#Mystery_Triller_Romantic_Drama
🌺TIFFANY POV
Pagkalipas ng panahon na pananatili ko sa amerika marami na ang nangyari sa buhay ko.
at dito din sa Pilipinas maraming pagbabagong magaganap sa buhay ko.
Naging bestfriend ko si Megan at Vincent. Si Vincent para kona rin syang kuya. . He protect me always kaya nga mahal na mahal ko din syang kaibigan. Si Megan she’s always with me para ko na rin syang kapated.
Nagmamahalan si Megan at Vincent saksi ako sa pagmamahalan nilang dalawa.
Matagal konang nakita ang childhood friend kong si Andrew sa katunayan sya ang fiancee ko. Akalain mo nangako kami sa isa’t isa pero nakatakda pala kaming magpakasal
Pero wait lang ang daming sagabal. Tulad nalang ni Vincent hindi pabor sa arrange marrage ko kay Andrew kahit gustuhin ko mang pumayag. Hindi din pwede dahil may dahilan. At hindi ako nagpakita sa childhood friend kong si Andrew na Fiancee ko na rin.
Isang trahidya ang naganap kina Mama at Lola. Naaksendente sila
Ang accedenting nangyari sa lola at Mama ko. Alam kung hindi accidente ang nangyari sa kanila.
Napunta ako sa pangangalaga ng magiging in-laws ko ng mamatay si lola at mama.
Pero hindi parin ako tumira sa kanila nakatira parin ako sa apartment na binili saakin ni Lola.
Kaarawan ng kapated ng mapapangasawa ko sempre kailangan kung umattend.
Nakakaboring sa parting yun. Pumunta mona ako sa C.R pero naramdaman kung may tumakip sa ilong ko na may Panyo kaya bigla nalang akong hinimatay.
Yun na nga walang nakakaalam na nandoon ako sa loob ng CR na walang malay.
Sunod sunod na pagsabog nlang ang nangyari sa Venue.
Hindi ko alam kung paano ako nakaligtas sa mga panahon na yun.
Dinala ako sa hospital dahil sa tulong ng kaibigan kung si Yuri. Isa syang Doctor. Kakambal sya ni Megan pero ako lang ang nakakaalam na may kakambal si Megan.
Nakita ko nalang ang sarili ko na nakahiga at walang malay. Sabi nila Nacoma ako.
Pero bakit ramdam ku parin na buhay pa ako at kung saan saan ako napapadpad.
Hito ako tumatakbo na parang may humahabol. Napalingon ako sa likuran ko may humahabol saakin.
Bigla nalang akong naabutan dahil huminto ako sa pagtakbo. Nagmamakaawa ako na palayin nila ako pero sadyang bingi ang lalaking nakagapos saakin. Kahit anong pagmamamaawa ko ay hindi nya ako pinakinggan.
Hinihila ako pabalik sa loob ng isang budega.
Nagmamakaawa ako sa mga oras na iyon. Takot na takot. Nakita kung sinunog nila ang bodega.
Sumisigaw ako sa mga oras na iyon para humingi ng tulong pero walang nakakarinig saakin. Walang awa nila akong ginapos sa lugar na iyon at hinintay na masunog.
********
Nagising ako sa isang masamang bangongot.
Isang taon na ang lumipas ng mawala ang alala ko. At yun lagi ang madalas kung napapanaginipan. Sunog na nangyari bago ako nawalan ng memorya..
Natatakot parin ako sa sarili ko kung ano ano na kasi nangyayari saakin na hindi ko na mamalayan.
Alam kung may ibang nabubuhay sa pagkatao ko. Lagi nalang akong napapahamak dahil sa ginagawa ng isa ku pang katauhan.
Tumingin ako sa orasan 9:00am ng umaga. Kaya bumangon na ako sa pagkakahiga ko.
Napabuntong hininga nalang ako twing naalala ko ang isang masamang bangongot. Hindi ko alam kung bangongot lang ba ang napanaginipan ko o totoong nangyari iyon saakin.
Inabala ko nlang ang sarili kong magsipilyo at gusto kung kalimutan na binangongot ako.
Nakatingin lang ako sa salamin? Hito nanaman ang mga tanong ko sa sarili ko kung sino ba talaga ako at kung bakit may isa pang nabubuhay sa pagkatao ko?
Wala parin akong sagot sa tanong ko kaya hinayaan ko nalang ang mga tanong ko sa sarili ko.
Ang kailangan ko nalang gawin mabuhay mag isa. At tuklasin kong sino ba talaga ako. Nakatira ako ngayon sa isang maliit na bahay inuupahan ko yun sa maliit na halaga.
Kailangan kong mag trabaho para mabuhay.
Napabuntong hininga nalang ako habang pinagmamasdan ko ang sarili ko sa salamin.
Alam kung pagagalitan nanaman ako ni manager...

dahil late na ako sa Trabaho ko.
