BUNSO”
By: Ken Anderson
*****************
Habang naglalaro sa cellphone ko bigla nalang akong binato ni mama ng unan na galing sa sofa at nanlilisik ang mga matang tumingin sa’kin.
“Ma naman eh! ba’t ka nambabato!?” Naiinis kong tanong kay mama.
“Anong bakit!? Huy Wendy! bantayan mo ang kapatid mo sa kuwarto at baka mahulog ‘yon sa kama. Bilis! puro ka selpon– gusto mo basagin ko ‘yan? Dali puntahan mo kapatid mo baka kung ano mangyari don!”
“Eh mama naman!” Reklamo ko.
“Aba magrereklamo ka? Eh yun lang naman ang utos ko sayo dahil marami akong ginagawa bilis na nga puntahan mo na si bunso sa kuwarto!”
“Eh si papa nalang ma!”
“Aba’t loko ka talagang bata ka ah!” Akmang babatuhin ako ni mama ng unan pero dali-dali akong nagtatakbo papunta sa kuwarto nila mama kung nasaan si bunso– isinara ko agad ang pinto at hingal na napasandal dito.
Pero halos matanggal ang mata ko sa panlalaki nito nang makita ko si b-bunso. Waahhhh!!!
“WAAAAHHHHH!!! MAMA! PAPA!” sigaw ko.
Nakarinig agad ako ng katok galing sa labas kaya agad ko itong binuksan.
“A-ANO!? ANO? BANG NANGYAYARI SAYO AT KUNG MAKASI—” bungad ni mama pero ‘di niya naituloy ang sasabihin ng makita niya ang ginagawa ni bunso.
“MAMA!! WAAAHHH SI...

BUNSO BINABAYO ANG STUFF TOY NIYA ANG BASTOS MA!!!” tarantang sigaw ko.
Lumingon sa’min si bunso na may nagtatakang tingin.
“Naku ang anak ko talaga bata palang marunong na naks Mana talaga sa papa niya expert aga– aray aray!” Sigaw ni papa ng paluin siya ni mama.
“Ikaw may kasalanan nito!” Sigaw ni mama kay papa.
“Ano? Bakit ako!?”
“Dahil nakita ni Bunso ang ginawa natin mahal! Ginaya niya kasalanan mo ‘to sinabi ko na sayong huwag natin gawin sa tabi ng batang natutulog at baka magising ayan kita mo ‘yan!” Turo ni mama kay bunso na nakapatong parin sa stuff toy niya.
“Sorry na ‘di napigilan eh– tss mas mabuti na ‘yan para lumaking bihasa ang anak ko,” nagmamalaking ani ni papa.
Hindi siya pinansin ni mama at dinampot si bunso sa kama saka kinarga.
“Ugh~ ma-ma! Pa-pa” Ani ni bunso nanlaki ang mata namin at hindi makapaniwala.
“OH MY GOSSHHH!!!”
“MAMA ANG BASTOS NA NI BUNSO WAAAAAH! KASALANAN NIYO ‘TONG DALAWA NI PAPA GAGAWA NALANG KAYO NG KAHALAYAN SA TABI PA NI BUNSO!” Sigaw ko sa kanilang dalawa.
“Sorry nak ‘di namin napigilan,” sabay na sabi ni mama at papa.
Napatampal nalang ako sa mukha ko– ano ba ‘tong pamilya ko?
-End-
Work Of Fiction