Juliana PoV
Mag iisang linggo na mula ng puntahan nila si Clara pero wala parin silang natatanggap na tawag mula sa kaniya.
“Ano na ang gagawin natin. Hindi na sya tumawag para tulongan ang anak natin. ” Sabi ni Juliana na gustong gusto nang umiyak dahil nawawalan na sya ng pag asa para kay Jolly.
Nang hihina na ang bata kailangang kailangan na nyang masalinan ng dugo sa lalong madaling panahon.
“Ang kailangan lang natin gawin. Puntahan sya ulit at sabihin ang katutuhanan. ” seryusong Sabi ni Bernardo
“Hindi. . Hindi wag nating sasabihin ang katutuhanan. Paano kung kunin nya sa akin ang anak kung si Jolly. Ikamamatay ko pag mawala sa akin ang Princesa ko. ”
“Hindi sya ang tunay nating anak. Paano nalang ang tunay nating anak hahayaan lang ba natin syang mamuhay ng ganon. ”
“Paano si Jolly. ” Pag aalalang sabi ni Juliana.
“Ito ang makakabuti. Ang malaman ni Clara ang katutuhanan. Kukunin natin sa kanya ang tunay nating anak at pakiusapan na manatili sa atin si Jolly. Yun lang ang paraan para mapapayag natin na mag donate ng dugo si Clara sa anak nya.”
Pumatak na ang mga luha ni Juliana hindi nya matanggap ang katutuhanan pero wala na talaga syang magagawa dahil yun ang makakabuti mabuhay lang si Jolly.
Bumalik sila ulit sa bahay ni Clara.
“Ano nanaman ang ginagawa nyo. Wala akong balak magdonate ng dugo.”
“May kailangan kang malaman. Ang batang kailangan mong tulongan ay ang tunay mong anak. Dahil nagkapalit ang mga anak natin” Si Bernardo na ang nagsabi ng katutuhanan dahil hindi kayang sabihin ni Juliana
“Ano ba yang pinagsasabi mo. Sinasabi nyo ba yan para magdonate ako ng dugo sa anak nyo. Pwes hindi nyo ako mapapaniwala sa pinagsasabi nyo. Umalis na kayo at wag na kayong magpapakita pa sa akin” pagtataboy ni Clara sa kanila.
“Totoo ang sinasabi ng asawa ko. Nag Nagkasabay tayong nanganak sa isang clinic, sabi ng isang nurse saamin pumasok ang panganay kong anak sa pinaglalagyan ng mga bata at pinaglaruan ang mga name tag ng mga anak natin. Nang ibalik ng nurse ang mga name tag doon nagkapalit ang mga anak natin. Nanganganib ang buhay ng anak mo. Paki usap tulongan mo ang anak kong si Jolly pag di sya masalinan agad ng dugo baka ikamatay nya. Hindi ko kayang mawala ang anak ko.”
Nagmamakaawang sabi ni Juliana kay Clara. Umiiyak na ito dahil parang hindi parin naniniwala si Clara sa pinagsasabi nila.
“Kung talagang gusto mong malaman ang katutuhanan. Pumunta ka sa hospital na kinalalagyan ni Jolly at ikaw na mismo ang umalam ng katutuhanan kong nagsasabi ba kami ng katutuhanan. Nasasayo ang disisyon kung ililigtas mo ang buhay ng anak mo. Ginawa na namin ang lahat para lang iligtas ang buhay ni Jolly pero kahit anong gawin namin ang biological mother lang ang pweding magdonate sa kanya ng dugo. Kung matigas parin ang puso mo at hindi naniniwala saamin. Ang ama nalang nya ang kakausapin namin baka sya ang maaaring makatulong kay Jolly na anak mo” Seryusong sabi ni Bernardo
“Ang hayop na lalaking yun wala na akong balita sa kanya. Umalis na kayo wag na kayong babalik pa dito. ”
Wala nang nagawa ang mag asawa kundi ang umalis nalang sila.
Malungkot naman si Jolly dahil isang linggo na...

