ako sa pag-aaral.
Then at the age of nineteen, nakapagpagawa ako ng sarili kong school. At doon na naglipatan ang mga kaibigan ko o ka-gang ko. They know my story. Silang lima at si Maximo lang ang nakakakilala sa buong pagkatao ko. And I trust them. Naging matunog ang pangalan ko sa mundo ng business. But they only know my name but they have no idea that I’m the fucking son of Lucio and Magdalene Salvador.
Hanggang ngayon at kasama ko pa rin si Maximo. He’s on his fifties but he’s still strong. Hindi na siya nagka-asawa dahil itinuring niya akong anak niya. Siya ang gumabay sa’ken. Siya ang nariyan sa tabi ko. Through good times and bad times. Maximo pa rin ang tawag ko sa kanya pero tinuring ko siyang ama ko. Second father. And he’s aware that I’m a gangster.
One of the reason why I became a gangster? Because of the tragedy happened to my parents. Gusto kong maghiganti hindi lang sa business kundi gusto ko silang harapin. Gusto kong ipamukha sa kanila na ako ang anak ng pinatay nila. At magagawa ko lang ‘yun kapag malakas ako. Kaya nagpaka-gangster ako. I was cold-hearted, I’m rude and I’m an evil.
I’m the leader of XBang. Rank number one sa underground world. I love to fight. And my specialty is to kill people-reasonable.
Mula sa mabait na bata na ngayo’y ugaling demonyo. That’s me. And I don’t f**king care about what other’s said. Because they don’t know my story.
__________^__________
JILLIANE POV
HINDI ko...

mapigilan ang mabilis na pagpatak ng luha ko habang tumatakbo palabas ng mansion namin. I don’t know what to thinks. I’m hurt. I don’t kow why.
They are my family but they are hurting me. Poor me.
Gabi na at wala akong ideya kung saan ako pupunta. All I want to do is to run away. Gusto ko munang lumayo sa pamilya ko-well, pamilya nga ba? Napailing nalang ako sa naisip ko. Napatigil ako saka tiningnan ang suot kong heels. Damn! Ang sakit na ng paa ko. Tumigil ako. Saka ko naramdaman ang matnding pagod. Nakakahingal palang tumakbo ng gano’n kalayo. Umiiyak pa’ko.
Pinahid ko ang luha ko saka naupo sa isang bench sa tabi ng kalsada. Nasaan na ba kaya ako? Napansin kong sarado na ang ilang tindahan at establishments sa parting ito pero may ilaw naman ang poste kaya ayos lang. Hindi naman ako duwag sa dilim. Nakatakbo nga akong mag-isa kanina papunta dito eh.
I sighed as I’m trying to rememeer the sweet memories with my family. It really hurts..
Tumutulo na naman ang luha ko nang saktong mapadako ang tingin ko sa paa ko. Ang pula ng glid ng paa ko. Bakit ba kase ako naka-heels? Nakakainis! Tinanggal ko ang heels ko saka iniharap sa’ken.
“Ikaw na heels ka, nakikisabay ka! Nasasaktan na nga ang puso ko, sinaktan mo pa ang paa ko!” sabi ko saka ibinato kung saan ang heels ko. I hate you heels!
“F**K!”
Namilog ang mata ko sa narinig. May nagmura. W-wait, may multo ba? Ano ‘yun? Saan galing ang salitang ‘yun?
Tumingin ako sa paligid. Wala akong masyadong ma-aninag dahil nanlabo na ang mata ko sa pag-iyak, idagdag pa ang madilim na paligid. Hanggang sa isang bulto ang lumabas mula sa kung saan.
“This f**king heels..”
Lalong nanlaki ang mata ko. Heels daw? Sa’ken ba? Naku, patay na. “A-Ah, ano..”
Nang mas makalapit ang bulto ng katawan na iyon ay napasinghap ako. A monster-wait, a greek god from heaven, I think? He’s sexy and hot. At, shemay, ideal man ko siya. Tall, dark and handsome.
“Drooling over me, huh?”
Agad akong natauhan sa sinabi niya. Masyado bang halata? Nakakahiya. Napadako ang tingin ko sa hawak niya. Heels ko ‘yon ah!
“B-Bakit hawak mo ang heels ko?”
“Ah. This is yours. Yeah, it’s pretty obvious.” Sabi nito habang nakatingin sa paa ko. Bigla naman kong nakaramdam ng awkwardness.
“A-Ano..”
“I got hit by this heels.” He said. He’s looking at me seriously. Ngayon ko natitigan ang muka niya at nakakatakot pala siya. Ang sama ng tingin niya sa’ken.
Natamaan pala siya. “S-Sorry, ‘di ko sinasadya.Kasi, bakit andyan ka s adilim saka..”
“I’m not giving you the rights to ask me anything. Tch.” He said then bigla nalang niyang hinagis sa’ken ang heels ko. Aba, aba!
“Hoy!” sigaw ko nang tumalikod na siya. He’s so rude.
He turn around and looked at me with his dangerous eyes. Parang papatay kung makatingin eh! “What?”
“Hindi ka man lang magso-sorry?” tanong ko. Aba, after he acted rude toward me, basta nalang siya tatalikod?
He looked at me with disbelief. “Are you f**king serious, woman? I believe that you should be the one saying sorry here? I got hit by your heels. Damn it.”
At ang hilig magmura. Lalaking ‘to, gwapo pa man din! Ideal man ko pa man din.
“E’di sorrrrryyy!” sabi ko. “Your turn.”
“What?” he looks irritated. Bakit, ako ba hindi?
“Mag-sorry ka din. Nag-sorry na ako eh.”
He just tch-ed then walks out. Bastos talaga! Panira ng ideal man ang lalaking ‘yun ah. Aish! Napatingin na naman ako sa heels ko na nasa damuhan na inihagis nung lalaking hambog. Pinulot ko iyon saka iniharap muli sa akin.
“Ikaw talaga na heels ka, kumo-kota ka! Sinaktan mo na nga ang paa ko, sinaktan mo pa ‘yung gwapong hambog na ‘yun. I hate you talaga!”
Daig ko pa ang baliw sa pagka-usap sa heels ko. Well, I’m Jilliane Villafurte and my middle name is crazy. I grew up with a silver spoon in my mouth. Lumaki akong parang prinsesa. Lahat ng gusto ko, binibigay ng pamilya ko sa’kin.
Sometimes, I’m a spoiled brat. I don’t know. Minsan kasi, childish ako. Aminado naman ako. Para akong hindi twenty two sa ikinikilos ko. Palibhasa, baby na baby ang turing sa’ken sa mansion namin. I’m noisy sometimes, I’m clumsy, I’m weird-sabi nila. Pero minsan lang. And iyakin ako. Sensitive ako masyado. Once na masaktan ako, kahit super light lang, umiiyak na agad ako.
I’m friendly and addicted to cotton candies-booster ko iyan. Kapag malungkot ako o nasasaktan ako, I just needed a cotton candy and I’m sure I’ll be fine. It comforts me and I don’t know why. Para nga talaga akong bata. I am really weird, eh?
[CHAPTER ONE COMPLETE, PASENSYA NA KUNG DELETE YUNG STORY INULIT KO SORRY TALAGA HUHU!!!!! SANA MABASA NIYO ULIT]✔