WALA TALAGANG SECOND CHANCES SA PAG-IBIG
(6)
________________________________________________
Sumibol ang mga munting kirot sa puso ng dalaga. Tila ba mayroong karayom ang marahang tumutusok ngayon sa puso niya habang sinusundan ng tingin ang lalaki. Kilalang-kilala niya ang bulto nito kahit pa nakatalikod. Kabisado rin ni Kristine ang tindig at paglalakad nito.
“Ano ba Carlo, sabing hintayin mo ko.” reklamo ni Catherine. Napapikit naman si Kristine nang lumalim ang nararamdaman niyang kirot matapos marinig ang pangalan ng dating nobyo.
Ang nais niya sana’y makalimot at makapaglibang ngayong gabi kaya naisipan niyang pumayag sa imbitasyon ni Andrei. Ngunit tila pinaglalaruan siya ng tadhana. Sa dinami-dami kase ng lugar at pagkakataon, bakit nataon pang ngayon sila nagkasabay na pumunta sa iisang lugar.
“Is there a problem Kristine?” may pag-aalalang tanong ni Andrei nang mapansin nitong natigilan ang dalaga. “W-Wala naman.” kaila ni Kristine. Gusto niya sana itong hingian ng pabor na lumipat nalang sila ng ibang restaurant ngunit nauunahan naman siya ng hiya. Ilang oras na din kase itong nagmamaneho atsaka naririto narin sila. Isa pa, hindi rin alam ni Kristine kung paano ipapaliwanag kay Andrei ang dahilan niya.
“Bahala na.” nasabi nalang niya sa sarili. Mukhang malawak naman ang loob ng restaurant kaya ipapanalangin nalang niya na sana hindi pagtagpuin ang kanilang mga landas.
Okupado na ang lahat ng lamesang nadaanan nila Kristine pagkapasok sa loob. Masasabi niyang tanyag talaga ang naturang kainan na pinagdalhan sakanya ni Andrei. Kung gaano kase kagara ang hitsura nito sa labas, dinoble pa ito dito sa loob. Kahit saan niya ipaling ang paningin, kumukutitap sa mga mata niya ang kumikinang na ginto. Hindi na rin siya magugulat kung presyong ginto din ang mga pagkain dito.
“Ladies first.” Ani ni Andrei matapos hilahin ang upuan. Sinuklian naman ito ni Kristine ng ngiti atsaka umupo. “Thank you.” sambit niya kasabay ng palihim niyang pagsuri sa paligid. Gusto lang kase ni Kristine na makatiyak na walang Catherine at Carlo sa malapit.
“Okay ka lang ba talaga? You seem tense.” Napatingin siya kay Andrei pagkatapos siya nitong punahin. Kanina pa talaga kase nito napapansin na may kakaiba sa ikinikilos ng dalaga. Masyadong conscious si Kristine sa sarili at sa paligid.
Umiling siya saka matipid na ngumiti. “Okay lang ako. Pero tense? Siguro. Medyo kinakabahan kase ako.” bahagya niyang pag-amin. Totoo naman talaga ang kaba na nararamdaman niya ngayon. Kaba dahil sa date nila at kaba rin para sa posibilidad na magsalubong ang landas niya at ng mag-asawa. Hindi niya lang kayang aminin ang huli.
Nagkibit ng balikat si Andrei. “Well, I can’t really blame you for feeling like that. Nakakatense talaga ‘pag may kasama kang kasing guwapo ko.” sinamahan pa nito ng kindat ang pagbubuhat sa sariling bangko.
Hindi tuloy napigilang mapatawa ni Kristine dahil dito. “Sobrang humble mo naman pala.” nanunudyo niyang sabi. Gumuhit ang ngiti sa mga labi ni Andrei.”Finally. Nakita din kitang tumawa.” magiliw nitong sabi habang diretsong nakatitig sa mukha niya. Pinabilis nito ang ritmo ng puso ni Kristine na mas lalo pang bumilis matapos nitong mahuli ang kanyang mga mata. Sandali lang silang nagkatitigan dahil si Andrei narin ang naunang umiwas. “Can I ask you something?”