syang nasa hospital.
“Bakit napakalungkot mo. ” Tanong ng kuya nyang si Brian.
” Akala ko ba makakalabas na ako bakit hanggang ngayon hindi parin ako pweding lumabas ng hospital. Namimiss kona ang mga kaibigan ko”
Malungkot na sabi ni Jolly.
“Ahh.. ganito nalang bukas pagsasamahin ko dito si Stephanie.”
“Talaga kuya.” Napangiti nyang sabi.
“Oo naman . Basta wag kanang malungkot. ”
Sa bahay naman nina Clara ay napapa isip narin at gulong gulo sa nalaman nya.
Naalala nya bago nya ipanganak ang anak nya ay may nakita syang nunal sa bagong silang nyang anak pero nang maiuwi nya ang bata nawala nalang bigla ang nunal ng bata sa likod. Naisip nya na baka dumi lang ang nakita nya sa bagong silang na anak nya.
“Hindi ako naniniwala sa mga pinagsasabi nila. ”
Nakita nyang kararating lang ng anak nyang si Janna na nakasimangot.
“Bakit ganyan ang mukha mo?”
“Naiinis ako Nay. Kailan nyo ba ako ibibili ng bagong Bag at mga damit? Akala ko ba gusto nyo akong ibigay sa tatay ko. ”
“Eh.. hindi ko mahanap ang hinayupak mong ama. Magtiis ka mona. Giginhawa din ang buhay mo. ”
“At kailan naman yun. Pag puti na ang uwak? Sawang sawa na ako sa promise promise nyo hindi naman natutupad. ”
“Hindi parin ba gumagaling ang kaklase mong may sakit”
“Bakit nyo naman sya naitanong? Malay ko sa kanya. Baka malapit na syang mamatay kasi hanggang ngayon hindi parin sya nakakalabas ng hospital. Sana mamatay nalang sya para mapunta saakin ang pagiging top 1. ”
“Ano ba yang bunganga mo. Kung ano anong masasamang salita ang lumalabas. Magpalit kana at madami pa tayong kailangan labhan.”
“Maglalaba nanaman? Hindi tayo yayaman kung puro laba nalang ang ginagawa mo. ”
“Alamo ikaw puro ka reklamo saan ka ba nagmana. ”
“Iwan ko baka sa tatay kung hinayupak. ” Inis nyang sabi at pumasok na sa kwarto nila at nagpalit na ng damit. Pagkatapos ay lumabas na siya.
“Saan ba tayo maglalaba?” Inis nyang sabi.
“Sa kabilang bahay.”
Lumabas na ang mag ina sa bahay nila para maglaba.
Nang gumabi ay nakatingin si clara sa calling Card ng mag asawa. Napapa isip sya kung paniniwalaan ba nya ang pinagsasabi ng mag asawang yun. .
Samantalang binabantayan naman ni Juliana si Jolly na himbing na himbing ang tulog.
Pumasok ang asawa nyang si Bernardo.
“Matulog kana ako na ang magbabantay kay Jolly. ” Sabi ni Bernardo sa asawa.
“Paano kung ayaw parin nyang tulongan si Jolly. Ano na ang gagawin natin. Hindi ko kayang mawala ang anak nating si Jolly”
“Kung hindi man sya darating. Wala na tayong magagawa pa. Disisyon nya ang bagay na iyon. At waka na tayong magagawa pa. ”
Nyakap nya ng mahigpit ang asawa nya at umiyak ito dahil hindi na nya kayang makitang nahihirapan ang anak nya.
Isang araw lang palugit ng doctor. Kung hindi ito masalinan agad nang dugo baka lumala ang sakit ni Jolly at baka ikamatay pa nya ito.
To be continue.
Sigi na nga mag uupdate na ako kahit d umabot ng 1k tatanggapin ko nalang na wala talagang may gusto sa kwentong ito. Iraraos ku nalang ang kwento kahit iilan lang ang nag lilike at nagcocomment. Wala na akong magagawa eh. Sinimulan kona di taposin hanggng dulo. .