(MISTY ALEJANDRA LOPEZ)
Sa kanilang pag lingon, nakita nila ang supistikadang babae na palabas pa lamang
Sa Audi na kulay puti. Nakasuot ng tattered jeans, black tube na sinapawan ng leather jacket at black boots naman sa paanan nito
Subrang astig tignan. Para itong nasa pilikula.
“Misale, dear!” Masayang tawag ng babae sa kanya na agad naman niyang sinuklian ng matamis na ngiti.
Mahigpit siyang niyakap ng babae. “Oh, I miss you, Misale. Bakit hindi ka tumawag. Naghihintay ako sa tawag mo.” parang nagtatampo na sabi ni Sanny sa dalaga na natuod lamang sa kintayuan.
“Ah he-he-he. Ma’am Sanny, hindi po ako makahinga.” Nag-aalangan niyang sabi. Agad naman siyang binitawan ni Sanny.
“Oh, I’m sorry. I just miss you.” naka ngusong sabi nito.
“Ah, ano po kasi… hindi pa ako nakakapag paalam ni mama.” hindi siguradong sagot niya sa babae.
“Oh, just call me if you need it, huh.” pinal na sabi nito. Tumango lang siya kay Sanny at nilingon ang tahimik na kaibigan na nasa likuran niya.
“Siya po pala si Alice, ma’am Sanny. Kaibigan ko po. And, Alice, si ma’am Sanny Villareal. Nakilala ko sa karenderya niyo.” pakilala niya sa dalawa.
Ngumiti ang babae sa kanyang kaibigan at nakipag beso. “Oh, magagandang magkaibigan, huh. Baka ikaw Alice, gusto mag modelo?” tanong niya sa dalaga na ngayon ay kumikinang na ang mga mata sa tanong nito.
“Ah, tatanungin ko po muna si mama, ma’am. Actually, modeling is my dream po.” Masayang sabi nito kay Sanny na ikinatuwa naman ng babae.
“Oh, si Misale nalang ngayon ang hihintayin ko.” Sabi nito at tinapunan siya ng tingin.
“I’ll call you po maam if nakapag paalam na po ako. ” sabi niya nalamang para hindi magtampo ang babae. Sa katunayan ay hindi siya interesado sa ganitong uri ng trabaho.
“I’ll wait, dear. Oh, my husband is here na so I’ll go now. I’ll visit you next time, Misale.” Sabi nito at nakipag beso muli bago nag paalam.
“Naks, ang yaman naman non ngit. Hindi ako makapaniwala na magiging modelo na ako sooner. I’m sure papayag si mama.” masaya sabi ni Alice.
“I’m happy for you, ngit.” nakangiting sabi din niya.
Nagpatuloy sila sa pagkukuwentuhan habang naglalakad.
LUMIPAS ANG ARAW, LINGGO na hindi siya umuwi sa kanilang bahay. Hindi na din siya nag abala pang kumuha ng damit dahil nagkita silang muli ni Sanny noong nagdaang araw at ipinag shopping siya nito.
Wala siyang balita sa kanyang ina sa loob ng mga...

nagdaang araw. Sa totoo lang ay namimiss na niya ito ngunit nanguna ang pangamba at takot sa kanyang sistema na baka May mangyaring masama sa kanya.
Hindi niya gusto ang tingin at pinagsasabi ng nobyo ng kanyang ina na si Condrado.
Hapon na at uwian nanaman. Muli ay kasabay nanaman niya ang matalik na kaibigan. Ngunit kung noong mga nagdaang araw ay naka iwas siya, ngayon ay parang hindi. Malabo.
“PAK!!” isang malakas na sampal ang kanyang natanggap. Hindi lang isa kundi dalawa.
“Napaka walang hiya mong babae ka! Supil ka talaga! Nagkaundagaga ako sa paghahanap sayo at ngayon nandito ka pala s kaibigan mong walang kwenta din!” Sigaw nito sa gitna ng daan at masaklap pa ay nasa harapan ito ng karenderya ni Aling Eding. Rinig na rinig nito ang kanyang mga sinabi.
“Mama, pasensya na po. Uuwi na po ako.” naiiyak na sabi. Ayaw niya maging sentro ng usapan kaya hanggat maaari ay pipigilan niya ang sa pag iiskandalo sa publiko.
“Abay, pasensya nanaman! Uuwi ka talaga at hinding hindi mo na makakasama pa iyang kaibigan mo!” pasigaw na sabi nito at dinuro pa ang inosente niyang kaibigan.
“Mama, awat na po. Nakakahiya sa mga tao.” pabulong niyang pakiusap sa ina.
“Ah ayaw mo palang mapahiya pero gumawa ka ng katarantaduhan! Umuwi kana, uwi!” Malakas na sigaw nito at kinaladkad siya pauwi. Halos madapa na siya, tanging pag-iyak malamang ang kanyang nagawa.
“Mama, I’m sorry!” hikbi niyang hingi ng paumanhin sa ina. Mas lalo lang siyang kinaladkad sa ina.
Nakarating sila sa kanilang bahay at padarag siyang ibinagsak sa sahig pagkatapos ay kumuha ito ng sinturon at inihampas sa kanya.
Kahit saan-saan lamang ito tumama. Sa bawat pag lapat ng sinturon sa kanyang katawan ay isang malakas na hiyaw din ang kanyang binitawan.
“Ulitin mo pa at hindi lang ito ang matitikman mo!” sigaw ng kanyang ina habang walang humpay sa paghampas ng sinturon sa kanya. Halos lumabas na ang dugo sa kanyang bala. Ang kanyang mga ay namumugto na sa kakaiyak at halos maubos na ang hininga.
Sa kabilang banda, malademonyong Naka ngiti si Condrado sa hambaan ng kanilang silid habang nakatanaw sa kanya.
“Layas pa, Misale. Ngayon na bugbog Kana, maari ko ng gawin ang gusto ko. Hindi Kana makakalaban pa! Akin na akin kana HAHAHAHA” mahinang tawa nito at humiga sa kanilang kama habang tumatawa tawang tumingin sa kisame.
“Ansarap mo sigurong lamasin, Misale. Masarap nga iyong ina na may anak na ikaw pa kayang berhin pa.”……….