PAYONG
written by; Mae Writes
“Kung minamalas nga naman, oo”Sabi ko habang nakatingin sa kalsada.
Paano ba naman kase, ngayon ko pa naiwan ‘yung payong ko kung kailan sobrang lakas ng ulan.
“Napaka makakalimutin mo talaga faye”.Sabi ko sa sarili ko.
Nandito ako ngayon sa waiting shed ng school namin at inaantay tumila ang ulan. Kaasar, hindi ako makauwi ng ganitong malakas ang ulan baka mabasa ‘yung gamit ko, lalo na ‘yung mga libro ko. At isa pa, na sa akin pa naman ‘yung hard copy ng thesis namin, papatayin ako ng mga members ko kung mabasa iyon ako pa naman yung leader. At isa pa, lowbat din ang cp ko at kung hindi man, wala rin akong load. Hindi pa naman nakakapasok ang trycicle sa kanto namin dahil may ginagawang kalsada roon. Kaya no choice talaga mga par kung hindi hintayin tumila ang ulan.
Umupo muna ako sa bench ng waiting shed at saka napa-irap sa mga nakikita kong magjowa na nakasilong sa iisang payong.
“Tsk, matangay sana ‘yung mga payong ninyo” sabi ko at parang magic, nakita kong tinangay bigla yung mga payong nila pagkatapos kong sabihin iyon kaya naman ‘di ko mapigilang matawa.
“Bitter ka pala?”
“Ay putakte ka!”
Nagulat ako ng biglang may nagsalita sa likod ko, at nakita kong nakasilong si Zion. ‘yung class president ng section namin. ‘di ko nga alam ba’t naging president ‘to e? Eh hindi naman nag le-lead sa klase, binoto lang ‘to ng mga kaklase kong babae kase pogi daw. Jusko, anong connect noon sa pagiging Class president? Parang shunga lang.
Tinignan ko ito na kita kong nakajacket siya at may dalang payong. Oh? Anong ginagawa nito dito at nakasilong? Eh may payong naman siya. Iniwas ko nalang ang tingin ko sa kaniya at hindi na pinansin ‘yung sinabi niya kanina sa akin. Pakialam ba niya kung bitter ako? Maya maya, Naramdaman kong umupo rin siya sa bench at tumingin sa akin.
“Wala kang payong?” Tanong niya.
“Wala” sagot ko, pero sa loob loob ko, hinihiling kong ipahiram niya sakin yung payong niya. Sige na, ako na ang assumera.
“Ah” sabi niya. Jusko, iyon lang? Iyon lang? Hindi man lang ba i-ooffer ‘yung payong niya? ‘hindi ka kase maganda Faye’ sabi ko sa sarili ko.
Mayamaya, naramdaman kong tumingin ulit siya sakin. Problema nito at nakatingin na naman?
“Walang susundo sa’yo?” Tanong niya ulit.
“Wala” sagot ko
“Wala kang boyfriend?” Napatingin ako sa kaniya at binigyan siya ng ‘nagtatakang look’ dahil sa tanong niya.
“Para sumundo sayo? Mukang mamaya pa titila ‘yung ulan”
“Wala eh” sagot ko sa kaniya. Hays sana nga mayroon nalang.
“Ikaw? May susunduin ka?” Tanong ko, baka nga kase may susunduin siya kaya sumilong. Baka girlfriend niya.
“Ah oo, pero mamaya pa” sagot niya, ‘yon naman pala e, mamaya pa! Pahiram muna ako ng payong oh. Gusto ko sanang sabihin iyon sa kaniya kaso nakakahiya.
“Gf mo?” Tanong ko.
“Hindi pa”
“Niiligawan?”
“Hindi pa” sagot niya at medyo ngumiti ng kaunti.
“Eh ano pala?” Tanong ko. Oo na, ako na ang feeling close. Ang totoo, hindi ko siya masyado nakakausap sa room kase lagi siyang napapalibutan ng mga babae at mga kaibigan niya. So in short, medyo peymus ‘to.
“Basta” sagot niya
“Anong oras ba uwian niya?” Tanong ko ulit, baka kase mamaya pang 5, e alas tres palang ngayon. baka puwedeng ipahiram muna niya yung payong niya.
“Ngayon na” tipid na sagot niya. Ay sayang, akala ko mahihiram ko.
“Ahh. Bakit ‘di mo hanapin?” Tanong ko
“‘wag na. Dito nalang”
“Ah sige.” Napatango nalang ako. “Pero tanong ko lang, hindi mo siya gf at hindi rin nililigawan, edi crush mo ‘no?” Tanong ko sa kaniya medyo tumingin siya sa akin ng kaunti tapos ngumiti na talaga. Infairness gwapo nga talaga siya.
“Oo” mabilis na sagot niya sa’kin
“Aahh.. anong section niya?” baka kase kilala ko. Curious lang ako...

wag kayong ano.
