Cherry blossoms
Disclaimer: this is not a true story. Bare in mind that All the characters including places and events are pure fictional. Thanks..
Prologue…..
It was the first day of February nung una ko syang nakita…
Tandang tanda ko pa ang araw na yun.
Katatapos lamang ng huling klase ko.. katulad ng nakagawian tumatambay muna ako sa pinakamalapit na parke ng aking Unibersidad na pinapasukan bago umuwi sa aking apartment na nasa 5 hanggang 6 na kilometro lang ang din ang layo ..
Mula ng magsimula akong magturo naging comfort zone ko na ang maliit na parkeng iyon pagkatapos ng trabaho..
It gives me peace and tranquillity sa lahat ng mga stress at pressures sa maghapong pakikipasalamuha sa mga istudyante at kapwa guro.
Nakakapagrecharge ika nga.
There’s somthing about those cherry blossoms that’s makes me feel happy and thankful dahil sa isang araw nanamang nairaos. Although paulit ulit lang na routine nagkakaroon ng konting sigla everytime i sit on this place., reading some books , na may isang boteng rice wine sa tabi..at enjoying one stick of cigarette.
Hindi naman ako chain smoker.. as a matter of fact tuwing nasa park lang ako naninigarilyo.. at tig isang stick lang bawat araw.. natatakot din kasi akong matulad sa ama ko.. who died in a lung cancer a year ago..
Anyway.. nasaan na ba ako..
Yes.. that Pilipina lady that i saw…
Alam kong Pilipina sya dahil sa kanyang physical features..
Although may kaputian sya sa ibang Pilipinang nakilala ko.. i could tell by her movements that she’s a Pilipina.. i know.. by the way she talks.. and mannerisms..
Four years i studied english language sa Philippines and for that long nakabisado ko na ang ilang qualities ng mga Pilipino.. and im fully aware of their mannerisms and hobbies… i had a lot of barkada( the term their ussually call it for a group of friends) Pilipino students and dormitory roommates at nakaktuwang isipin na hindi rin naman nagkakalayo ng ugali sa amin sa kanila.. mula sa mga hilig.. kalokohan at kagaguhan.. It was a fun stay during those time in the Philippines… hindi ko halos naramdaman ang pagkahomesick.. Baliktad nga eh kung kailan nabalik na ako ng korea saka ako tinamaan ng homesick..
But anyway may plano pa naman akong bumalik.. but not this time.. kakastart ko palang sa work ko.. nag bubuild up pa lang ako ng career so i dont think may chance akong makabalik.. moreover wala pa akong malaking ipon..
Oops.. nawala nanaman ako..
OkAy.. that lady..
I was peacefully and enjoying reading my favorite novel when i heard a very loud music playing near by..
Hindi naman sa nainis ako dahil sa distorbo ( although that time talagang nainis ako..’) the song seems to be very familiar.. parang narinig ko na somewhere sa pilipinas.. I folded the page that i currently reading on at pinakinggan kong mabuti ang kanta.
Nakahagip ako ng ilang tagalog word at napatango
Hmm.. may Pinoy sa paligid.. although hindi naman lingid sa kaalaman ko napakarami naring mga pilipino dito sa amin.. lalo na sa part na to.. this place is like a province.. mostly maraming farm.. and the workers are mostly foreigners.. mula ng mag open ng husto ang bansa para sa foreign workers dinagsa narin ng ibat ibang lahi ang lugar namin.. at yun nga karamihan mga pinoy..
But honestly.. wla panamn akong nakakasalmuhang ibang pinoy dito.. maliban syempre sa mga nakakasalubong ko sa daan .. sa tren or sa restaurant.. i mean hindi katulad ng peers ko back in the Philippines… para kasing iba ang atmosphere ng mga pinoy dito sa korea.. although...

