I Fall Inlove
✍️ : Xabreena Valdez
Main Characters:
MAX LUCIO HERMOSA
(AFP First Lieutenant)
Born on June 17, 1987
SOLENN BRITNEY SANTIAGO
Born on May 5, 1990
ZANDRO HILLARIO
(Aldana Organization’s Mafia Boss)
Born on September 7, 1987
DIANA FEY SANDOVAL
Born on April 30, 1990
MEGHAN LORRAINE SANDOVAL
Born on August 1, 1988
Thank you, and enjoy reading!
Prologue
—KARINA POV—
“Winter, Spring, Summer and—–sa dinami-dami ng lalake sa mundo, bakit sa’yo pa ako na-Fall.” nanggigigil kong pagkakasabi habang pinagmamasdan ko ang crush kong si Dave na naglalaro ng basketball kasama ang ilan niyang mga barkada at kaklase.
“Asuus, ayan na naman s’ya. Kung tinatapos mo na kaya ‘yung essay na pinapagawa sa’tin ni Ma’am. Mamaya na ‘yung pasahan no’n. Sa klase natin ikaw nalang ang hindi pa nakakapagpasa. May balak ka bang grumaduate, Karina Lorraine Montemayor?” pang-iinis sa’kin ng kaibigan kong si Wendy agad ko naman siyang nilingon at tinaasan ng kilay.
“Tamad lang ako sa inyong paningin, pero ga-graduate parin.” sarcastic kong pagkakasabi. Saka ako nag-flip hair at lumakad ng mala-Miss Universe at pumasok na sa loob ng classroom namin.
Tinungo ko ang upuan ko at kinuha ang ballpen at papel sa loob ng bag ko. Hayst!! bakit kasi kailangan ko pa gumawa ng essay?! ipa-solve n’yo na sa’kin ang Math, wag n’yo lang ako pagawain ng essay!! Grrrrrr!!
Kukulumusin ko na sana ang papel na hawak ko ng bigla sumagi sa isip ko ang laging sinasabi sakin ni Mommy, noong nabubuhay pa siya.
“Karina, anak. Mag aral ka ng mabuti. Darating ang araw, matutupad mo lahat ng pangarap mo. Make your mom and dad, proud. Anak. I love you.”
“Ma, hindi ko na talaga keribells. Feeling ko susuko na ‘ko.” bulong ko sa sarili ko saka ako napasubsub sa arm-desk.
“Hoy! Karina, ayos ka lang?” may pag aalalang tanong ni Irene, isa sa mga kaibigan ko. Inangat ko naman ang ulo ko saka malungkot na tumingin sakanya.
“May sakit ka ba?” pag-aalala niyang muli. Agad naman ako umiling, saka ako nag pout.
“Eh anong nangyayari sa’yo?” muli n’yang tanong sa’kin.
“Gawan mo ‘ko ng essay, ililibre kita ng lunch mamaya. Please..” pakiusap ko at pinagdikit ko pa ang mga dalawang palad ko na animo’y nagdarasal.
“Karina naman, 4th year high school na tayo. Kaya mo na ‘yan.” saad ni Irene.
“Eh hindi ko nga kaya eh.” sagot oo.
“Tinatamad kana naman siguro ‘no? Hayst! sige na nga, akin na ‘yang papel mo. Pero next time, ikaw na gagawa ng essay mo ha.” saad ni Irene saka kinuha ang papel na hawak ko. Hindi talaga ako matitiis ng bessy ko.
“Ayieeee thank you..thank you..” masayang pagpapasalamat ko saka ko siya niyakap.
To be honest, kaya ko naman talaga gumawa. Ang kaso lang, sinapian yata ako ng katamaran. Ewan ko ba, mabuti nalang talaga at nand’yan si Irene na laging sumasalo sa’kin.
Chapter 1
—KARINA POV—
“Karina, bumaba kana d’yan male-late kana!” rinig kong sigaw ni Papa mula sa unang palapag ng bahay namin. Ngunit sa sobrang lakas ay abot hanggang dito sa kwarto ko.
“Bababa na po!” sigaw ko habang nagmamadaling inilagay ang libro sa bag ko. Nagre-review kasi ako para sa exam namin this week. Siyempre, kailangan kahit papano may laman ang utak hindi puro jowa—–ay wala pala ako no’n.
——
“Anong oras na, male-late kana naman sa first class mo.” bungad na sermon sa’kin ni Papa pagbaba ko ng hagdan.
“Pa, relax. Nakalimutan mo na ba? Ikaw ‘yung teacher ko sa first class ko?” nakangising pagkakasabi ko.“Hindi lang ako ‘yung male-late na. Pati rin naman ikaw eh.” nakangisi ngunit sarcastic na tono kong pagkakasabi.
“Sir, ito na po ‘yung susi ng kotse.” saad ng kasambahay namin na si Ate Mildred. At kaagad naman na kinuha ni Papa ang susi na inaabot sakanya ni Ate Mildred.
“Tara na.” seryosong pagkakasabi ni Papa ng tignan niya ako.
“Ate Mildred, alis na po kami.” paalam ko sa aming kasambahay na halos sa’min na tumanda. Masyadong loyal sa’min si Ate Mildred. Sabi ni Papa, dalaga palang si...

