ang dilim wala kang makikita kahit ano. nararamdaman kolang ang kamay ni Zen sa mga kamay kong naka kadena.
“Z-zen.. n-natatakot ako…” iyak ko.
nanlalambot ang buong katawan ko dahil aa takot at kaba…
niyakap nya ako. “shh.. nandito ako” sabi nya.
may narinig akong mga putuk nang bala sa labas kaya lumakas ang pag iyak ko. ginawa lahat ni Zen para mapatahan ako kaso hindi ako tumahan.
“ilalabas kita dito.. okay?” sabi ni Zen.
hanggang ngayon wala akong makita sa dilim.
“Zen natatakot ako..” iyak ko.
hindi kami makakalabas dito. kahit gusto kong maniwala sakanya ay parang malabo.
“trust me, Kay” bulung nya saken “makakatayu kaba?” tanung nya.
“o-oo” sabi ko.
tumayu kami. yakap ko si Zen sa likod. may sinindi syang lighter nag hanap sya nang kung ano at sininsi iyon. linibot ko ang tingin ko sa pligid mukang nasa budega kami may amoy p*tay pa.
sinusundan kolang si Zen. pinaupo nya muna ako sa gulid nang pinto habang sya...

ay sinusubukan buksan iyon.
“Zen, makakalabas ba tayo?” tanung ko.
tumingin sya sakin at ngumiti. “yeah, of course” sabi nya.
nag tiwala ako sa sinabi nyang yun.
hanggang sa mabuksan nya ang pinto nag liwanag ang muka ko. hinawakan nya ako a kamay at tumakbo kami.
“tumakbo ka lang ha..” sabi nya sakin at tumangu ako. hawak nya ako sa kamay.
Nasa gubat kami halata naman dahil maraming malalaking halaman dito. may naririnig parin akong putukan sa kalayuan.
biglang humintu si Zen at tumingin sakanya mukang pagud sy hinahabol nya ang hininga nya.
“a-ayos kalang?” tanung ko sakanya.
he smiled. “y-yeah” sabi nya.
ang bilis ang pag hinga nya.
“Zen, mahahabol nila tayo..” iyak ko.
umupu sya. “h-hindi ka nila mahahabol, Kay” sabi nya.
Ano? hindi nila ako mahahabol?
“H-hindi ko maintindihan, Zen..” hinawakan ko ang kamay nya.
“Tumakbo kana, Kay…” sabi nya.
Mya narinig kaming ingay na parang tumatakbo sa di kalayuan.
“T-tumakbo kana..” ulit nya.
hinde.. hindi kita iiwan.