Kalalabas ko palamang ng grocery store , ng may lumapit sa akin na isang lalaki. Sapalagay ko ay isa itong driver dahil narin sa ayos at suot nito.
Iiwasan ko sana ito pero agad ako nitong hinarang.
“Miss pwedi bang mag tanong? Nakita mo ba ang babaeng ito buntis siya ngayon.”
Sabi nito kasabay ng pag abot ng isang picture.
Nagulat naman ako ng makita kong sino ang taong hinahanap nito.
‘Jerish.’ Pabulong kong sabi habang napatingin sa lalaki.
Habang nag lilikot ang mga matang nitong nakatingin sa paligid.
“Hindi po e. Ka ano-ano n’yo po ba siya?”
Tanong ko naman. Kahit kinakabahan ay pinilit kong maging kalmado.
Mahirap na at baka makahalata siya.
“Kasambahay kasi siya ng amo ko. Hinahanap ko dahil nag nakaw ng apat na milyong piso.”
Sagot naman nito habang sa ibang direksyon nakatingin.
‘Sinungaling.’ Bulong ko napatingin sa itim na sasakyan.
Kinabahan naman ako ng makita ko ang pamilyar na itim na sasakyan.
“Bakit ikaw ang nag hahanap? Bakit hindi ang mga polis? Hindi ba sabi mo ay nag nakaw siya ng apat na milyon?”
Tanong ko naman sa kanya.
Nakita ko namang nagulat ito sa sinabi ko.
“H-hindi naman sa ganon, tumutulong lang ako. Sige maiwan na kita.”
Sabi nito at nag mamadaling umalis.
“Pauso nito.” Bulong ko at agad nag tungo sa sakayan ng trysicle.
Kailangan itong malaman ni Jerish na pinapahanap na siya ng demonyong mag inang iyon.
“Sana ayos lang yung mag ina sa bahay.”
Bulong ko at hindi na makpag hintay na makauwi.
Pag kababa ko ng trysicle ay patakbo akong nag tungo sa bahay.
Naabotan ko pang dinuduyan ni Jerish ang kanyang anak habang kinakantahan ito.
“Kailangan na nating umalis dito.”
Bungad ko sa kanyan na halatang nagulat pa.
“B-bakit naman Inno?:
Kinakabahan nitong tanong at agad binuhat ang anak niyang umiyak.
“May nag hahanap sayo kanina sa bayan. Sapalagay ko ay isa sa mag ina ang nag papahanap sayo. At sinabi pang isa karaw kasambahay na nag nakaw ng apat na milyon?”
Sabi ko naman at na upo sa kawayan kong upuan.
“A-no pabang kailangan sa akin ng mag demonyong iyon? Hindi paba sapat ang mga pag papahirap nila sa akin?”
Umiiyak na sabi ni Jerish habang mahigpit na yakap ang kanyang anak.
Nakaramdam naman ako ng awa sa mag ina.
Bakit ba ganito ang buhay nila, laging hinahabol ng kamatayan.
“Kaya mag handa ka, dahil aalis na tayo dito sa lalong madaling panahon.”
Sabi ko sa kanya tumango naman ito bilang pag sang ayon.
Pag kagat ng dilim ay nag handa na kami ni Jerish para sa pag alis.
Mas malaking posibilidad kasing may makakita kay Jerish kong araw kami aalis.
Kaya naman nag hintay kaming gumabi para umalis ng walang ma kakakilala o makakita kay Jerish.
Paalis na sana kami ng biglang dumating ang humahangos na si nanay Suraya.
“Inno iha, kailangan n’yo ng umalis dito. Dahil may mga nakita akong tao sa labasan at hinahanap si Jerish. At ang masama pa ay patungo sila dito, dahil may kung sinong nag turo na nandito ka iha.”
Humahangos na sabi ni nanay Suraya.
Kaya naman napatingin ako kay Jerish na bakas sa mukha nito ang takot.
‘Anong gagawin ko?’ Bulong ko habang nakatingin sa pintuan.
Kung dito kami dadaan ay makikita kami ng mga taong iyon. At hindi ko alam kong anong mang yayari sa mag ina pag nakita nila ito.
Napatingin naman ako sa bintana ng marinig kong kumahol yung aso ng mayaman kong kapit bahay.
Ibig sabihin ay nandito na sila?
Agad ko namang sinukbit ang bag at hinila si Jerish patungo sa kusina. Dahil balak kong dito kami dumaan patungo sa likod bahay.
Kung saan may mga malalagong damo na pwedi naming pag kublihan.
“Mag iingat kayo Inno iha. Naway gabayan kayo ng panginoon sa inyong pag lalakbay.”
Sabi ni nanay Suraya ng makalabas kami sa kusina.
“Hindi nanay sasama ka sa amin. Kaya halikana at baka dumating na sila.”
