IKAKASAL NA SIYA SA IBA.
My life is became useless when I lost my girlfriend because of an accident. She’s my world, she’s my inspiration and she’s the reason of my changes.
Natuto akong magsugal, uminom, mambabae at ang mas worst ay magtake ng drugs.
That’s how vulnerable I am when I thought I lost her, but no.
I feel betrayed that time because my parents and her parents hide the truth to me. She is alive but the problem is, she’s in coma.
Simula noon ay lagi ko na siyang binantayan kasi natatakot ako na baka kapag lumingat ako, mawala na naman siya sa’kin– sa tabi ko. I can’t afford to lose her again.
Hanggang sa magising siya at ang una niyang hinanap ay si Davien.
“ M-ma, where is my boyfriend… D-davien? ” natulos ako sa kinatatayuan habang tulalang nakatingin sakanya.
Gusto kong magwala that time dahil sa narinig ko because I’m not Davien, that’s my brother name.
Sabi ng doctor ay may amnesia daw siya at hindi daw nila alam kung babalik paba ang alaala niya.
I can’t blame her because it’s an accident, hindi niya gusto ang nangyari.
And I accept the fact that she forget me and erased all the memories that we’ve been for almost five years of our...

relationship.
“ Nandyan na ang bride! ” sigaw ng Tita ko.
Hindi ko mapigilang umiyak habang inaalala kung gaano kami kasaya noon, nakakamiss.
Habang lumalakad siya papalapit samin ay parang unti unti akong dinudurog, ikakasal na siya sa kapatid ko…
Ngumiti siya sa akin kaya I forced myself to smile para itago ‘yung sakit na nararamdaman ko.
After 2 weeks na nagising siya, nalaman namin na buntis siya. Hindi ako ang ama ng dinadala niya dahil kahit kailan ay wala pang nangyari samin. Ang ama ay si Davien.
Nalaman ko din na matagal na nila akong niloloko. Wala talaga siyang amnesia and she’s having affair to my brother habang kami pa.
Ang tanga ko dahil masyado akong nagpakampante, hindi ko man lang nahalata ‘yung closeness nila ng kapatid ko.
Ang sakit lang kasi ginawa nila akong tanga sa loob ng mahabang panahon.
Ang sakit lang kasi hindi nila inisip kung ano ang mararamdaman ko.
Walang sabi-sabi akong tumalikod para lumabas ng simbahan.
“ You may now kiss the bride. ” rinig kong anunsyo ng pari.
Sabay ng malakas na sigawan at halakhakan.
Ramdam ko ang pag-agos ng isang mainit na likido mula sa mata ko.
Ayokong makita kung gaano sila kasaya dahil ‘yung kasiyahang tinatamasa nila ang ikinadudurog ko.
—
Written by: Rain Marshall.