(CHERIE POV)
Biglang bumukas Ang pintuan kaya dali² Kong pinunasan Ang mga luha ko
“Oh ineng kamusta na Ang pakiramdam mo? Halika na’t kumain”Aya Ni manang akala ko ba Yung impaktong Yun Ang mag dadala Ng pag Kain ASA KA GIRL
“Manang nasaan ho si Steven?”Hindi ko mapigilang itanong
“Ah sa labas may importanting tumawag Kaya ako nalang Ang nag hatid Ng pagkain sayo”
“Ganun po ba”may himig lungkot sa boses ko anu bang ini expect mo Cherie na paglilingkuran ka nya wag kasing mag expect para di masaktan
“Ineng pasensya kana kundi dahil sakin di ka Sana mapapahamak”mangiyak-ngiyak na Sabi Ni manang
“Manang wag kayong umiyak ako nga dapat Ang mag pasalamat sa inyo dahil pinayagan nyo akong makalabas Kaya nakausap ko si daddy at nalaman Ang totoo, saka wag kayong mag-alala ayos ho ako itong sugat ko sus! Malayo sa bituka Hindi kabawasan sa kagandahan ko”ngiting Sabi ko at niyakap si manang namiz ko tuloy si mama Kaya Hindi...

ko napigilang mapaluha
“Ano ba Yan! Nagkaiyakan tuloy tayo!”Sabi Ni manang Ng kumawala ito sa pag yakap Kaya nagtawanan kami
“Ang drama nyo Kasi Manang”tawang Sabi ko
“Syanga pala ineng nakalimutan ko may nilalaga pala ako Kaya Mauna na muna ako”paalam Ni manang lumabas ito Ng silid dala Ang tray na pinagkainan ko
Namiz ko Ang kwartong to ito Kasi Ang kwarto ko tuwing bumibisita ako sa bahay nila Steven Hindi parin nag babago Ang ayos. “Bunching! Wow bunching! Namiz kita” Ng Makita ko Ang human size na hello Kitty niyakap ko ito regalo Kasi ito Ni Steven nung birthday ko. Ang galing Naman mag maintain ni Steven parang walang pinag bago parang bumalik ako sa pagkabata Kung pwede Lang Sana maibalik Ang panahon Hindi na Sana ako nag pumilit na pumunta sa enchanted kingdom buhay pa Sana si mama at papa.
“Do you remember bunching?”nagulat ako sa sinabi Ni Steven Hindi ko namalayan nakapasok na pala ito Ng silid