Parker’s Point of View:
Pinagmasdan kung mabuti ang inosenteng mukha ni Jasmin. Di ko akalain na magawa niya ang bagay na’yon….pero may parang kakaiba sa kanya.
Dinala ko kasi siya dito sa secret house ko kung saan ako lang ang nakakaalam. Nag-iingat lang kasi ako baka masundan ako sa mga tauhan ni Valdemoria. Ilang araw na kasing pinamanmanan niya ako sa mga tauhan niya…pero alam ko yun di ko lang pinahalata.
Isang mapanganib na tao si Crisanto Valdemoria, di niya pinapalampas kapag may kailangan siyang gawin sa’yo.
Alam ko ring pinamanmanan rin niya si Jasmin ewan ko lang sa babaeng ‘to baka di niya naramdaman na may sumusunod sa kanya.
Iniisip ko parin ang nangyari kagabi…parang di ako makapaniwala kung si Jasmin ba yun. Hindi ko alam kung bakit ang bilis nang kanyang mga galaw.
[Flashback…..]
“Rosales! Asan kana?!” sigaw ko baka marinig niya ako. Marami kasing mga taong nagsitakbuhan…may nabunggo narin ako pero binalewala ko na’yun.
Asan na ba yung babae na yun?
Natigil ako sa isang pasilyo nang may narinig akong pagdaing…sunod-sunod ito.
Kahit di ko makita ang paligid..naramdaman kong may kaguluhan dito. At ang masaklap pa, parang may naaninag akong mukha.. parang si Jasmin… Baka nagkakamali lang ako..napakabilis gumalaw ang mga kamay niya.
Nagpatuloy parin ako sa paglakad hanggang sa lumiwanag ang paligid…..
Natulala ako sa nakita ko…di ako makapaniwala….si Jasmin…ba’t…anong nangyari?
Kinusot ko ang mga mata ko baka namamalikmata ako o di kaya na nanaginip lang ako sa nakita ko…
Ilang ulit kong kinusot ang mga...

mata ko..pero parang totoo talaga.
Bakit naligo siya sa dugo? Bakit may hawak siyang kutsilyo?….naguguluhan talaga ako?
Napansin siguro niyang nakatingin ako sa kanya…tiningnan niya ang kanyang sarili.
Nang makita niya ang sarili niya parang di siya makapaniwala sa nangyari. Dumako rin ang paningin niya sa hawak niyang kutsilyo. Hindi ko alam parang..wala siyang maintindihan sa nangyari.
Nakita ko sa mukha niya ang pagkalito..napaupo na lang siya sa sahig…kasabay ng pag-iyak niya. Agad ko siyang nikapilatan. Di ko alam kung bakit ko siya binuhat. Ang alam ko lang ay kailangan niyang magpaliwanag sa akin..kung ano ang nangyari sa kanya.
End of Flashback…..
Jasmin’s Point of View:
Nagising ako sa isang puting kwarto ang sakit parin nang ulo ko. Naku baka patay na ako! Teka nga parang di pa naman.
Nilibot ko aking paningin at nakita ko si Parker na naka upo sa sofa. Mukhang malalim ang iniisip niya.
Nagulat ako nang maalala ko ang nangyari kagabi…
“Rosales, kamusta ang pakiramdam mo?” bakas sa boses niya ang pag-alala. Tiningnan ko naman siya.
“O-ok na ako”tanging sagot ko na lang. Tumango lang ito.
“Sige kukuha lang ako ng pagkain sa kusina baka nagugutom kana” agad na man siyang lumbas. Nakahinga ako ng maluwag.
Tiningnan ko ang puting kisame…
Sana…darating ang panahon na mas makilala ko pa ang aking sarili.
Di ko kasi alam ang nagyayari sa akin. Pero di ko alam kung paano ko simulan.
NOTE: Plagiarism is crime honey….
(please make your own)