Where are you💖
=Chapter 1🍒
[Ipasa mona agad ang mga papeles Ms. Kay] sabi ni Mrs. Reyes sa kabilang linya.
“yes Ma’am” pinatay kona ang tawag sa sobrang inis kanina pa sya tumatawag sakin at sinasabi na bilisan ko! ano bang ginagawa ko ngayon? kanina pa ako lakad takbo dito!
N*matay ang dating CEO dito sa malaking kumpanya na pinag tatrabauhan ko. Actually I’m his secretary ewan ko kung mapapalitan na’ko kasi papalit daw sakanya ang anak nya? ewan ko! basta may papalit sakanya.
sa sobrang bilis kong lumakad ay may nabangga ako kaya natapon ang mga papeles na dala ko! what now?
“S-sorry, Ms. Kay” sabi nung lalaking nabangga ko.
“No it’s okay” tutulungan na sana nya ako nang alisin ko ang kamay nya “Akona.” sabi ko. tumangu sya at mabilis na umalis. ayokong mapalapit sa mga tao kase ayokong maiwanan..
pag tayu ko ay natigilan ako…
“Zen…” bulung ko.
Totoo ba’to? hinde… yeah his here
/falsh back/
“Kaycee, diba sabi ko sayo wag mo akong pupuntahan...

do’n?” sabi sakin ni Zen.
nag lalakad kami pauwi.
“Kasi naman! bakit ka nakipag bugbugan? remember?! you made a promised! you said na di kana makikipag away!” sigaw ko sakanya.
Totoo naman e! ilang beses na nyang sinabi yon! e anong ginagawa nya ngayon?! araw araw nakikipag away?!
“Di ko yun maiiwasan, Kay…” paliwanag nya.
“tumakbo ka nalang! wag mo silang patulan!” sabi ko.
“ayts..”
“oh baket?! alam mo?! 19 years old kana ganyan ka pa!” suway ko sakanya.
“E ikaw?! para kang nanay! nanay ba kita?” pabibwisit nya sakin.
kinotong ko sya. “wag mokong ganyanin, Zen!” sigaw ko.
bilang may kotseng tumigil sa harap namin at dinakip kami. sumigaw ako pero dinakpan nila ang labi ko.
“Kaycee!” Sigaw ni Zaizen.
nakakatakot… may dala silang baril.. nandidilim ang paningin ko sa hilo.. naririnig ko ang boses ni Zen pero hindi na ako makasagot sa hilo. at unti unti nang pumikit ang mga mata ko at nakatulog.
“K-kaycee” gising sakin ni Zen.
binuksan ko ang mga mata ko.