Nagttrabaho ako sa isang Coffee shop kailangan kumita para sa pang araw araw.
Nandito na ako ngayon sa coffee shop. Nag seserve sa mga customer.
At isang hindi kilalang tao ang naging costumer ko sa gabing ito. Kung makatitig saakin parang kilalang kilala ako. Hindi ko naman sya kilala.
*Vencent POV
Kagagaling ko lang sa trabaho. Naisipan kung magcoffee mona para mawala ang antok ko. Ang dami kong pang tataposin na mga papelis.
Pagkapasok ko sa Coffee shop. Nakita ko si Tiffany. Hindi ako makapaniwala? Totoo ba ang nakikita ko na b-buhay si Tiffany.
“T-Tiffany?”
Kita ko sa mga mata ni Tiffany ang pagtataka.
“kilala nyo pa ako ser? ” Nagtataka nyang sabi Tiffany
*AUTHOR POV*
Nakaramdam ng takot si Tiffany baka nagawaan nya ito ng masama sa twing hindi nya ito namamalayan.
Nakatulala parin si Vensent kay Tiffany nacucuriuos naman si Tiffany
“Ano po ang order nyo ser.” Tanong ulit ni Tiffany kay Vencent
Nagtaka naman si Vensent kung bakit hindi sya nakikilala ni Tiffany.
“Sir! Kilala nyo po ba ako or baka May dumi po ba ako sa mukha, bakit ho kayo nakatitig saakin? Ano ho ba ang gusto mo?”
” Do you know me?” – Tanong ni Vencent
*Tiffany PoV
Sinasabi ko na nga ba kilala nya ako. Ano nanaman kaya ang ginawa ko sa lalaking ito. Baka may nagawa akong kasalanan sa kanya.. naku.. lagot na. . Teka susubukan ko mona sya kong kilala talaga ako ng lalaking ito. Hindi ko talaga sya matandaan.
” Artista po ba kayo Sir?” Tanong ko sa kanya
“Never mind?” Sabi ng lalaki at umalis na sya.
Mitso nainis ako sa inasal nya
“papasok pasok dito hindi naman pala bibili. Sera ulo! ” Malakas na sabi ko para marinig nya. Alam kong narinig nya.
*Author PoV
(Kahit narinig ni Vensent ang sinabi ni Tiffany ay hindi nya ito pinansin. Sumakay na sya sa kutse at hinintay nya na umowi si Tiffany.
Hindi nagtagal ay nakita nyang palabas na si Tiffany at sinundan ito hanggang sa bahay ni Tiffany.
*Vincent PoV
Dito sya ngayon nakatera. Bakit kaya hindi nya ako maalala? Paano sya nakaligtas sa pagsabog. Hindi na iyon iportante. Ang mahalaga ay buhay sya. Masaya akong malaman na buhay sya. mabuting hindi na nya ako maalala para din ito sa kapakanan nya. Mamuhay ka ng masaya Tiffany. Maging masaya ka sana sa bagong buhay mo ngayon kahit hindi mo ako kasama sa buhay mo. Mamuhay ka ng normal at walang makapapanakit pa sa kalooban mo.
Pagkapasok ni Tiffany sa loob ay saka na ako umalis siniguro kong maayos ang buhay nya ngayon
*Author PoV
pagkapasok ni Tiffany Ay Bigla nanaman syang nahilo at lumabas ang isang katauhan ni Tiffany. Ang Tiffaning mapaghigante.
pagkaalis ng kutse ni Vencent ay lumabas sa bahay si Tiffany at tanaw ang kutsing sinasakyan ni Vencent.
*Tiffany PoV
” Hinayaan mo akong mamatay sa pagsabog na iyon. . alam kung pinagplanuhan nyo ang patayin ako. Pagbabayaran nyo ang ginawa nyo saakin kay Lola at kay mama. Humanda kayo sa pagbabalik ko. Iisa isahin ko kayong lahat. Ito ang simula ng pagbabalik ko. Pero bago ang lahat babawiin ko mona ang taong pinakamamahal kong si Andrew. Walang sino man ang pweding umagaw kay Andrew. Kahit si Megan pa. Una syang naging akin bago si Megan.”
Nakangiting sabi ko habang kausap ko nanaman ang sarili sa salamin.
Oo may Dissociative Identity Disorder nga ako na mas kilala sa tawag na D.I.D dalawa nga kaming nabubuhay sa katawang ito. Ako ang mapag-higanting katauhan ni Stephanie at naalala ko ang boung pangyayari pero ang isa katauhan ko nanatili paring walang maalala sa masaklap na nakaraan nya.
Tinawagan ko ang matalik kong kaibigan na si Yuri tinanong ko sya kung nasaan na sya pagkasabi nya na nasa Singapore sya ay naka isip ako ng mga plano para sa pag babalik ko sa mga taong sumira sa pagkatao ko.
Ang nawasak kong pagkatao.
To be continue.