Sabi ko sa kanya at pilit siyang hinihila.
Pero nagulat ako ng umiling ito at inalis ang kamay kong na kakapit sa kulubot nitong kamay.
“Hindi Inno. Hindi ako sasama masyado na akong matanda para sa pag lalakbay anak. Kaya mag papaiwan nalang ako dito.
Wag kang mag alala walang masamang mang yayari sa akin.”
Nakangiti nitong sabi sa akin.
Kaya hindi ko na napigilang mapaiyak. Dahil sa naging desisyon nitong mag paiwan.
“Hindi nanay sasama ka sa amin hindi ba napag usapan na natin ito?”
Sabi ko sa kanaya. Pero umiling lamang ito at mabilis na sinarado ang pintuan ng kusina.
“NANAY!!” Sigaw ko pero napatigil ako ng hilahin ako ni Jerish.
“Inno.”
Tawag nito sa akin, kaya naman mabilis akong nag lakad palayo sa bahay ko.
Patawad nanay.
Hindi ko na alintana ang makating damo. Dahil walang ibang laman ang isip ko kung hindi ang makalayo sa lugar na ito.
Napatigil naman ako ng nasa pinaka gitna na kami ng damuhan. Dahil kagubatan na ang nasa harapan namin.
“Saan tayo pupunta Inno?”
Tanong ni Jerish sa akin habang nakatayo kami sa damuhang hanggang bewang ang taas.
Hindi naman ako sumagot, dahil hindi ko naman alam kong saan kami pupunta.
Nanatili lamang akong nakatingin sa malagong kagubatan na nasa harapan namin.
Kung dito kaya kami mag punta at mag tago. Total wala naman akong na babalitaang may mababangis na hayop dito na kumakain ng tao.
Dahil madalas itong bisitahin ng mga taga bantay gubat. Para panatilihin ang kagandahan nito. At hulihin ang mga taong eligal na nag puputol ng mga puno.
At ang pagkaka alala ko ay kalsada ang likuran ng kagubatang iyan.
Dahil minsan na akong naligaw diyan noong na ngunguha ako ng tuyong kahoy.
Na pweding igatong dahil sa wala ako noong pang bili ng gaas.
“Kailangan nating pumasok diyan sa kagubatan. Dahil mahihirapan silang makita tayo.”
Sabi ko kay Jerish at kinuha sa kanya si baby at naunang mag lakad.
Wala naman akong reklamong narinig mula kay Jerish. Dahil tahimik lamang itong nakasunod sa akin.
Hindi...

paman kami tuluyang na kakapasok ng kagubatan ng makarinig kami ng putok ng baril.
Kaya naman napatigil kami sa pag lalakad at napalingon sa pinag mulan ng putok ng baril.
“Nanay.” Wala sa sariling nausal ko.
At agad nag landas ang mga luha ko pababa sa aking pisngi.
At makalipas pa ang ilang sandali ay nasundan paniyon ng tatlong putok.
Bakit kailangan nilang idamay ang isang matanda sa kanilang kademonyohan.
“Tayo na Jerish at baka maisipan nilang sundan tayo. Kailangan nating makalayo dito.”
Sabi ko kay Jerish na umiiyak.
Alam kong sinisisi nito ang kanyang sarili sa ng yari kay nanay Suraya.
Tahimik naming tinatahak ang madilim na kagubata hanggang…
“Aaarkk!!” Biglang hiyaw ni Jerish.
Kaya naman napatigil ako sa pag lalakad at napalingon sa kanya.
“Ayos kalang na Jerish?” Nag aalala kong tanong sa kanya.
“A-ayos lang ako. Napatid kasi ako sa ugat ng puno.”
Sagot naman nito.
“Mag pahinga na kaya tayo?”
Sabi ko naman sa kanya. Pero na una itong mag lakad sa akin.
“Hindi kaya ko pang mag lakad Inno. Kaya tarana baka maabutan pa nila tayo.”
Sagot naman nito habang paika ikang nag lalakad.
Nakaramdam naman ako ng awa sa kanya. Dahil kakapanganak palamang nito ay ganito na agad ang dinaranas nito.
Sana naman matapos na ang pag hihirap nilang mag ina.
Napatingin naman ako sa paligid, dahil may mga na kikita akong mga alitaptap. At naririnig ko na ang lagaslas ng talon dito sa gubat.
Senyalis iyon na nandito na kami sa pinaka pusod ng kagubatan.
Napatingin pa ako sa kalangitan na nag liliwanag na dahil sa bilog na bilog na buwan.
Kabilogan pala ng buwan ngayon. Kaya naman unti unting lumiliwanag ang buong paligid.
At nakita kong hirap na hirap si Jerish na mag lakad kaya naman napag pasyahan ko ng mag pahinga na muna kami.
“Siguro naman hindi na nila tayo ma aabutan nito.”
