SECOND CONTINUATION
Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko nang mga oras na ‘yun.
Magkahalong tuwa at kaba.
Tuwa dahil finally,
Naramdaman ko ‘yung init ng halik ng lalakeng mahal ko.
Kaba dahil ayu’kong mamulat sa katotohanan na lasing lamang siya kaya niya nagawa ‘yun.
I know na kapag bumalik na siya sa realidad ay sasaktan na naman niya ako.
Ayu’kong samantalahin ang kalasingan n’ya.
Pero traidor ‘yung puso ko.
Naramdaman ko ‘yung kamay niya na humahagod sa likod ko.
Bahagya akong napa-igtad nang pumaloob ito sa t-shirt ko at naramdaman ko ‘yung init ng palad niya.
I heard him moaned.
Calling out someones name.
“Sol.”
Then I stopped him.
Ang sayang naramdaman ko kanina ay napalitan ng sakit.
Sakit na ilang ulit ko nang naramdaman sa kan’ya pero hindi namamanhid ang puso ko.
Reality hits me.
That the man I’m kissing with,
the man I love,
Is not loving me back.
Kumalas ako sa yakap niya at tumayo.
Sabay ng pagpunas ko ng luhang traidor na nangilid sa magkabilang pisngi ko.
“Bakit ga’nun?”

/> Bulong ko habang umiiyak.
“Bakit kahit anong sakit ang maramdaman ko (sob) hindi parin kita matiis,
Sobrang nasasaktan na ako Hace..”
Napa-hagulgol na ako at patuloy na nagsalita.
“Pero sabi ko nga,(sob) kakayanin ko,”
Gumuhit ang mapait na ngiti sa labi ko.
Para na akong baliw habang nakatitig sa mukha niyang ngayon ay natutulog na pagkuwa’y napabuntong hininga.
Bahagya akong umupo sa paanan niya para hubarin ang sapatos niya.
Pagkatapos ay kumuha ng kumot sa itaas para kumutan siya. Inayos ko ‘rin muna ‘yung higa niya para naman kahit papa’nu ay kumportable siya sa pagtulog.
Pagkatapos ay pumasok na ako sa bodega kung ‘san ako p’wedeng matulog.
You read it right.
Sa bodega ako natutulog.
‘Yun kasi ang gusto ng mahal na prinsipe.
Alam kong sad’ya niya ‘yun.
Isa ‘yun sa mga parusa niya sa’kin.
KINABUKASAN,
Sobrang sama ng pakiramdam ko pero kailangan kong bumangon para magluto.
Ewan ko kung bakit sobrang bigat ng ulo ko. Nahihilo rin ako.
Sinubukan kong bumangon pero napapahiga ulit ako sa matigas na higaan ko.