“Hmm.. Depende sa tanong.” matipid na napairap si Kristine nang biglang magdrama si Andrei, di kase nito nagustuhan ang binigay niyang sagot. “Para...

kang bata.” pang-aasar niya.
Sinakyan naman ito ng lalaki. “Sana nga naging bata nalang ako para pwede kitang maging teacher.”
“Ako teacher mo?” Ulit ni Kristine. “Ano namang matututunan mo sakin, aber?” Naging seryoso bigla ang mga titig ni Andrei. “Kung paano ba magmahal ulit.” anito. Kulang nalang na literal na tumalon palabas sa didbib ni Kristine ang sariling puso. Nagmistulang tambol kase ang bawat kabog nito matapos marinig ang pangmalakasang banat ni Andrei. She rolled her eyes even more. “Ang dami mong alam na kalokohan.” aniya na agad namang inilingan ng lalaki.
“Maybe I sounded like I’m kidding but actually I am not. And to tell you honestly Kristine. From the very first day until now, tinuturuan mo na ako kung paano bang magmahal ulit…” tumigil sandali si Andrei sa pagsasalita para malamlam siyang matitigan. Napalunok naman siya ng laway dahil dito.
“Sana bigyan mo rin ako ng pagkakataon para maturuan rin kita kung paano ako mahalin.” dugtong ni Andrei pagkatapos.
Kristine can’t find any words to say nor how to react. Paano ba napunta sa ganito ang usapan nila? Wala na siyang paki-alam sa iisipin ni Andrei basta natulala nalang siya sa sinabi nito. Dama niya ang sinseridad ng lalaki sa bawat salitang binitiwan nito. But the thing is, kahit mayroon na itong puwang sakanyang puso hindi parin malinaw ang nararamdaman niya para rito.
Iba kase yung nadarama niyang kilig sa mga rosas at notes na palaging pinapadala ni Andrei, kumpara sa nararamdaman niya ngayon. Hindi niya tuloy masabi kung namimiss niya lang ba ang pakiramdam ng ganoon. Dahil ngayon na narinig niya na mismo ang pagtatapat nito, pag-aalinlangan naman ang tangi niyang nararamdaman.
“Andrei, tungkol dyan-”
“Please hold it.” pigil nito sakanya. “Hindi ako naghahangad agad ng sagot Kristine. Let us just enjoy each company while it last and let time and destiny do it’s job.”
Ngumiti siya at tinanguan nalang ang sinabi nito. Maluwag na nakahinga si Kristine dahil hindi rin naman niya gustong matapos agad ang kung anong sinisimulan palang nila ni Andrei. “Mukhang matagal pa naman ang orders natin. Okay lang ba kung maiwan muna kitang mag-isa? Tatawag lang ako para icheck si Miyabelle.” permiso nito.
“Sure. No problem.” sagot niya. Nangako naman si Andrei bago siya nito tuluyang iniwan na magiging mabilis lang ang gagawin nito.
Habang wala ang lalaki, inabala ni Kristine ang sarili sa pag-iisip ng kung anu-ano para malibang at mabaling ang isip sa ibang bagay. Tapos naisipan niyang kumuha ng selfie upang maging remembrance niya sa magarbong restaurant.
Inilabas ni Kristine ang cellphone saka kaswal na nagposing sa harap ng camera. Pagkatapos makuhanan ang sarili, chineck niya ito kung instagramable ba ang picture. Nandilat ang mga mata ni Kristine sa nakitang nagphotobomb na lalaki. Bagama’t kalahati lang ng mukha nito ang nakuhaan, hindi parin siya maaaring magkamali. Siguradong-sigurado siya na si Carlo iyon.
“Kristine.” Umangat ang mga balikat niya matapos marinig ang sariling pangalan. “Ginulat mo ko, akala ko kung sino na.” baling niya kay Andrei na kababalik lang. “Sorry, hindi ko sinasadyang gulatin ka. Anyways, I met an old friend. Sinama ko siya dito para ipagyabang I mean ipakilala ka sakanya.” anito na napapangiti pa saka may tinawag mula sa likuran niya.
“Kristine, meet my old friend slash best buddy. Carlo Montecillo.