“Na sa section natin” napatingin agad ako sa kaniya. Edi kaklase pala namin?
“Sino? Si Kyla?” Tanong ko, si Kyla kase ‘yung pinakamaganda sa Section namin.
“Hindi”
“Si Pia?” Yung sexy na cute.
“Hindi rin” narinig kong medyo natawa siya. Kaya medyo napatigil ako. Aaminin kong hindi ako kabilang sa mga humahanga rito, pero… Pero kasi, ang gwapo ng pagtawa niya. Jusko Faye, magtigil ka ha.
“Eh sino? ‘Yung dalawa lang naman na ‘yon ang pinaka maganda sa section natin eh”
Nakita kong medyo nagtaas siya ng kilay sa akin habang nakangisi.
“Ganun ba ‘yung akala mong mga tipo ko?” Tanong niya sa’kin at humarap na talaga ng tuluyan sa’kin.
“Oo! Siyempre sikat ka tsaka ano, tsaka maraming nagkakagusto sayo sa room” ayaw kong sabihing gwapo siya kase… basta.
“Nah, you’re wrong. Simple lang siya, ganun ‘yung mga tipo ko” sabi niya habang nakatingin ng diretso sa’kin.
“Aahh… Okay” sagot ko sabay iwas ng tingin. At ewan ko ba kung bakit naka ramdam ako ng awkwardness kaya tinigil ko na ang pagtatanong. nakakailang na rin kase kanina pa siya nakatingin sa akin.
“Matalino rin siya kadalasan siya yung nagiging leader sa klase lalo na sa thesis”
Tumango nalang ako sa sinabi niya.
“Pero hindi niya ako masiyadong napapansin eh siguri hindi tinatalaban ng charm ko? Hahaha biro lang.”
“A-ah ganun ba?” Medyo ngumiti rin ako. Pero pilit iyon ewan ko ba kung bakit.
“Naalala ko, hindi niya ako binoto sa pagiging president noong class election. Siya lang ata ‘yung hindi nagtaas ng kamay sa mga babae sa room” sabi niya ng medyo tumawa tawa pa.
This time, lalong akong nailang. M-meron pa bang babaeng hindi bumoto sa kaniya noon b-bukod s-sa’kin?
“Tahimik rin siya, madalas nagbabasa lang siya ng mga libro kaya hindi niya ako nahuli ni minsan na nakatingin sa kaniya.”
Napatango tango nalang ako sa kaniya. Jusko bakit ba ako kinakabahan?
“Alam mo bang laging pinapadala ni lolo sa akin itong payong na ‘to? Imagine? Lolo ko pa ang nagpapadala?” Nakangiti niyang sabi sa akin.
“T-talaga?” Sagot ko.
“Yeah, ang sabi kase niya, nang dahil daw sa payong nagkakilala sila ni lola kaya naman dalhin ko daw lagi at baka sakaling magamit ko. And then it turns out, mukang effective nga” at naging seryoso siya pagkatapos niyang sabihin iyon.
Jusmiyo, hindi na talaga ako mapakali sa mga pinagsasabi niya. Kung bakit ba naman kase nagtanong pa ako kanina e.
“O-oh t-talaga? Hehehe ang galing naman pala. Pero ano ahm ano, kase ano a-alis na ako——”
“Hindi pa tumitila yung ulan ah?” Tanong niya agad sa akin ng nakita niya akong tumayo na.
“Ano kase b-basta s-sige na una a-ako——”
“Teka hintayin mo ako”
“Ha? ‘w-wag na, mauuna na ako magiging third wheel pa ako sa inyo ng s-susunduin mo hehehe” aalis na sana ako ng bigla niyang hinawakan yung braso ko.
“Anong third wheel?” Nakangiti niyang tanong sa akin. “Sabi ko hintayin mo ako kasi ihahatid na kita”
Nanlaki ‘yung mga mata ko pagkatapos niyang sabihin iyon.
“P-pero paano iyong susunduin mo? B-baka mag intay yun. Baka m-mabasa s-siya ng ulan——”
Hindi na niya ako pinatapos magsalita ng hinila niya ako at isinilong sa payong niya.
“Kanina pa siya nagiintay kaso kinausap ko muna. mahirap kase ‘yon kausapin sa room, hindi naman niya ako pinapansin, So i grab the opportunity. At kaya nga ihahatid na kita kase baka mabasa ka”
At tuluyan na nga akong natameme sa sinabi niya. Juskolord, hindi ko alam kung matutuwa ba akong nakslimutan ko ‘yung payong ko o ano. Magsasalita na sana ako ng hinila niya lalo ako papalapit sa kanya. Ramdam ko rin na inilagay niya yung kaliwang kamay niya sa bewang ko at itinapat talaga sa akin yung payong niya.
“Lumapit ka, baka mabasa ka” bulong niya sa akin habang ako ay hindi na alam ang gagawin.
—END
@prttymae
WORK OF FICTION.