Sabi ko at napatingin sa malaking puno. Sana lang walang ahas dito.
“Bakit?” Tanong naman ni Jerish.
“Mag pahinga na muna tayo. Dahil baka kong ma paano pa iyang paa mo. Wag kang mag alala ligtas na siguro tayo dito.”
Sabi ko sa kanya at ibinanaba ang mabigat na bag.
Siguro dahil sa perang ito kaya siguro pinag hahanap si Jerish?
“Salamat Inno ha?”
Sabi ni Jerish ng iabot ko sa kanya ang anak niya.
“Maliit na bagay hahaha.”
Sabi ko naman sa kanya, dahil ayuko monang mag drama ngayun.
“Aaahhh!!” Anas ko habang nag iinat dahil na ngangalay na ang kamay ko kakabuhat kay baby.
“Ang bigat mo na baby ah, na kakangalay kana.”
Nakangiting sabi ko at napatingin kay Jerish na nakangiting naka titig sa kanyang anak.
Tahimik ko lamang na pinag mamasdan ang mag inang himbing na sa pag tulog.
Hindi kasi ako makatulog dahil sa pag aalala n baka bigla nalang sumulpot ang mga taong humahabol sa amin.
Maganda na iyong sigurado mahirap na baka pari pariho pa kaming mamatay dito sa kagubatan.
Kinabukasan ay agad kaming lumakad palabas ng kagubatan. Habang tinatahak namin ang daan patungo sa labasan.
Ay napansin ko ang na mamagang paa ni Jerish, kaya naman hirap itong mag lakad.
Kaya naman medyo bumagal kami sa pag lalakad dahil sa kanya.
Kaya ako nalang ang nag dala ng anak nito habang sa likuran ko naman ang perang hindi biro ang bigat.
Makailang beses narin kaming nag pahinga dahil sa paa ni Jerish na parang lalong na mamaga.
At sa wakas ay nakalabas na kami sa kagubat.
“Mag tago ka muna at mag aabang ako ng pwedi nating masakyan.”
Sabi ko kay Jerish at binigay sa kanya si baby.
Mahirap na baka isa sa mga dumaang sasakyan ang nag hahanap sa kaya at makita pa siya.
Kaya ako nalang ang matiyagang nag abang ng sasakyan na pwedi naming masakyan palayo ng tuluyan sa lugar na ito.
Pero inabot na ako ng halos kalahating uras ay wala akong na mamataang paparating na sasakyan.
Kaya naman sinilip ko yung mag ina sa damuhan. At nakita ko namang nag papadede si Jerish sa kanyang anak.
Napatingin naman sa akin si Jerish at umiling naman ako sa kanya.
Kaya muli akong bumalik sa tabing kalsada ng may namataan akong palarating na sasakyan.
Pinaka titigan ko muna ito bago pinara. Agad naman itong huminto at nag tataka pa ang driver na tumingin sa akin.
“Kuya pwedi po bang maki sakay?”
Tanong ko sa kanya na napatingin pa sa mga kasama nito.
“Saan ba ang punta mo?”
Tanong naman nito.
“Saan po ba kayo pupunta? Pweding doon nalang dinpo? May kasama po kasi akong bagong anak at na mamaga po ang kanyang paa. Na hihirapan po siyang mag lalakad.”
Sagot ko naman.
Tumangi naman ito at agad bumaba ang isang lalaki at inalalayan nito si Jerish.
At hindi nag tagal ay ligtas naman kaming nakasakay sa truckna iyon. Nalaman kong mga bigas pala ang dala nila at dadalhin nila ang mga iyon sa probinsya.
Habang papalayo ang sasakyan ay napalingon ako sa lugar kung saan kami lumabas ni Jerish mula sa kagubatan.
At ganoon nalang ang gulat ko ng may mga kalalakihan ding nag silabasan doob at ang masama pa ay nakatingin sa sinasakyan namin ni Jerish ang isa.
Sana naman ay hindi na nilang maisipan pang sundan kami.
Napatingin ako sa mag inang mabils na nakatulog. Siguro ay dahil sa pagaod mula sa kalalakad namin kanina.
Kahit ako ay naramdaman ko rin ang pagod at pananakit ng aking mga paa. Sa kakalakad kanina doon sa kagubatan.
“Aaahhh!” Hindi ko napigilang mapahikab ng dumampi sa balat ko ang malamig na hangin na nag mumula sa labas ng bintana ng sasakyan.
Kaya naman napag pasyahan ko ng matulog.
At sana pag gising ko ay malayo na kami sa mga taong iyon.
💚 A/N: may pag babago lamang po sa kwento. dahil may mga masisilan po itong bahagi kaya naman binago ko. alam naman po nating mahigpit na pinag babawal sa group na ito ang malalaswang tima.
At pasensya na sa mabagal na UD.💚