Dinala na kami sa Ospital. Yung baby namin karga karga lang ng isang babaeng pulis . Wala kaming choice kundi isama ang bata sa ospital para narin makasiguro si Russel na ayos na kami.Si Mich naman nagkamalay na at nasa kabilang kwarto lang kausap ng mga pulis tungkol sa mga nangyari.
“Russel, nam*tay ba yung gunman?”
“Dapat lang sa kanya yun! bwe*sit! dapat pinahirapan ko muna bago ko napatay!” nakakuyom parin ang mga kamao nya kaya hinawakan ko. Pinasuot nya ang jacket nya sakin dahil napunit yung damit ko.
“Ericka, kung hindi pako nakauwi malamang..” hindi na nya kayang banggitin kaya ako na nagsalita.
“Thank you for saving us” sabi ko nangilid yung luha nya kaya lang pinipigilan nya lang .
“I’m so sorry hon, naging pabaya ako. Inuna ko ang trabaho ko kesa bantayan kayo. Wag kang mag alala self defense ang nangyari hindi ako makukulong. Patawarin nyo ko may kasalanan rin ako. Madadamay pa ang anak natin sa kapabayaan ko. Hindi ko alam kung May mukha pakong maihaharap sayo . Patawarin mo ko.”
I hug...

him.
“Ericka siguro natakot ka kanina I can’t imagined kung pano ka bin*boy nung de p*ta nayun! parang sasabog ang puso ko. Na gi guilty talaga ako. Naalala ko na naman yung katarant*duhan ko sayo noon. Please I’m sorry ano bang dapat kong gawin para maalis na ang guilt sa puso ko! kahit sinasabi mong pinapatawad moko sa lahat pero bakit masakit parin? ang ga*go ko! ako nalang sana yung makatanggap ng karma wag lang sa inyo. Mababal*w na ata ako kakaisip. Pakiramdam ko ako talaga ang malas sa buhay mo” hindi na nya mapigilang umiyak sa harap ko.
“Russel matuto nalang tayo sa mga nangyari at piliting mag move on. Alam kong hindi madali kahit hanggang ngayon natatakot parin ako! akala ko katapusan na namin pero dumating ka! you save us! and thankful ako dun! sapat na sakin na nagsisisi ka! wala nakong ibang hangad kundi ang mabigyan mo lang kami ni shan-shan ng isang masayang pamilya!Hindi kita iiwan dahil mahal kita”
“I love you too hon and I promise you di na to mauulit” sabi nya.