(Buod)
Ito ang nakaraan ni Martin at Lica na hindi nila pinag isipan ang kanilang break up sa isa’t isa. Hanggang nag tagpo silang muli namay karelasyon na silang iba!, ngunit ang kanilang mga damdamin ay nandoon parin. parang isang tinta ng ballpen kapag na patakan na ang papel kahit anong bura nila ay hindi nawawala….
-Flashbacks-
“Nahihiya kaba sakin martin? Dahil isa lang akong babae na walang pangarap sa buhay?. Sabihin mo sakin!” Bawat bigkas na salita ay nakakapag pasakit sa dadamdamin nya, masakit isipin na ang kanyang boyfriend na si martin ay kinahihiya siya!, mas masakit isipin na may iba na ito at iiwan na siyang walang ka alam alam!
“Hindi kita gusto lica lahat na pinapakita ko sayo ay isa lang sa kasungalingan at nag papasalamat ako sa mga oras na sa tabi kita!” Walang bahid na emosyon na pagsasabi ni martin. Nang iinit naman ang gilid ang nga mata niya ng tumalikod ito sakaniya. Napatawa sya ng mariin dahil lahat ng iyon ay isang katangahan at nabulag siya sa mga pag lalambing nito sakaniya!.
“Haha!” Mariin na tawa ang iginawad nya na pinanood na naglalakad sa hallway si martin huminto ito sa huling sinabi niya. “Martin kong hindi mo ako mahal!, Halikan mo ako pagkatapos non sabihin mo sa akin na i hate you! At wag kanang mag pakita sakin yun ang hiling ko bilang isang pangpalipas oras mo!” garalgal na salita nya, dahan dahan na lumakad papalapit sakaniya si martin ng makalapit ito ay napatingin ito sakaniya na walang ka expression. Walang ginawa si martin kundi tumitig lang sakaniya.. Umiwas siya ng tingin dahil alam nyang mahal pa siya nito hindi lang masabi ang totoo nararamdaman nito.
“Hindi mo kaya martin!, naduduwag ka na mawala ako dahil mahal-” Wala sa oras na paangat ang kanyang ulo napasandal siya sa haligi ng halikan siya nito, pumikit siya kasabay ang pag agos ng kaniyang luha, masakit ito para sakaniya! Ilang taon na sila nag sama at legal na ito sa ama’t ina nya ngunit hindi sa ama nito. Habol hininga nila hiniwalay ang kanilang labi sa isa’t isa.
“Let’s move on! and goodbye!” ang huling salita ni martin,
“simula bukas naka move on na ako ” huling sigawniya dindito
Pagkatapos sa araw na iyon ay hindi na sya nagpakita kay martin pero sadiyang ang mga landas nilang dalawa ay pinipilit silang mag tagpo kapag nag tagpo man sila ay tumitingin lang siya sa sahig dahil may...

kasama na itong babae na mayaman at may malaking pangarap sa buhay.
-end of the flashblack-
Masaya siya ngayon kasama ang Fiancé nyang si Eugene ang sandalan nya noon, napangiti nya itong minamasdan habang nag mamaneho ng kotse. Sinundo kasi siya nito sa airport kakatapos nya lang makatapos ang accounting business management at si Eugene ang ang padala sakaniya doon.
“Hmm love Gusto kang makita ng ina ko ngayon nandoon lahat ng Relatives ko, its ok kong ayaw mo pwede naman natin e cancel alam kong pagod ka sa byahe.” bakas sa boses ng fiancé niya na nag alala sakaniya kaya naman napangite siya sa inasta nito, Ganito pala ang Eugene nakilala nya napasandal nalamang siya sa balikat nito.
“Hindi naman ako pagod, pwede naman natin pabilisin ang kasal four years mo ako hinintay para makatapos ako and now tapos na ako mag aral pwede na natin e movefast ang relationship natin.” Nakangiti nyang wika sa Fiancé. Napangiti din ito sakaniya,
Ilang oras ay nakarating na sila sa mansion ng ina ni eugene ang ama kasi nito nawala last year ng dahil sa sakit na diabetes kaya labis ang pag alala nya kay Eugene ng time iyon. at wala siya sa tabi ni Eugene ng nawala ang ama nito kaya babawe siya sa mga taon na lumipas.
“Ijah napakaganda mong bata, tama ng ako na maganda ang taste ni Eugene ko!” Papuri ng ina ni Eugene, na appreciate niya ang mga sinasabi nito.
“Hello po ma’am maganda din po kayo kaya alam ko kong nasaan nagmana ang baby ko!” Papuri nya din dito. Napatawa nalamang ang ina ni eugene.
“Mom nasaan na sila?” Tanong ni Eugene sa ina.
“Nandoon na sila naghihintay, By the way ijah wag kang mahiya dito feel free ka sa pamamahay na ito” sabi ng ina ni eugene, na una ito tumungo sa maindor napatitig nalang sila sa isa’t isa ni eugene na natawa. Ang bilis lang pala makumbinsi ang ina nito isang tingin lang- hays buhay mayaman ng naman.
Ng makapasok sila sa maindor ay nakangiti nya minamasdan ang bawat sulok, Hindi pa siya nakatingin sa bisita ng hilain sya ni Eugene papunta sa bisig nito, siya tuloy nahiya sa ginawa ni eugene napakapit nalamang siya sa bewang nito na nag lakad sila palapit sa kamag anak nito.
Tinitingnan nya ang mga bisita ngunit bigla syang napaatras ng ka unti ng makita nya ang isang tao na pinakakaayaw nya sa lahat ay nandito.
‘martin???’