Lihim napagtingin.
#chater04
Sa mundong to wala kami ni cristian kinakatakutan kong hindi ang dumating ang araw na wawasak saming pagkakaibigan, ang baguhin ng panahon ang takbo ng utak namin at iba ang maghari neto, umiyak ako ng umiyak ng malaman, kong ipinadala na ang aking kaibigan sa America kong saan siya isinilang ng kanyang Ina. dahil ang araw na sasamahan ko siya magtapat sa aming kababata ay ang araw pala ng kanyang pag alis ng dinamin na mamalayan, kaming dalawa kapagmagkasama wala kaming pakealam kaya ganun na lang ang aking pagka gulat na mayroon na palang nakakaalam saming tagpuan at sadakong yun wala na akong magawa dahil bata palamang ako at wala pa kaming karapatan suwayin ang aming mga magulat, subalit sa kabilang banda, ang aming kababatang babae ay ni nais ding lumayo at mag aral sa manila kaya , ako ang na iwan sa aming probensiya sapaglipas ng maraming taon matatapos na ako ng high school pero diko padin ma waglit...

ang aking mga kaibigan na naging dahilan sa aking paglaban sa buhay, dumating na ang araw na makakatapos naako ng high school subalit, nanga2mba ako sa kong ano ang mangyayare saking at sa aking kinabukasan , kaya biglang sumagi sa isip ko ang sinabi sakin ng aking bestfriend na kapag wala kanang maisip umakyat ka sa bundok at isipin ko na parate siya nasa likod ko para suportahan at alalayan ako sa mga bagay na bumabatikos sakin para mapagtagumpayan ko ang agos ng buhay na aking ninanais, lumipas ang isang taong tapos na ako ng high school at sobrang proud ang aking mga magulang dahil lahat ng best ay nakuha ko sa aming paaralan kaya nmana ng nagkaroon ng scholarship ang mayor namin sa aming lungsod ay agad ko nman sinungaban subalit , mga mga dahila ta mayroon kondesyonis ang pamahalaan ng lungsod namin at dahil magulang ng matalik kong kaibigan ang Ama ng aming bayan wala akong lakas ng loob para baliin.