Habang ako’y nakatulala Nakatitig sa mga tala Sa’kin palang mga mata– ay may mga nagbabadyang luha…
Binuksan ko ang wallet ko at muling tinignan ang litrato . Litrato mo noong mga panahong ikaw ay nasa tabi ko.
At sa litrato iyon, bumalik ang lahat nang masasayang ala-ala at ang lahat nang pinagsamahan noong tayo ay magkapiling pa…
Pero Simula ng dumating ka lahat nagbabago. Nawawala lahat ng problema ko, dahil sinisolb mo tinulungan moko kung pano kalimutan yung taong walang ginawa kundi ang saktan lang ako.
Nang makilala kita, ngiti’y ‘di maitago sa mga labi kong kay Pula.
Ngunit ng ika’y lumisan, mga luha’y bumagsak na lang bigla minahal kita ngunit bakit ako’y yong iniwan?
Ngayon ang luha ko’y parang ulan, na sa pagbuhos at naguunahan.
Sabi mo Sa’kin wag akong iiyak .
Pa’no ko yon gagawin gayong puso ko’y winasak?
Sabi mo walang iwanan
Ngunit bakit ikaw ang s’yang lumisan.
Mahal miss na kita
Sa’yong...

yakap ako’y nananabik na bakit kay bilis naman mahal? Bakit hindi man lang tayo nagtagal?
Ngayo’y ala-ala nalang
Ang satin ay naiwan
Ako nalang ang tutupad
Sa pangako natin sa nakaraan..
Mahal, napatawad na kita noon pa tinanggap ko na ang nangyari matagal na
Mahal, pakiusap, tama na — tama na dahil ako’y pagod na.
Atin na itong wakasan
Ang ating sarili’y wag na nating pahirapan
Tila Wala na rin itong patutunguhan
At baka maulit lang ang nangyari sa nakaraan.
Hindi ko na hahayaan ang puso’y muling masaktan
Hindi ko na hahayaan ang puso’y muling masugatan Hindi na maniniwala sa matatamis mong salita..
Sa pangako mong walang katuparan , hindi na’ko maniniwala.
Ang mga planong magkasamang binigkas Tititigan nalang larawang kupas na kung saan sa akin kapa sumasaya na ‘di tulad ngayon, hawak ka na ng iba…..
Visit my timeline for more stories. Thank you!
Written by: sam manunulat
Photo not mine (cttro)