(MISTY ALEJANDRA LOPEZ)
Bumalik siya silid na inukupa ng dalaga para e check ito. Ganun nalang ang pagkagulat niya nanginginig na at subrang init na nito.
Pinatay niya ang aircon at pinatungan ng isa ang kumot upang hindi na ito lalamigin. Muli siyang lumabas at kumuha ng gamot at tubig.
“Miss, wake up!” Pag gising niya sa dalaga na nanginginig sa lamig at nag-aapoy sa subrang init.
“Hmm” tanging ungol lang sinagot nito. Umupo siya sa tabi ng dalaga sinalat ang noo nito.
“Miss, you need to take a medicine to lessen your fever.” mahina ngunit masuyo niyang sabi.
Iminulat ng dalaga ang kanyang mata at tinangkang bumangon ngunit hindi kaya ng kanyang katawan.
Inalalayan siya ng binata na bumangon. Kinuha niya ang paracetamol at tubig sa bedside table.
“Open your mouth, young lady.” utos niya sa dalaga na agad naman nitong sinunod.
Inilagay niya ang gamot at pinainom ng tubig. Agad naman nitong nilunok at muling humiga. Umalis siya sa tabi ng dalaga at nag tungo sa banyo. Kumuha siya palanggana at nilagyan ng tubig. Kumuha siya hindi pa nagamit na face towel.
Muli siyang umupo sa tabi ng dalaga at pinunasan ito. Wala siyang ibang nararamdaman kundi awa lang. Awang awa siya sa dalaga. Hindi niya alam kung bakit sumikdo ang kanyang puso sa kalagayan ng dalaga ngayon.
Nang matapos niya itong punasan, ibinalik niya ang palanggana na ginagamit sa banyo. Muli niyang inayos ang kumot ng dalaga.
“Matulog ka muna, lalabas lang ako at mag luto ng sopas.” paalam niya sa dalaga. Lumabas siya silid at nagsimula ng magluto.
Bitbit ang nilutong niyang sopas at bumalik sa silid. Inilapag niya ito sa maliit na lamesa at pinabangon ang dalaga.
“Say ahhh” utos niya sa dalagang namumutla.
“Ahh” sinunod naman ito ng dalaga at sinubuan niya ito ng sopas. Marahan itong nginuya ng dalaga. Walang reklamong natanggap galing dito.
Sinubuan niya pa ulit at ng makalahati ng dalaga ang sopas ay umayaw na ito.
“A-ayaw ko na” nilalamig na sabi nito. Wala siyang nagawa kundi sundin ang sinabi nito.
Napabuntong hininga niyang nilapag ang bowl sa lamesa. Inalalayan niya ang dalaga pahiga at kinumutan.
Naisipan niyang iwan na ang dalaga sa silid ngunit…
“A-ang l-lamig!” Nangangatal na usal nito. Kahit subrang hina ng boses ng dalaga ay narinig niya parin ang sinabi nito. Hindi nalamang ito niya pinansin sa isipin na mawala din ang lamig nararamdaman ng dalaga maya maya.
Binuksan na niya ang pintuan ngunit sa ikalawang pagkakataon ay napatigil siya.
“Huwag mo akong iwan, please!” Naiiyak na pakiusap ng dalaga. Kunot noo niya itong nilingon at kita niya ang pagkinang ng mga luha na dumadaloy sa pisngi nito. Kasabay ng pag agos ng luha ng dalaga ay para ding May humahaplos sa kanyang puso.
Normal lang siguro itong mararamdaman dahil may kapatid din siyang babae ngunit sumalungat naman ang kanyang puso sa isiping iyon.
Humakbang siya pabalik sa dalaga at marahan na umupo sa gilid ng kama. Hinaplos niya ang buhok nito kasabay sa pagbitaw ng mga salitang…
“Hindi kita iiwan, dito lang ako sa tabi mo.” Mahinang bulong ni River sa dalaga na siyang ikinalingon nito.
Nagkatinginan silang dalawa ngunit agad ding ibinaba ng dalaga ang kanyang paningin dahil sa hindi mapangalanan na reaksyon ng kanyang puso. Bumilis ang tibok ng kanyang puso sa tagpong iyon...

