๐ ๐ฌ ๐ฃ๐๐๐ก๐๐จ๐ ๐๐๐๐”
(๐๐ฉ๐ข๐ฑ๐ต๐ฆ๐ณ ๐๐ฉ๐ณ๐ฆ๐ฆ)
” Huwag niyo siyang lapitan! Doktor ako, may tinawagan na akong ambulansya! ” Sigaw ni Icy habang kinakabahang tinitingnan Ang lalaki.
Parang pamilyar Ito sa kaniya ngunit di niya Ito maalala, masusi Niya itong pinagmasdan, mula mukha hanggang katawan. Hindi niya maipaliwanag ngunit ramdam nitong Nakita Niya na ito dati.
Hindi niya alam kung naging pasyente nya ba Ito o may konseksiyon ba Ito sa buhay niya.
No’ng lumingon siya sa pwesto Kong nasaan si Drake kanina ay Wala na siyang Makita, bakas nanaman ang kalungkutan sa kaniyang mukha ngunit mas inaalala Niya yung kalagayan ng lalaking nasagasaan.
Nilapitan niya Ito at pinulsuhan, naramdaman niyang pumipitik pa ang ugat nito kaya napanatag ang kaniyang loob.
Maya Maya ba ay dumating na ang ambulansya, agad na isinakay ang lalaki at sumama narin dito si Icy.
Pagdating sa Ospital, agad na isinugod sa isang kuwarto ang lalaki at pumasok Naman si Icy.
“How’s his vital signs?” Tanong ni Doc Helen na Isa din sa mga kaibigan ni Icy.
“He’s still fighting, lumalaban pa siya.”
“Ok, let me do this.” Sagot nito at saka inumpisahan ng linisan ang mga sugat Ng lalaki.
Lumabas ng kuwarto si Icy na maraming katanungan na bumabagabag sa kaniyang isipan. Hindi Niya lubos maisip na matapos siyang lokohin Ni Drake at ng kaibigan niyang si Andrea ay may ibang Babae ulit ngayon si Drake, at patuloy Niya parin tinatanong sa sarili kung bakit tila matagal Niya ng kilala Ang lalaking nagligtas sa kaniya sa kapahamakan.
Habang naglalakad patungong office, biglang nag ring Ang kaniyang cellphone kaya kinuha Niya Ito sa kaniyang bag at sinagot.
“Hello? Ceejay? Bakit anong problema Jan?” Tanong nito sa kalmadong boses.
“Ate! Si Tatay! Inaatake nanaman Ng sakit niya! Eto sinabihan ko ng pupunta Jan eh ayaw Niya! ” Naiinis na Saad ni Ceejay sa ate nito.
“What? Si Tatay Naman oh! Marami na nga akong problema tsk! Sige pupuntahan ko Kayo Jan! ” Sagot nito saka pinatay ang linya.
Nag-aalala Ito sa kaniyang Tatay kaya agad siyang lumabas Ng ospital upang umuwi ulit sa bahay Nila.
Pagdating Niya sa bahay, nadat’nan nito ang kaniyang Tatay na nakahiga sa Sofa at nanghihina. Agad Niyang binitawan ang kaniyang bag sa sahig at mabilis na lumapit dito.
“Tay Naman oh? Pumunta na Tayo sa ospital, tingnan niyo nga sarili niyo, nanghihina na kayo Kaya Tara na. ” Saad nito na aalalayan na sanang tumayo ang kaniyang Tatay ngunit tumanggi Ito.
” No anak, Hindi na.”
“Oh diba ate? Ang tigas Ng ulo Ni Tatay!” Saad nito at padabog na naglakad patungong Cr.
“Why? Bakit Naman Po? Kung iniisip niyo Yung gastos Tay libri Po sa ospital, Doktor ako don Kaya Wala kayong dapat ipag-alala, tsaka Tay mas importante yang kaligtasan niyo kesa SA pera, I can get money Everytime I want. But your life? I can’t take it back if God takes it.” Saad nito na halatang nag-aalala sa mukha nito.
“Anak, ok lang naman ako, sumakit lang yung ulo ko tsaka kumirot lang ng kontj yung tiyan ko, eh eto kasing kapatid mo, napaka-OA! ” Sagot ng Tatay nito.
“Tsk! Ceejay is just concern about your health Tay, siyempre nag-aalala din niyan sa kalagayan niyo. ” Tugon nito at tumayo.
” Oh? Nasaan si nanay? ” Tanong nito sa kaniyang Tatay.
“Nasa taas, natutulog ata.” Sagot nito.
Maya Maya pa ay nag ring ang kaniyang cellphone Kaya pinulot Niya ang kaniyang bag at kinuha Ang cellphone nito saka sinagot ang tawag.
“Hello? Icy reign here, who’s this?” Tanong nito habang nakaupo sa upuan.
“Hello? Icy? Si Helen to.” Sagot Naman sa kabilang linya.
“Oh? Helen? Napatawag ka? Ok na ba Yung pasyente? Kamusta siya? Kinaya Niya ba? ” Konsern nitong mga tanong at napatayo.
“Icy tapos ko na siyang ginamot, kanina after ko siyang gamutin may sinabi siya. ” Icy can’t remember me” Yan Lang palagi niyang sinasabi.” Paliwanag nito.
Tumayo si Icy at tila nagulat sa nabatid, Hindi...