they are still friendly and everything but they seem to be so distance.. dahil siguro sa cultural differences or maybe syempre na hohomesick din, iba parin kasi ang pakiramdam kung nasa sarili kang bayan.. Alam ko yun…naranasan ko rin kasi..
Okay last natong flashback..
So ayun nga.. sinubukan kong lumayo ng upuan at pumwesto sa kabilang parte ng park.
May tatlumpo pa akong minuto para magstay ng konti bago umuwi..( dadaan pa kasi ako ng supermarket para mamili ng kakainin sa bahay)
Nang mapansin kong parang lumalapit yung pinaggagalingan ng tugtog.
Napakunot ako ng noo.
Nagpalinga linga ako .. Gusto ko na talagang sitahin ang nagmamayari ng phone o music player na to.. at sabihan na bawal ang gantong klase ng pagpapatugtog sa park.. nakasaad pa un sa board na nakadisplay sa entrance ng parke..
Naisip ko pa nga baka bago lang ito sa bansa.. at hindi pa aware sa mga rules at regulation ng vicinity .
And then I saw her..
She was holding her phone while walking in front of me..
Naka over all uniform sya na karaniwang sinusuot ng mga fruit picker sa isa sa mga company own farm dito sa lugar.
May karay karay syang maliit na bike at naupo sa kalapit na bench.. halos ilang dipa lang ang layo nya sakin.
Hindi nya siguro ako napansin dahil nahaharangan ang pagitan namin ng isang malagong cherry tree.
Pag kaupo nya lalo nyang pinalakas ang volume ng kanyang telepono.. inilapag nya sa ibabaw ng upuan at saka sya sumandal . Napansin ko rin ang pagpikit nya ng mata at bahagyang paggalaw ng bibig nya na para bang sinasabYan nya ng kanta ang musikang pinakikinggan.
I should feel irritated and annoyed but the way i saw her sitting quietly there made me feel.. i dont know… parang may kung anong halina sya na pumukaw ng aking interes.
Binaba ko ang binabasa kong libro at nagsindi ako ng isang stick na sigarilyo.
Sumandal din ako sa aking upuan at pasimpleng pinanood ko ang estrangherong babae sa aking tabi.
She looks pretty.. un ang una kong impression sa kanya..
Siguro nasa mid twenties din sya.. no maybe early..
May katangusan ang maliit nyang ilong.. makinis din sya at mamula mula ang pisngi marahil dahil sa klima ngaun .. nag start palang kasi ang winter sa part na to ng korea kaya sadyang malamig talaga ang panahon.
Although nagsisumula palang malagas ang mga dahon ng cherry blossoms may pailan ilan nading okasyon ng pag ulan ng manipis na nyebe.
Napalulon ako ng usok ng mapansin kong nakadilat na pala ang mga mata ng babaeng ito at deretsong napatingin sa akin.
Inihit ako ng ubo at pakiramdam ko napuno ng usok ang aking baga.. kaya naman sandali akong napayuko at pinilit kong iniubo lahat ng usok na nalulon ko..
Napamura tuloy ako ng di oras sa sarili sa katangahang ginawa ko.
Nang makaramdam ako ng konting ginhawa first thing that came out of my mind is her..
Napaangat ako kaagad ng ulo.
Ngunit wala na ang magandang babae sa upuang iyon.
Kasama ng kanyang bisekleta at ng kanyang musika natanaw ko syang unti unting lumalayo mula sa aking kinauupuan.
Napahugot na lang ako ng hangin
Natakot ata sa kin si miss beautiful..
Bwesit kasing sigarilyo to.. pinagdiskitahan ko tuloy ang nalalabing sigarilyo ,dinildil sa ashtray ng trashbin at saka ibinato sa loob ng basurahan ng masigurong wala na itong baga.
It was a very unfortunate random meet up i would probably say..
But i didnt know that yun pala ang magiging simula ng isang kakaibang kwento na mag papabago ng takbo ng napaka boring kong buhay..