ngunit hindi niya alam ang kahulugan nito.
“S-subrang lamig.” sabi niyang muli sa mahinang boses para patigilin ang pagwawala ng kanyang puso.
Narinig iyon ng binata at inayos nito ang kumot na medyo bumaba.
“Sleep.” utos ni River kay Misale. Ipinikit na Misale ang kanyang mga mata at hindi niya namalayan na hinila na siya ng antok.
Habang si River namn ay hindi umalis sa tabi ng dalaga. Binabantayan niya ito hanggang sa mahimbing na itong makatulog.
“M-mama w-wala po akong kasalanan!” Misale mumbled those words while sleeping.
Nanaginip ito ng masama marahil ay ito ang ang kanyang sinapit bago ko siya muntik masagasaan.” sa isip ni River.
Nagtatakang pinakititigan ni River ito. May naging konklusyon na siya sa nangyari ng dalaga ngunit hindi iyon sapat. Napatigil siya sa pag iisip ng muling magsalita ang dalaga.
“B-binaliktad niya lang po mama. Siya muntik na akong gahasain.” Humagulgol na sabi ng dalaga.
Napatayo si River sa kanyang naririnig. Hindi makapaniwala na ang babaeng nasa kanyang harapan ay muntik ng magahasa.
Ang mga taong ganun ang labis na kinasusuklaman niya, nais man niyang tanungin ang dalaga kung sino ang gumawa nito sa kanya ngunit may sakit pa ito ngayon.
Tiim bagang siyang tumingin sa pintuan dahil sa galit. Galit sa taong naninira sa buhay ng dalaga.
“Shhh don’t cry. You’re safe now.” Pag patahan niya sa humihikbing si Misale.
Iniyakap niya ang kaliwa braso sa katawan ni Misale habang ang kanyang kamay naman ay humahaplos sa buhok ng dalaga upang tumahan ito.
Nagising si Misale ng tinapik ni River Ang pisngi niya.
“Malamig” reklamo ng dalaga habang nangangatal. Inayos niya ang dalawang kumot na naka patong. “Okay na ba?” marahan niyang tanong.
“Malamig parin.” sagot ni Misale sa mahinang boses. Tumayo si River at naghahanap ng ibang comforter ngunit wala siyang nakita. Naiisip niyang lumabas saglit at kunin niya ang sariling comforter. Binuksan niya pintuan dahilan para gumawa ito ng ingay s tahimik na silid.
“Huwag mo akong iwan!” pigil ni Misale sa kanya. Natigil ang kanyang paghakbang ng marinig iyon. Babaliwalain niya na sana iyon ngunit narinig niya ang pag-iyak ng dalaga kaya bumalik nalamang siya.
“You said, nilalamig ka?” medyo naiinis na niyang tanong. Well what do you expect from River? Yes, he’s gentleman pero mababa ang kanyang pasensya.
“M-malamig nga. Yakapin mo ako please.” pakiusap ni Misale kay River na ikinagulat nito. Naguguluhan siya kung ano ang dapat na magiging reaksyon niya kaya hindi niya napigilan ang sarili na sigawan ito.
“Are you out of your mind!” bulyaw niya sa kay Misale. Napaiktad ang kakawang Misale dahil sa gulat, dumagundong kasi ang boses nito sa buong silid. Takot siyang sigawan dahil sa tuwing sisigawan siya ay naalala niya ang pagbubuhat ng kamay ng kanyang ina sa kanya. Palihim siyang himihikbi ngunit narinig parin ito ni River.
“I’m sorry, I didn’t mean to shout you!” hinging paumanhin niya sa dalaga.
Upang makabawi sa kanyang pagsigaw dito ay marahan siyang umupo sa tabi ng dalaga at dahan-dahang humiga at ikinulong ang dalaga sa kanyang bisig.
“I’m sorry, young lady. Hope you feel better now.” Bulong niya sa dalaga. Ilang sandali pa ay humihilik na si Misale. Siguro kung hanggang hindi ito nilalagnat ay hindi magpapayakap sa estrangherong lalaki.
Hindi namalayan ni River na nakatulog na din siya habang yakap yakap ang dalaga.