Ate Mildred noon ay kasambahay na namin s’ya. Doon pa sa dati naming bahay, hanggang sa mapangasawa niya ‘yung dati naming family driver at magkaroon sila ng mga anak. Ngunit hanggang ngayon, nagsisilbi parin sa’min si Ate Meldrid. Nasa edad 40 mahigit na s’ya pero masipag parin sa trabaho.
“Sige iha, mag iingat kayo. Mag-aral ka ng mabuti.” nakangiting pagkakasabi ni Ate Mildred, ngumiti ako sakanya bago ako tumalikod at nag umpisang maglakad palabas ng pintuan.
——
—HUNTER POV—
“Bro, totoo ba? ni-reject mo daw si Kathy?” mausisang tanong sakin ni Lance.“Si Jennie Crisostomo na sobrang ganda, sexy, maputi at matalino? ni-reject mo lang?” hindi n’ya makapaniwalang tanong.“C’mon Bro. Ano ba talagang taste mo sa babae? Yung tulad ni Princess? na halos hindi makapagsuklay ng buhok? at mukhang pinaglihi sa sama ng loob?” natatawang mapanlait na tanong niyang muli.
“Kailan ba ako nahilig sa mga babae? Alam mo, yang mga babae. Pare-pareho lang ‘yan. Maganda, pangit, sexy o mataba. Lahat ‘yan, mangga-gamit lang. Peperahan ka lang, at pagkatapos iiwan kana sa ere.” mariing pagkakasabi ko.
“Chill ka lang Bro, hindi naman lahat. Tignan mo kami ng girlfriend kong si Ella, mag lilimang taon na kami.” malumanay na paliwanag ni Steven.“Wag mong lahatin Bro, dahil hindi naman lahat ng babae ay tulad ng mommy mo——-I’m sorry for mentioning.” dagdag n’ya pa.
Oh! my f*cking mom? na iniwan kami ni Dad, at sumama sa ibang lalake dahil hindi na maibigay ni Daddy ang luho n’ya. That f*cking woman!
“I don’t think so.” seryosong sagot ko saka ko tinunga ang laman ng shot glass na kanina ko pa hawak.
“Alam mo Bro, darating ang araw na may makikilala kang babae na magpapa-realize sa’yo ng kahulugan ng salitang pag-ibig. Tandaa mo ‘yan Bro.” nakangising saad ni Lance.
“Tama tama..” pagsang-ayon naman nitong si Steven.
“Kahit ano pang sabihin n’yo, pare-parehas parin ang mga babae. Mga manloloko.” mariing pagkakasabi ko.
——
—KARINA POV—
“Akala ko hindi kana papasok. 30mns kana kayang late.” mahinang pagkakasabi ni Wendy ngunit sapat lang upang marinig ko.
“Oo nga, eh teka muna. Nakapag review kana ba? May quiz daw tayo ngayon sa Math, ah.” sabat ni Irene na nasa kabila ko naman.
“Huh? wala naman sinabi si Papa sa—-”
“Ok class, siguro naman sa 30mns akong late nakapag review na kayo sa quiz natin for today?” mahinahon na tanong ni Papa—–este ni Sir Montemayor pala.
“Opo!” sagot ng mga kaklase ko.
Teka lang…paano ako?!
“Kung ganun, get ½ sheet of paper. And answer the following questions.” saad ni Sir Montemayor saka pinaskil sa white-board ang manila paper.
“Ms. Karina, bakit nakatunganga ka lang d’yan? Wala ka bang papel?” seryosong tanong ni Papa sa’kin. Teka lang naman kasi, wala ka naman sinabi sakin na may quiz kami ngayon eh.
“M-meron po.” nauutal kong sagot at agad na kinuha ang papel at ballpen sa bag ko at nag-umpisa ng magsagot.
——
[The next day….]
May usapan kami ngayon nila Irene at Wendy na mag mo-mall kami dahil wala naman pasok—Sabado eh. Yeah! thanks God it’s Saturday, nandito na ako sa may kanto ng isang convienced store at iniintay silang dumating.
Abala ako sa pagti-text sa kanilang dalawa ng makalanghap ako ng usok…usok mula sa gumagamit ng Vape. Pagtingin ko sa gawing kanan ko ay nakita ko ang isang lalake na may tangkad na 5’9, maputi, medyo chinito at matangos ang ilong na walang modong bumubuga ng usok sa tabi ko.
“Alam mo kung may sakit lang akong Asthma o Hika, kanina pa ako inatake. Wala ka man lang bang ka-respeto respeto? Nakita mong may ibang tao sa tabi mo, magbubuga ka pa talaga ng usok? Ipalamon ko sa’yo yang usok na ‘yan eh.” panggigigil ko sa inis na may kasamang pagbabanta.
“Kung maselan ka, Ms. edi humanap ka ng ibang pwesto. Ang lawak lawak ng parking lot nitong convienced store oh.” sarcastic na pagkakasabi nito.
“Ako pa talaga ‘yung a—–” hindi ko na naituloy pa ang sasabihin ko ng mag-ring ang cellphone ko.
Incoming call….Irene Ganda
Comment down for Chapter 2✨