๐๐๐๐๐ก๐ ๐ง๐๐ ๐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐ฆ๐|โข
๐๐๐ฒ๐ป๐ฑ๐ฟ๐ฒ: Fantasy/Romance
๐๐๐๐๐ต๐ผ๐ฟ: Princess Lyn (Not Me)
ยป๐๐ข๐ญ๐ญ ๐ฎ๐ฆ ๐๐ช๐ด๐ด ๐๐๐ก๐๐ยซ
โงเผบ๐๐๐๐๐ก๐ ๐ง๐๐ ๐ ๐๐๐๐ ๐ ๐๐ฆ๐เผปโง
๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐: ๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐
โข๐๐๐๐๐๐๐๐โข
“Your a monster.”
“Ang pangit mo!”
“Your not belong here.”
“Ang dapat sayo mamatay!”
Ang rinig kung panghuhusga nila saakin, kasalanan ko ba, na ipinanganak akong isang pangit?
Iyak ako ng iyak habang pauwi sa bahay. Ang sakit lang isipin dahil lang sa hitsura ko ay hinuhusgahan nila ako, bakit kasalanan ko ba na maging ganito ako?
Isa akong pangit na kung tawagin ng iba ay halimaw, salot, hindi nararapat.
Ang aking katawan ay sobrang itim na akala mo ay sinunog. Ang buhok ko naman ay buhaghag at akala mo ay hindi sinuklay ng ilang taon. Ang aking mukha na sobrang pangit kaya tinatawag nila akong halimaw.
/>
“Anak, umiiyak kana naman?” Ang bungad kaagad saakin ni mama ng makapasok ako sa loob ng bahay.
Ako at si mama na lamang ang magkasamang namumuhay. Ang sabi ni mama sakin ay patay na raw ang aking ama. Isa lang din kaming simpleng namumuhay, hindi mahirap pero hindi rin mayaman.
“Anak, kung ano man ang sinasabi nila sayo huwag mo na lang pansinin okay?” Ang malambing niyang sabi sakin at niyakap ako, pero minsan ay naiisip ko, kung anak ba talaga ako ni mama, kasi siya ang ganda ganda niya.
Ang puti niya, ang ganda ng mukha niya, ang ganda ng buhok niya, hindi tulad sakin na sobrang pangit.
“A-anak mo ba talaga ako ma?” Yun ang lumabas sa bibig ko habang umiiyak ako sa bisig niya.
โช๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐?